ΕΚΔΗΛΩΣΗ τιμής στους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης-ΔΣΕ, διοργανώνει το παράρτημα Αγίων Αναργύρων-Καματερού, το Σάββατο 22/2/2025 στις 5.00μμ στο 1Ο ΚΑΠΗ Αγίων Αναργύρων
(Πλαστήρα & Κλεισούρας δίπλα στη ΔΕΗ).
Θα προβληθεί ντοκυμαντέρ με μαρτυρίες αγωνιστών.Θα ακολουθήσει κόψιμο πρωτοχρονιάτικης πίτας.
Μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και θλίψης συγγενείς της, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αλλά και ευρύτερος κόσμος, είπε χθες το απόγευμα στο κοιμητήριο Καλαμάτας, το τελευταίο «αντίο» στη σ. Πότα Κακκαβά, που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο, πλήρης ημερών, σε ηλικία 93 χρονών.
Το «παρών» στην τελετή αποχαιρετισμού της, έδωσαν επίσης ο Δημήτρης Τζαβάρας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της Γραμματείας της και ο Νίκος Κουτουμάνος, μέλος της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Πελοποννήσου.
Στον επικήδειο εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ ο Δημήτρης Τζαβάρας είπε:
«Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, οι οργανώσεις του Κόμματος της Πελοποννήσου και της Μεσσηνίας, οι κομμουνιστές της Καλαμάτας, οι Κνίτες, όλοι μας, αποχαιρετούμε τη σ. Πότα Κακκαβά, μία πεισματάρα και μαχητική Ταϋγέτια, που υπήρξε, από νωρίς, αγωνίστρια του ΚΚΕ, στέλεχός του και μέλος του μέχρι την ώρα που έκλεισε τα μάτια, επιλέγοντας να ναι με τη μεριά των “αβράκωτων”, όπως και η ίδια είχε πει.
Έφυγε πλήρης ημερών, αλλά, ημερών, και χρόνων και δεκαετιών πολυτάραχων, εξαιρετικά πυκνών σε εξελίξεις, μεγάλων γεγονότων, πολύ διδακτικών και χρήσιμων για το παρόν και για το μέλλον. Αυτά τα μεγάλα γεγονότα έκαναν τότε να συναντηθεί η Πότα, όπως, άλλωστε, και μεγάλα τμήματα της νεολαίας μας και του λαού μας, με την πρωτοπόρα δράση και οργάνωση του ΚΚΕ και να συγκροτηθεί μεγάλο πλειοψηφικό ρεύμα, πού παραλίγο να νικήσει….. Για τη συμμετοχή της στην εποποιΐα του ΔΣΕ, είπε “ Έτσι, με το νέο κάλεσμα του Κόμματος, με τη συγκρότηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, η Πότα, μαθήτρια ακόμα, συμμετέχει αποτελεσματικά, μαζί με άλλες γυναίκες και άλλα στελέχη, σε μία πολύ κρίσιμη και εξαιρετική δουλειά στα μετόπισθεν, αλλά με τεράστιους κινδύνους, στην λειτουργία και δράση της παράνομης οργάνωσης του ΚΚΕ στην Καλαμάτα, για την παντοειδή υλική και ηθική στήριξη των ανταρτών μας. Αυτό το μεγάλο παράνομο δίκτυο, μαζί με πολλά άλλα, ήταν που έκανε τους αντιπάλους μας να αποδώσουν στην πόλη αυτήν, τον χαρακτηρισμό “σοβαροτέρα κομμουνιστική εστία της Πελοποννήσου”. Έχει, λοιπόν, και η Πότα συμβολή για αυτό το παράσημο. Η Πότα και άλλα στελέχη συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στο Έκτακτο Στρατοδικείο της Τρίπολης, όπου καταδικάζεται εις θάνατον (τέτοια ήταν η αδίστακτη ταξική προσήλωση των αντιπάλων μας, μπροστά στον πιο μεγάλο κίνδυνο που γνώρισε το αστικό καθεστώς).
Και αφού, με οικογενειακή παρέμβαση, κατορθώνεται να αποφευχθεί η εκτέλεση της, αρχίζει, γι’ αυτήν, ο δρόμος της εξορίας και της φυλακής. Χίος, Τρίκερι, Μακρόνησος, ξανά Τρίκερι, και φυλακές Αβέρωφ. Τόποι μαρτυρίου για πλήθος γυναικών του κινήματος, όλων των ηλικιών, με πιέσεις, ξύλο και βασανιστήρια, αλλά και τόποι που φάνηκε το μεγαλείο τους, συμπυκνωμένο στην κουβέντα της γρια – Μπλαζάκαινας (“δε δουλώνω, δεν απογράφω”). Η Πότα ήταν περήφανη που έμενε στην ίδια σκηνή με την σπουδαία ηθοποιό μας Αλέκα Παΐζη….
Για τη δράση της στον αντιδικτακτορικό αγώνα, συνέχισε, ”..Στις 21 Απριλίου’ 67 συλλαμβάνεται από τη Χούντα, και πάει εξορία στη Γυάρο, όπου γνωρίζει από κοντά και το μεγάλο μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο. Και κατά τη διάσπαση του Κόμματος, το ‘68, έχει και αυτή τα αντανακλαστικά που διέθετε το ΚΚΕ, έτσι ώστε να μην ενσωματωθεί στον τότε ανερχόμενο “ευρωκομμουνισμό” και να ανοίξει πολύχρονο μέτωπο εναντίον του, στη βάση υπεράσπισης των γενικών αρχών του μαρξισμού – λενινισμού. Και αυτή, όπως και άλλοι κομμουνιστές- αγωνιστές της ΕΔΑ, σατίριζε, μετέπειτα, τις καθησυχαστικές απαντήσεις που έδιναν ορισμένοι καθοδηγητές, πριν την Χούντα, στις ανησυχίες των συντρόφων ότι επίκειται χουντικό πραξικόπημα…
..Κατά την περίοδο της ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, και της κρίσης και διάσπασης του ΚΚΕ το ‘89- ‘91, τάχθηκε κατά της διάλυσης του κόμματος και υπέρ της συνέχειας του, με τα σύμβολά του, την ιδεολογία του και τις αρχές του. Πάντοτε, τόνιζε τη σημασία της σταθερότητας γύρω από το Κόμμα και τους σκοπούς του, και ότι αυτή η επιλογή δεν είναι να την αλλάζεις σαν τα πουκάμισα.
Η Πότα συνέβαλε σοβαρά στη διάσωση και μετάδοση της ιστορικής μνήμης, όχι μόνο μέσω των αφηγήσεων και διηγήσεών της, αλλά και μέσω σοβαρών υλικών προσπαθειών, για την αποκάλυψη όλης της αλήθειας για τις εκτελέσεις και για την ανέγερση μνημείων που να θυμίζουν τα φασιστικά εγκλήματα και τις εκατόμβες των θυσιών του λαού μας, για να διδάσκονται οι νεότερες γενιές και να αποκρούεται η δηλητηριώδης προπαγάνδα που εξισώνει θύματα και θύτες, και που επιχειρεί να γράψει την ιστορία απ’ την ανάποδη για λογαριασμό των εκμεταλλευτών. Και, βεβαίως, εκτός από μέλος της ΝΕ του Κόμματος, υπήρξε και δραστήριο μέλος της ΠΕΑΕΑ και της ΠΕΚΑΜ…
Και κατέληξε.. ‘’Τη σ. Πότα, όπως και όλους τους άλλους μας συντρόφους και αγωνιστές αυτής της γενιάς, τους θυμόμαστε και συνεχίζουν να ζουν ανάμεσά μας, ιδιαίτερα τώρα, στις μέρες μας και στη συνέχεια, όπου είναι όσο ποτέ αναγκαία η αλληλεγγύη στους λαούς που βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, όπου αυξάνεται η αισιοδοξία μας ότι οι λαοί θα βγουν πιο αποφασιστικά μπροστά και θα σφραγίσουν τις εξελίξεις ανοίγοντας έναν άλλον δρόμο, όπου το δίκιο μας αρχίζει να κορφιάζει σαν το λάδι και δυναμώνει η συμπόρευση ευρύτερου κόσμου με το ΚΚΕ. Όλα λένε ότι έρχονται τα μεγάλα γεγονότα για τα οποία μιλούσαμε. Θα ανταποκριθούμε σε αυτά με όπλο το Πρόγραμμά μας, σ’ αυτό βρίσκεται η ελπίδα, έτσι ώστε να θερίσει η νέα γενιά αυτά που έσπειραν οι παλιότερες και, αυτή τη φορά, ο λαός μας όχι μόνο να φτάσει στη βρύση, αλλά να πιεί και νερό…»
Εκ μέρους της ΠΕΚΑΜ, επικήδειο απηύθυνε η πρόεδρος, Γεωργία Μαχαίρα. και εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, η πρόεδρος Τούλα Μητσέα.
Η Τούλα Μητσέα, ανέφερε στον επικήδειο λόγο της: ”… Η σ/σσα Πότα διακρινόταν για τη μαχητικότητά της και το πείσμα της στον αγώνα για την υπεράσπιση του δίκιου της Εργατικής Τάξης.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής της πάλεψε ακούραστα, σε όλες τις συνθήκες, μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών, για μια ανώτερη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.” Στη συνέχεια, τόνισε:”… Ήταν πολύτιμη η προσφορά της για την υπεράσπιση της Ιστορίας, της ηρωικής ταξικής πάλης του λαού μας τη δεκαετία 1940-1949, στην οποία η οικογένειά της είχε συμβολή.Από το αστικό κράτος γνώρισε διώξεις, φυλακίσεις και εξορίες. Δεν την λύγισε ποτέ αυτή η σκληρότητα που βίωσε.
Έδρασε με πείσμα για την ανέγερση μιας σειράς ιστορικών μνημείων του ΚΚΕ.Παρέμεινε στην πρώτη γραμμή, με τη συμμετοχή της στη δράση της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ώστε τα διδάγματα του ΕΑΜικού αγώνα, της εποποιίας του ΔΣΕ να περνούν στις νεότερες γενιές αγωνιστών, γιατί αποτελούν παράγοντα λαϊκής οργάνωσης και πάλης, σήμερα, για ένα φωτεινό, σοσιαλιστικό μέλλον.
Νέο κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ψήφισμα ενέκρινε το Ευρωκοινοβούλιο
Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), οι αγωνιστές, φίλοι και απόγονοι της Αντίστασης και του ΔΣΕ καταγγέλλουμε το νέο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, με το οποίο η ιμπεριαλιστική ΕΕ καταφεύγει σε νέο χυδαίο αντικομμουνιστικό παραλήρημα, με στόχο τη συκοφάντηση της ΕΣΣΔ και του Κόκκινου Στρατού που απελευθέρωσαν την Ευρώπη από την πανούκλα του φασισμού -χιτλερισμού. Χρησιμοποιούν ως πρόσχημα την παραχάραξη της Ιστορίας του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου από τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία του Πούτιν.
Πρόκειται για κοινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών –Φιλελευθέρων, των ακροδεξιών και Πράσινων, το οποίο πέρασε και με τις ψήφους ευρωβουλευτών της ΝΔ, ενώ το ΠΑΣΟΚ ψήφισε παρών.
Με το ψήφισμα αυτό, για μια ακόμα φορά, το Ευρωκοινοβούλιο επιχειρεί να δικαιολογήσει την εμπλοκή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων του ευρωατλαντικού μπλοκ στον πόλεμο στην Ουκρανία. Επιχειρεί να ταυτίσει την καπιταλιστική Ρωσία, το αστικό κράτος της και την κυβέρνηση Πούτιν, με τη Σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση. Έτσι καταλήγει στην πλαστογράφηση και διαστρέβλωση της Ιστορίας του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, εξισώνοντας το τέρας του φασισμού -ναζισμού με το σοσιαλισμό, τον Χίτλερ με τον Στάλιν, την ΕΣΣΔ και τον ηρωικό Κόκκινο Στρατό που απελευθέρωσε την Ευρώπη, τσακίζοντας το εγκληματικό ναζιστικό χιτλερικό καθεστώς, με τη ναζιστική Γερμανία.
Χρησιμοποιούν τα παλιά ανιστόρητα επιχειρήματα για το σύμφωνο Μολότωφ-Ρίπμεντροπ, το οποίο η ΕΣΣΔ αναγκάστηκε να υπογράψει αφού εξάντλησε κάθε προσπάθεια να υπογραφεί Σύμφωνο με Αγγλία και Γαλλία απέναντι στη ναζιστική Γερμανία. Γνωστό είναι, επίσης, ότι προηγήθηκε η υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου από Αγγλία – Γαλλία με τον Χίτλερ, που αναγνώριζε την κατάληψη από τους ναζί της Αυστρίας και της Σουδητίας και Τσεχοσλοβακίας.
Στο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που παραχαράσσει την Ιστορία του Β’ΠΠ συκοφαντώντας την ΕΣΣΔ και το σοσιαλισμό, ταυτίζεται με την ΕΣΣΔ η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία και το αστικό καθεστώς του Πούτιν, ο οποίος ήταν στρατηγικός εταίρος της ΕΕ πριν από μερικά χρόνια. Ο Πούτιν χρησιμοποίησε αντικομμουνιστική επίθεση στους Λένιν και Στάλιν, όταν ξεκίνησε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, μακελεύοντας το λαό της και το λαό της Ρωσίας, όπως ακριβώς κάνει και η ιμπεριαλιστική ΕΕ.
Είναι τέτοιο το αντικομμουνιστικό μένος τους που δεν διστάζουν να υποστηρίζουν την ανιστόρητη, εξωφρενική κατασκευή ότι το ναζιστικό Γερμανικό κράτος και το πρώτο στην ανθρωπότητα Εργατικό Κράτος, η ΕΣΣΔ, που σήκωσε το μεγάλο βάρος της Αντιφασιστικής Νίκης, με πάνω από 20 εκατ. νεκρούς, είναι «συνυπεύθυνα για την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με σκοπό την κατάκτηση και διαίρεση της Ευρώπης σε δύο σφαίρες αποκλειστικής επιρροής» !
Οι άθλιοι της ΕΕ επιστρατεύουν την ανιστόρητη συκοφαντική λασπολογία περί «Σταλινικών εγκλημάτων και εγκλημάτων του κομμουνισμού», περί «κατοχής των Βαλτικών χωρών και της Πολωνίας από την ΕΣΣΔ» και άλλα χοντροκομμένα ψέματα. Σε τέτοιο βαθμό παραποιούν την ιστορική αλήθεια που δε διστάζουν να προβάλλουν το εξωφρενικό πως, τάχα, η ΕΣΣΔ η οποία με τεράστιες θυσίες απελευθέρωσε την Ευρώπη, βασισμένη στα πλεονεκτήματα του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής, φθάνοντας μέχρι το Βερολίνο, είναι συνυπεύθυνη με τη ναζιστική Γερμανία για την έναρξη του Β’ΠΠ!
Όσο και αν προσπαθούν, με τη διαστρέβλωση των γεγονότων, δεν πρόκειται να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους. Συκοφαντούν το σοσιαλισμό και την ΕΣΣΔ με στόχο να μην μαθαίνουν οι νέες γενιές την αλήθεια, να μην εντάσσονται στον αγώνα διεξόδου από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Μ’ αυτό το στόχο η ΕΕ προχωράει στην απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων. Έχει πάρει την ανιστόρητη απόφαση η 9η Μάη να εορτάζεται ως Ημέρα της Ευρώπης, αντί της Αντιφασιστικής Νίκης. Και η 23η Αυγούστου να εορτάζεται ως ημέρα Μνήμης για τα θύματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, στα οποία εντάσσει την ΕΣΣΔ μαζί με τον Χιτλερισμό! Προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια πως ο φασισμός είναι δημιούργημα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, τον οποίο χρησιμοποιούν ενάντια στο εργατικό- λαϊκό κίνημα.
Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που αντιπροσωπεύει το μεγαλειώδες ΕΑΜικό Λαϊκό Αντιστασιακό Απελευθερωτικό κίνημα και την εποποιία του ΔΣΕ, καταδικάζει το νέο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που, ουσιαστικά, αθωώνει το φασισμό -ναζισμό και τα εγκλήματά του.
Το νέο ψήφισμα του Ευρωκοινοβούλιου δείχνει ότι η αντιδραστική ιμπεριαλιστική ΕΕ φοβάται την ιστορική μνήμη, η οποία αποτελεί παράγοντα της λαϊκής πάλης σήμερα ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Οι λαοί θυμούνται και αναγνωρίζουν την υπεροχή και την προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών. Συγκρίνουν τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού με τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού, που σαπίζει και προκαλεί τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για να αντιμετωπίσει την κρίση του, μακελεύοντας τους λαούς.
Το μέλλον ανήκει στους λαούς που παλεύουν ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις αιτίες τους, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές, όπως έγινε και στη δεκαετία του 1940, για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση τους σοσιαλισμού, που είναι η μόνη διέξοδος από τη βαρβαρότητα.
Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, χαιρετίζει την πρωτοπόρα, ανυπότακτη και αδιάλλακτη στάση του τιμημένου ΚΚΕ, του Κόμματος της Αντίστασης και της Απελευθέρωσης της Ελλάδας από τους ναζί. Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που κατάγγειλε και καταψήφισε και το νέο αυτό κατάπτυστο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου. Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ καταγγέλλει την στάση των κυβερνητικών ευρωβουλευτών που το υπερψήφισαν και τη στάση των άλλων κομμάτων που το νομιμοποίησαν δηλώνοντας «παρών».
Ο αντικομμουνισμός, η παραχάραξη της Ιστορίας και το πολεμικό ντελίριο των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεών τους δεν θα περάσουν. Η ιστορική αλήθεια θα λάμψει, οι λαοί θα νικήσουν!
Τη βεβήλωση της πρόσοψης του Μουσείου ΕΑΜικής Αντίστασης το βράδυ του περασμένου Σαββάτου 25 Γενάρη 2025 καταγγέλλει ο Δήμος Καισαριανής και η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Συγκεκριμένα, πέραν της βεβήλωσης του Μουσείου με οπαδικά συνθήματα, έσβησαν και το σύνθημα «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ», γεγονός το οποίο αποδεικνύει πολιτική σκοπιμότητα, όπως επισημαίνουν.
Η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ τονίζει πως «πρόκειται για συνειδητή πολιτική ενέργεια, χυδαίου αντικομμουνισμού. Ενέργεια που συνάδει με τα επεισόδια επιχείρησης παραχάραξης της Ιστορίας από την ΕΕ, με τελευταίο το χυδαίο αντικομμουνιστικό ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο πριν από μερικές μέρες (…) Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοια συμβάντα γίνονται σε μία περίοδο που ξεπηδάνε εστίες αντίστασης και διεκδίκησης του λαού μας, που ισχυροποιείται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, που γεννάει τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως αυτούς που γίνονται στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή και συμμετέχει και η χώρα μας».
Καλεί «το λαό και τη νεολαία της Καισαριανής, τους απογόνους και φίλους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, να καταδικάσουν αυτές τις ενέργειες, να απομονώσουν τις αντιδραστικές δυνάμεις που στρέφονται ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, να περιφρουρήσουν το Μουσείο ΕΑΜικής Αντίστασης».
Αντίστοιχα, ο Δήμος Καισαριανής καλεί τις νέες και τους νέους, τον λαό της πόλης «να απομονώσουν τέτοιες ενέργειες, να γίνουν ασπίδα συνολικότερης υπεράσπισης του χαρακτήρα του Μουσείου και του ηρωικού χώρου του Θυσιαστηρίου της Λευτεριάς».
Σημειώνεται πως οι φθορές θα αποκατασταθούν άμεσα από τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου, με τη συμβολή των μελών του Παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ), στηρίζοντας τον αγώνα του Συλλόγου Συγγενών θυμάτων για την αποκάλυψη και τιμωρία των ενόχων του στυγερού εγκλήματος της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη με 57 νεκρούς και πολλούς ακόμα τραυματίες, συμμετέχουμε και καλούμε τους αγωνιστές της Αντίστασης, τους φίλους και απογόνους της Αντίστασης (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ) και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας να συμμετέχουν στο συλλαλητήριο που οργανώνεται στο Σύνταγμα την Κυριακή 26 Γενάρη στις 12 το μεσημέρι, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση και την ΕΕ για την επιχείρηση συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών του αποτρόπαιου εγκλήματος, με στόχο να μην αποκαλυφθούν οι ένοχοι και οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στο αποτρόπαιο έγκλημα και δεν είναι άλλες από την απελευθέρωση και ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων.
Ως ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ καταγγέλλουμε τη συγκάλυψη που επιβεβαιώνεται και από τις τελευταίες εξελίξεις και απαιτούμε την απόδοση ευθυνών σε όσους, διαχρονικά, έχουν εγκληματικές ευθύνες για την υποβάθμιση και απαξίωση των υποδομών και των δημόσιων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Διεκδικούμε ταυτόχρονα το δικαίωμα του λαού μας για σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές.
Με αυτούς τους στόχους, συμπαρατασσόμαστε με τα συνδικάτα και όλους τους μαζικούς φορείς που αγωνίζονται για σύγχρονα και ασφαλή ΜΜΜ, για τη δικαίωση των αθώων θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών και των συγγενών τους, για την αποκάλυψη των αιτιών και την τιμωρία των ενόχων, των κυβερνήσεων και της ΕΕ που ευθύνονται και με την πολιτική τους οδηγούν σε νέα προδιαγεγραμμένα εγκλήματα σε βάρος της ασφάλειας του λαού.
Όλοι στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Κυριακή 26/1 στις 12 το μεσημέρι!
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η μεγάλη πολιτική – πολιτιστική εκδήλωση που διοργάνωσε η ΤΕ Λακωνίας του ΚΚΕ για τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση της Σπάρτης στις 9 Δεκέμβρη 2024, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου στη Σπάρτη.
Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους, το «παρών» έδωσαν και απόγονοι αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ.
Μεγάλο ενδιαφέρον προσέλκυσε η έκθεση με σπάνιο αρχειακό υλικό που συγκέντρωσαν με κόπο και μεράκι οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και το Παράρτημα Λακωνίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Φωτογραφίες αγωνιστών που κατάγονταν ή έδρασαν στην περιοχή, τμημάτων του ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά και από τη θριαμβευτική είσοδό τους στην πόλη της Σπάρτης στις 22 Σεπτέμβρη 1944, αποκόμματα και εξώφυλλα εφημερίδων της περιοχής κ.ά.
Στο μουσικο-αφηγηματικό αφιέρωμα στον αγώνα των Οργανώσεων του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ στην περιοχή παρατέθηκαν πολύτιμα ιστορικά στοιχεία από τις αφηγήτριες Εύα Μαυρόγιαννη και Μαρία Νικητάκη.
Το έναυσμα για την ηρωική αντίσταση του λαού ενάντια στο φασισμό είχε δοθεί από τον Οκτώβρη του 1940 με το γνωστό πρώτο ανοιχτό γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, το οποίο διάβασε ο Γρηγόρης Βουλουμάνος.
Με την έναρξη της κατοχής τον Απρίλη του 1941, Τρυπιώτες κομμουνιστές γέμισαν τα χωριά του Ταϋγέτου με προκηρύξεις με το σύνθημα «Λευτεριά ή θάνατος». Ακολούθησαν πολλές ηρωικές μάχες σε όλη τη Λακωνία, που κατάφεραν καίρια πλήγματα στον κατακτητή.
Η θυσία χιλιάδων αγωνιστών που έδωσαν τη ζωή τους για «λευτεριά και δίκιο στον αιώνα» ενέπνευσε την καλλιτεχνική δημιουργία δημοτικών – λαϊκών τραγουδιών και ποιημάτων, ένα από τα οποία, αφιερωμένο στους 118 Λάκωνες ΕΑΜίτες που εκτελέστηκαν στο Μονοδέντρι, απήγγειλε η Ελένη Μακρή, ενώ η Δήμητρα Ρεμιδιανάκη απήγγειλε το ποίημα «Οι γειτονιές του κόσμου», του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου.
Θερμό χειροκρότημα απέσπασε η συγκινητική ερμηνεία τραγουδιών της Αντίστασης από την Ειρήνη Χριστοφυλάκη, τον Σπύρο Κουτσοβασίλη και τους μουσικούς Γιάννη Αναγνώστου, Νίκο Αποστολάκο και Κώστα Κατσέτο.
Η κεντρική ομιλήτρια Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, απέδωσε φόρο τιμής σε όσους πάλεψαν για αυτόν το μεγάλο σκοπό όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και μας άφησαν πολύτιμη παρακαταθήκη, στους ήρωες του ΚΚΕ και της επαναστατικής πάλης.
Όπως ανέφερε στην ομιλία της, «Η μεγαλύτερη τιμή που μπορούμε να τους αποδώσουμε είναι να κάνουμε σήμερα όσα χρειάζονται για να χτίσουμε ένα Κόμμα που, εξοπλισμένο με τα διδάγματα του παρελθόντος, θα είναι έτοιμο να φέρει σε πέρας την ιστορική του αποστολή, τη στιγμή που θα διαμορφωθούν ξανά συνθήκες επαναστατικές, ανάλογες με αυτές που υπήρχαν στην Ελλάδα την περίοδο της Απελευθέρωσης. Και είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι αργότερα ή γρηγορότερα, τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και η πολύπλευρη κρίση του θα οδηγήσουν ξανά σε τέτοιες συνθήκες και στη χώρα μας. Η πάλη των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων πρέπει να φτάσει έως το τέλος, έως την ανατροπή αυτής της εξουσίας που ευθύνεται για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να φτάσει έως την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού».
Με μαζική συμμετοχή κόσμου από την περιοχή πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8 Δεκέμβρη 2024 εκδήλωση με θέμα τα 80 χρόνια από το Μπλόκο της Χαμοστέρνας, την οποία διοργάνωσαν οι Οργανώσεις Μοσχάτου-Ταύρου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μαζί με το Παράρτημα Ταύρου-Μοσχάτου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Στο καλωσόρισμα ο Κωσταντίνος Χαραλαμπόπουλος, μέλος του ΤΓ Νότιων Συνοικιών Αττικής τόνισε πως «σήμερα, τα διδάγματα και συμπεράσματα από τη δράση του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος τότε, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Γιατί σήμερα, 80 χρόνια μετά το επαναστατικό – απελευθερωτικό 1944, τα σύννεφα του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν πυκνώσει για τα καλά πάνω από τους λαούς και πάνω από τη δική μας χώρα που εμπλέκεται άμεσα σε αυτόν, γιατί είναι ακόμα εδώ οι ίδιες αιτίες που οδήγησαν τους λαούς στο σφαγείο του Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πόλεμου».
Η Αγγελική Χονδρογιάννη, πρόεδρος του Παραρτήματος Ταύρου-Μοσχάτου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, αναφέρθηκε στο χρονικό της εκτέλεσης και επισήμανε πως «η σημερινή μας εκδήλωση τιμής, ιστορικής αναφοράς και μνήμης για το Μπλόκο της Χαμοστέρνας στις 4 Αυγούστου 1944 έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα, καθώς φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από τον ματωμένο Αύγουστο του 1944 που εκτελέστηκαν οι 11 ΕΑΜίτες-ΕΛΑΣίτες και συνολικά 82 αγωνιστές και αγωνίστριες, παιδιά του ταυριώτικου λαού, που έπεσαν ηρωικά σε διάφορες μάχες.
Μέσα στο διάβα της ιστορίας του λαού μας συναντάμε λαμπρές σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας. Κάθε ιστορική περίοδος και κάθε γενιά έχει τους δικούς της αγώνες, γιατί όση αντίδραση και αν υπάρχει, τελικά οι λαοί είναι εκείνοι που γράφουν την ιστορία, την αληθινή ιστορία, και δίνουν την οριστική λύση!
Υποκλινόμαστε με σεβασμό και περηφάνια μπροστά στους συγγενείς των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας τα πέτρινα χρόνια ’40-’49, στον ηρωικό αγώνα τους για λεύτερη από τον φασισμό πατρίδα και ακολούθως στη μεγαλειώδη ταξική αναμέτρηση του ΔΣΕ, υπέρτατη μορφή ταξικής πάλης για λαϊκή κυριαρχία και λαϊκή εξουσία».
Ο Θανάσης Λεκάτης, μέλος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ανέδειξε μεταξύ άλλων ότι «πολλοί πλέον βλέπουν πως καμία προοδευτικότητα στα λόγια δεν μπορεί άλλο να κρύψει τις δεσμεύσεις στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να κρύψει το ρόλο μιας εξαιρετικά βολικής αντιπολίτευσης που διάφοροι έχουν αναλάβει απέναντι στον Μητσοτάκη. Σήμερα λοιπόν, είμαστε σίγουροι πως όποιος σκέφτεται ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος για νέες απογοητεύσεις θα συμφωνήσει μαζί μας ότι τότε και τώρα μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Αυτούς όλους, λοιπόν, τους καλούμε να βαδίσουν μαζί μας, να συμπορευτούμε στους δρόμους του αγώνα, στους μεγάλους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Ενάντια στην αιτία των προβλημάτων: τα κέρδη του κεφαλαίου, τις υπέρογκες δαπάνες για τους πολεμικούς σκοπούς του ΝΑΤΟ. Έχει γίνει πια περισσότερο καθαρό: Λύσεις για το συμφέρον του λαού, μόνο ο λαός και η νεολαία μπορούν να επιβάλουν με την οργανωμένη πάλη τους και το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή αυτής της πάλης.
Στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα φωτίζουμε τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο από τη φρίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών: τη σύγκρουση με την εξουσία του κεφαλαίου, την ήττα και τελικά την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, που γεννάει πολέμους, εκμετάλλευση και ανταγωνισμούς. Έτσι τιμάμε και σήμερα καθέναν που έπεσε στον μέχρι τώρα αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση».
Ακολούθησε πορεία μέχρι το μνημείο των 11 αγωνιστών και κατάθεση στεφάνων, ως ελάχιστος φόρος τιμής προς τους αλύγιστους ήρωες.
Μεγάλη πολιτική πολιτιστική εκδήλωση με θέμα «80 χρόνια από την απελευθέρωση της Λαμίας, με τους λαούς ως την λευτεριά και την απελευθέρωση από το σύστημα της αδικίας και των πολέμων», στην οποία μίλησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8 Δεκέμβρη 2024.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Παναγιώτης Πολίτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η Ανδριάνα Μπαφούτσου, Γραμματέας της ΤΕ Φθιώτιδας, ο Κώστας Κούκης, Γραμματέας του Συμβουλίου Περιοχής Αν. Στερεάς και Εύβοιας της ΚΝΕ, καθώς και ο Νότης Μαριάς, καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Επίσης απόγονοι αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, εκπρόσωποι σωματείων και μαζικών φορέων της περιοχής.
Το ενδιαφέρον προσέλκυσε η πλούσια έκθεση με σπάνιο αρχειακό υλικό που συγκέντρωσαν με κόπο και μεράκι οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και το Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ στη Φθιώτιδα, στην οποία ξεναγήθηκε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Η έκθεση περιλάμβανε μεταξύ άλλων φωτογραφίες από την ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, αγωνιστών που κατάγονταν ή έδρασαν στην περιοχή, τμημάτων του ΕΛΑΣ κατά τη διάρκεια του αγώνα αλλά και από τη θριαμβευτική είσοδό τους στην πόλη της Λαμίας στις 18 Οκτώβρη 1944, αποκόμματα και εξώφυλλα εφημερίδων που εξέδιδαν οι Οργανώσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στην περιοχή κ.ά.
Το θερμό χειροκρότημα απέσπασε η προσεγμένη και συγκινητική μουσικοθεατρική παράσταση που έκλεισε το πρόγραμμα της εκδήλωσης. Μια παράσταση αφιερωμένη στον αγώνα των ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ, που προετοίμασαν με συλλογική δουλειά και μεράκι ερασιτέχνες ηθοποιοί και μουσικοί, μέλη του Παραρτήματος Λαμίας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και του Μουσικού Πολιτιστικού Συλλόγου “Χορωδία Αταλάντης”, σε κείμενο και καλλιτεχνική επιμέλεια του Ηλία Σχοινή.
Ακούστηκαν αποσπάσματα από ποιήματα μεγάλων ποιητών, όπως του Γιάννη Ρίτσου, του Άγγελου Σικελιανού, του Οδυσσέα Ελύτη, του Αντώνη Μαρμαρινού και του Μάρκου Αυγέρη, καθώς και αποσπάσματα από την ιστορική ομιλία του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία, αλλά και από το Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ. Επίσης ακούστηκαν τραγούδια γνωστών συνθετών και ερμηνευτών, εμπνευσμένα από τους αγώνες του λαού. Τους ρόλους υποδύθηκαν οι Αλέκος Βούλγαρης, Κώστας Δημητρίου, Μαίρη Ζεκεντέ-Καρέντζου, Λόλα Ιωαννίδου, Γιώργος Κουτλής, Κώστας Μάρκου, Κώστας Μιχαηλίδης, Μαρία Νέλλα, Αργυρώ Σχοινή και Κατερίνα Τσέλιου. Συμμετείχαν επίσης οι μουσικοί Μαργαρίτα Παλαιολόγου (πιάνο-τραγούδι), Άννα Πρωτοψάλτη (μπουζούκι-τραγούδι), Ηλίας Σχοινής (κιθάρα-κλαρίνο-τραγούδι), Αλέκος Βούλγαρης (μπαγλαμάς-τραγούδι), Δήμητρα Κοντογεώργου (τραγούδι) και Βασίλης Καρατράντος (τραγούδι).
Την εκδήλωση προλόγισε ο Νεόφυτος Θάνος, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αν. Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ, ενώ με την έναρξη κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του σ. Κώστα Καλαπέτσα, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
«80 χρόνια συμπληρώθηκαν από την Απελευθέρωση της πόλης μας, της Λαμίας. Για να φτάσουμε σε αυτή την πολυπόθητη μέρα, είχαν περάσει 1.275 τραγικές μέρες από εκείνη τη μαύρη Κυριακή του Πάσχα στις 20 Απρίλη του ’41, όταν ο στρατός της ιμπεριαλιστικής ναζιστικής Γερμανίας κατέλαβε την πόλη και σηματοδότησε την έναρξη της πιο βάναυσης κατοχής από τις δυνάμεις του Άξονα.
Δύσκολα μπορεί να περιγραφεί με λόγια το κλίμα χαράς, ενθουσιασμού, αισιοδοξίας, αγωνιστικής ανάτασης, το επαναστατικό κλίμα που επικρατούσε εκείνες τις μέρες στη Λαμία, την Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, σε ολόκληρη την απελευθερωμένη Ελλάδα.
Αυτή η χαρά, αυτή η νίκη δεν χαρίστηκε από κανέναν στον λαό μας, όπως ποτέ άλλωστε, δεν του χαρίζεται τίποτα. Την νίκη του την κέρδισε με το αίμα του, με τεράστιες θυσίες, αλλά και με τη μαχητική του εισβολή στο προσκήνιο της Ιστορίας, με μπροστάρη, εμπνευστή και καθοδηγητή το ΚΚΕ. Τίποτα από όσα πέτυχε το Κόμμα και ο λαός μας εκείνη την περίοδο δεν ήταν δεδομένο, ούτε βέβαια εύκολο.
Το ΚΚΕ αναδείχθηκε ως ηγετική πολιτική δύναμη και αιμοδότης του αγώνα του λαού μας, όταν οι αστικές δυνάμεις είτε άφησαν τον λαό στην τύχη του και έφυγαν για το Κάιρο, είτε έμειναν στην Ελλάδα και συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, γεμίζοντας κι άλλο “το πουγκί” την ώρα που ο λαός πέθαινε της πείνας…
Σε κάθε περίπτωση, όλοι αυτοί των άλλων κομμάτων είχαν το βλέμμα τους στραμμένο κυρίως στην επόμενη μέρα του πολέμου και στον στόχο διατήρησης της καπιταλιστικής βάρβαρης εξουσίας τους.
Ήδη από το 1943, οι αντάρτες του ΕΛΑΣ είχαν απελευθερώσει εκτεταμένα εδάφη της χώρας, που ήταν ανεξάρτητα τόσο από τις κατοχικές αρχές, όσο και από τη δοσιλογική κυβέρνηση που υπήρχε στην Αθήνα. “Από τη Φλώρινα μέχρι τα περίχωρα της Αθήνας, μπορείς να ταξιδέψεις με ασφάλεια, με ένα διαβατήριο του ΕΑΜ”, έγραφαν οι αναφορές των Βρετανών εκείνη την εποχή.
Δόθηκαν μεγάλες πετυχημένες μάχες ενάντια στις απόπειρες των κατακτητών να επιστρατεύσουν Έλληνες εργάτες για τα κάτεργα της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά και για να σωθεί ο λαός από την πείνα.
Σήμερα, 80 χρόνια μετά, η Ιστορία ξαναγράφεται από την αρχή και οι λέξεις, οι έννοιες, γίνεται προσπάθεια να αποκτήσουν άλλο νόημα από αυτό που πραγματικά έχουν, ακριβώς γιατί θέλουν τον λαό μας να παραμένει ένας απλός θεατής, να μην τον αφήσουν να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Γι’ αυτό πάνε και έρχονται για φτηνή προπαγάνδα έσχατου λαϊκισμού τα ονομαζόμενα “εθνικά συμφέροντα”, η περιβόητη “εθνική ομοψυχία”, η δήθεν “ανάγκη αποφυγής του διχασμού”, οι “εθνικές υποθέσεις”, κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις το “εθνικός- εθνική- εθνικόν”, από όλους αυτούς που πατρίδα τους έχουν τα καπιταλιστικά κέρδη τους, την εκμετάλλευση των εργαζομένων, το μοίρασμα ακόμα και με πολέμους των αγορών και των σφαιρών επιρροής, την αποκοίμηση του λαού από τις πραγματικές πολιτικές προθέσεις τους.
Οπωσδήποτε, αυτό που βάζει όλο και πιο έντονα τη σφραγίδα του στα πάντα είναι ότι ζούμε σε μια εποχή γενικευμένων ιμπεριαλιστικών πολέμων και συγκρούσεων, που αλληλοδιαπλέκονται και συνδέονται όλο και περισσότερο μεταξύ τους ή λειτουργούν ως ντόμινο σκοτεινών εξελίξεων. Η εποχή μας είναι μια εποχή που μοιάζει όλο και περισσότερο με την εποχή που προηγήθηκε του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Δηλαδή, μια εποχή κατά την οποία τα ιμπεριαλιστικά μπλοκ διαμορφώνονται και δίνουν τη μάχη τους για τη διεθνή πρωτοκαθεδρία.
Η χώρα μας, σε αντίθεση με αυτά που λένε και γράφουν διάφορες στρουθοκάμηλοι, είναι ολοκληρωτικά ενταγμένη σε αυτή την αντιπαράθεση με την πλευρά, βεβαίως, του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου.
Σήμερα, λοιπόν, όλο και περισσότερο ακούγονται οι γνωστές από την Ιστορία έννοιες, λέξεις και νοήματα που συνήθως επιστρατεύει η άρχουσα τάξη για να αποπροσανατολίσει, να ξεγελάσει και να συμπαρασύρει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, στους δικούς της στόχους και σκοπούς, κάτω από τη σημαία των δικών της ιδιοτελών ταξικών συμφερόντων. Γι’ αυτό, άλλωστε, και επαναλαμβάνουμε για να γίνει σε όλους και όλες κατανοητό, ότι είναι τα δικά της, ιδιοτελή, ταξικά συμφέροντα που τα βαφτίζει “εθνικά”. “Πατριωτισμό” ονομάζει την πάση θυσία εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων. “Ρεαλισμό” ονομάζει την παραίτηση από τη διεκδίκηση μιας καλύτερης κοινωνίας, από την υπεράσπιση του δίκιου, ονομάζει έτσι την αποκτήνωση, τις αυταπάτες.
Φυσικά, δεν πρωτοτυπούν. Ας θυμηθούμε το γνωστό απόσπασμα από τον ιστορικό λόγο του Άρη εδώ, στη Λαμία, πριν από 80 χρόνια, με το οποίο απαντούσε στις κατηγορίες που απηύθυναν οι αστικές δυνάμεις στους κομμουνιστές, στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ.
Έλεγε ο Άρης: “Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο, που τρέχει όπου βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;”
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και σήμερα και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Γι’ αυτό βλέπουμε τους ίδιους πολιτικούς, ιδεολογικούς και οικονομικούς εκπροσώπους του κεφαλαίου, τη μία μέρα ως κοσμοπολίτες, να εμφανίζονται έτοιμοι να παζαρέψουν υπό ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και του λαού μας, αν αυτό εξυπηρετεί τους στόχους του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους, για αναβάθμιση της θέσης τους στην περιοχή και για τις μπίζνες που θέλουν να στήσουν. Και την άλλη μέρα, με περισσή ευκολία, τους συναντάμε να φοράνε επί τόπου το εθνικιστικό – πατριδοκάπηλο προσωπείο και να μιλάνε για “εθνικά συμφέροντα” στη Μαύρη Θάλασσα, στην Ερυθρά Θάλασσα, στον Κόλπο του Άντεν και αλλού. Σε περιοχές, δηλαδή, όπου ο απλός εργαζόμενος, ο βιοπαλαιστής της χώρας μας, όχι συμφέροντα δεν έχει, αλλά πρέπει να κοιτάξει και τον χάρτη για να θυμηθεί κατά πού πέφτουν. Για τα συμφέροντα των λίγων αυτής της χώρας, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των ενεργειακών και άλλων ομίλων, μας χώνουν όλο και πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς και τους πολέμους των ιμπεριαλιστών.
Ακριβώς για αυτά τα συμφέροντα:
• Στέλνουν ελληνικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα να πολεμάνε τους Χούθι της Υεμένης.
• Στέλνουν συστοιχία ακριβοπληρωμένων πυραύλων Patriot να φυλάνε πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στη Σαουδική Αραβία.
• Στέλνουν ελληνικά F-16 να επιτηρούν τον εναέριο χώρο τρίτων κρατών, απέναντι στη Ρωσία.
• Στέλνουν πολύτιμο εξοπλισμό από τα ελληνικά νησιά στο καθεστώς Ζελένσκι.
• Παραχωρούν στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στρατιωτικές βάσεις, εγκαταστάσεις και υποδομές σε ολόκληρη τη χώρα, που είναι κρίσιμες για να διεξάγονται οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.
Ακριβώς αυτά τα συμφέροντα είναι που έχουν βγάλει τα μαχαιροπίρουνα και περιμένουν να χωθούν στη μάσα της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας μόλις σταματήσουν οι μάχες, όπως τονίζει κάθε τόσο με κυνισμό ο Μητσοτάκης. Και, βέβαια, μια τέτοια επικίνδυνη για τον λαό πολιτική και ακόμα περισσότερο, όσα αύριο αυτή μπορεί να φέρει, απαιτεί από τις πολιτικές δυνάμεις του συστήματος να εκπέμπουν προς τον λαό το μήνυμα της “συναίνεσης”, της “σταθερότητας”, της “υπευθυνότητας”!
Πάνω σε αυτούς τους άξονες χτίζεται η αξίωση από τον λαό να στοιχηθεί με τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτά εξυπηρετούν οι “εγκάρδιες συναντήσεις” και η εγκαινίαση των “διαύλων επικοινωνίας”, που είχαμε τη βδομάδα που πέρασε ανάμεσα στον Πρωθυπουργό και τον νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ίδιο και οι ατάκες του κ. Ανδρουλάκη προς τον κ. Μητσοτάκη για τη “συναίνεση που θέλει δύο” γιατί “είναι σαν το τανγκό”.
Και όλα αυτά, την ώρα που δίνουν και παίρνουν στα κανάλια τα κλισέ για τις διάφορες δήθεν “σφοδρές συγκρούσεις” κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Σιγά τα αίματα, τους λέμε εμείς… Μην συγκρούεστε τόσο σφοδρά και χτυπήσει κανένας σας…
Αυτά τα σαλιαρίσματα, όμως, είναι το αναγκαίο συμπλήρωμα της γνωστής δικομματικής κοκορομαχίας που αποσκοπεί στον εγκλωβισμό εργατικών – λαϊκών δυνάμεων στα γνωστά ψεύτικα διλήμματα. Της στημένης κοκορομαχίας που είδαμε μεταξύ τους, για παράδειγμα, τις τελευταίες μέρες γύρω από το θέμα της φορολόγησης των τραπεζών. Λες και δεν ήταν η ίδια ΝΔ και το ίδιο ΠΑΣΟΚ, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από μερικά μόλις χρόνια, τσάκιζαν τον λαό με τα μνημόνια, εκτός των άλλων, και για να σωθούν οι τράπεζες. Που ψήφιζαν, όπως θυμόμαστε όλοι, τον αναβαλλόμενο φόρο, για να μην πληρώνουν οι τράπεζες ούτε δεκάρα και που τις ανακεφαλαιοποιούσαν με δισεκατομμύρια που άρπαζαν από τις τσέπες του ελληνικού λαού.
Τα “καμπανάκια” της συναίνεσης βαράνε βέβαια και στο φόντο των εξελίξεων στην ΕΕ, αφού αποτυπώνονται τα μεγάλα αδιέξοδα ενόψει μιας ακόμα οικονομικής κρίσης, με τις αναταράξεις να ξεκινούν προς το παρόν από τις δύο μεγαλύτερες καπιταλιστικές οικονομίες, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Και όταν αυτές οι δύο οικονομίες βρίσκονται σε περιδίνηση, που είναι και πολιτική περιδίνηση, καταλαβαίνει κανείς πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι οι θριαμβολογίες της κυβέρνησης για τα “ευημερούντα” οικονομικά μεγέθη που αποτυπώνει ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός, που ετοιμάζονται να ψηφίσουν την άλλη Κυριακή στην Βουλή.
Την λαϊκή συναίνεση απαιτεί και η προώθηση της σφοδρής επίθεσης στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα και ανάγκες, που απαιτείται για να θωρακίζεται η κερδοφορία του κεφαλαίου, για να ανεβάσει στροφές η “πολεμική οικονομία”, που φέρνει φτώχεια, μισθούς πείνας, επίθεση στην Παιδεία, στην Υγεία και σε κάθε εργατικό – λαϊκό δικαίωμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο νόμος που ψηφίστηκε την Πέμπτη για τον τρόπο καθορισμό του κατώτατου μισθού.
Εδώ είναι που ζήσαμε τον τραγέλαφο, κυβέρνηση και σοσιαλδημοκρατική αντιπολίτευση να μαλώνουν, όχι για την ουσία του νόμου, δηλαδή για την κατοχύρωση του γεγονότος ότι οι μισθοί θα καθορίζονται με απόλυτο κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των ομίλων, αλλά για το ποιο από αυτά τα κόμματα εκφράζει καλύτερα το πνεύμα τις αντεργατικής οδηγίας της ΕΕ που ενσωματώνει στο ελληνικό δίκαιο ο συγκεκριμένος νόμος! Με άλλα λόγια συμφωνούν διαφωνώντας και διαφωνούν συμφωνώντας…
Για μία ακόμη φορά, το ΚΚΕ και το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα αναδείχθηκαν στη μοναδική πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, μέσα και έξω από τη Βουλή.
Αυτή τη φορά το ΚΚΕ και οι μαζικές λαϊκές οργανώσεις “συνδέθηκαν”, μάλιστα, και με έναν ακόμη τρόπο: με την Πρόταση Νόμου για την πραγματική επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που επεξεργάστηκαν και υπογράφουν 627 συνδικάτα, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες, ανάμεσά τους και το Εργατικό Κέντρο Λαμίας, και την κατέθεσε στη Βουλή η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.
Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για όλους εκείνους τους παράγοντες που δικαιολογημένα εντείνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στις σημερινές συνθήκες που όλα τα αδιέξοδα του συστήματος βγαίνουν στην επιφάνεια, που τροφοδοτούν το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και της διεκδίκησης.
Εκεί ακριβώς είναι που βλέπουμε εμείς την πραγματική ελπίδα για τον λαό και τη νεολαία. Στην ενίσχυση αυτού του ρεύματος αμφισβήτησης. Στη διαμόρφωση ενός μεγάλου, πανελλαδικού, συντονισμένου κινήματος των εργαζομένων, των βιοπαλαιστών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, της νεολαίας, των γυναικών. Στη μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας.
Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από τη σταθερότητα του κεφαλαίου. Μια τέτοια “σταθερότητα” το μόνο που εξασφαλίζει είναι η μεγαλύτερη αστάθεια για τον ίδιο, μια ζωή με διαρκή ανασφάλεια, απειλές και κινδύνους για το παρόν και το μέλλον του. Σταθερότητα για τον λαό εξασφαλίζεται με την πάλη του, βάζοντας εμπόδια στην εφαρμογή της βάρβαρης αυτής πολιτικής, προκαλώντας ρήγματα στο σύστημα. Σημαίνει οργάνωση της αντεπίθεσής του, με το βλέμμα στραμμένο στην προοπτική της ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, στις ριζικές αλλαγές που έχει ανάγκη για να κατακτήσει τον πλούτο που παράγει, για να μπορέσει να ικανοποιήσει κάθε του ανάγκη.
Εδώ, από την πρωτεύουσα της Ρούμελης σήμερα, τιμώντας την μέρα της Απελευθέρωσης της Λαμίας, αποτίουμε φόρο τιμής σε όσους πάλεψαν για αυτόν τον μεγάλο σκοπό όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και μας άφησαν πολύτιμη παρακαταθήκη, στους ήρωες του Κόμματός μας και της επαναστατικής πάλης.
Έχουμε βαθιά πεποίθηση ότι η μεγαλύτερη τιμή που μπορούμε να τους αποδώσουμε είναι να κάνουμε σήμερα όσα χρειάζονται για να χτίσουμε ένα Κόμμα που, εξοπλισμένο με τα διδάγματα του παρελθόντος, θα είναι έτοιμο να φέρει σε πέρας την ιστορική του αποστολή, τη στιγμή που θα διαμορφωθούν ξανά συνθήκες επαναστατικές, ανάλογες με αυτές που υπήρχαν στην Ελλάδα την περίοδο της Απελευθέρωσης. Και είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι αργότερα ή γρηγορότερα, τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και η πολύπλευρη κρίση του, θα οδηγήσουν ξανά σε τέτοιες συνθήκες και στη χώρα μας.
Το ΚΚΕ, με αίσθημα ευθύνης, μακριά από κάθε διάθεση μηδενισμού, λαθολογίας ή ωραιοποίησης και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, έχει μελετήσει την ιστορία του και τις βαθύτερες αιτίες για τις τότε ανεπάρκειες, ελλείψεις και λάθη.
Η ιστορία του ιμπεριαλιστικού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ιστορία της Τριπλής Φασιστικής Κατοχής και της Απελευθέρωσης, ένα πράγμα διδάσκουν:
Ότι κανένας λαός δεν μπορεί να αναθέσει και να στηρίζει την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση, καμία δυνατότητα να ικανοποιηθούν ταυτόχρονα και τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα και τα καπιταλιστικά – ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η νίκη του ενός προϋποθέτει την ήττα του άλλου!
Η πάλη των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων πρέπει να φτάσει έως το τέλος, έως την ανατροπή αυτής της εξουσίας που ευθύνεται για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να φτάσει έως την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού – κομμουνισμού.
Δεν περιμένουμε, βέβαια, να ξημερώσει καμία μεγάλη μέρα για να ριχτούμε σε αυτόν τον αγώνα. Σήμερα μπαίνουμε μπροστά παντού, για την υπεράσπιση των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων, της ίδιας της ζωής του λαού, που μένει απροστάτευτη από το σημερινό εχθρικό κράτος. Για να βάζουμε όσο γίνεται μεγαλύτερα εμπόδια στις αντιλαϊκές επιδιώξεις του αντιπάλου και να εξαντλούμε κάθε περιθώριο βελτίωσης της ζωής του λαού. Για να μετριούνται βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, των υπολοίπων βιοπαλαιστών, να μαζικοποιούνται τα κινήματά τους και οι αγώνες, να βελτιώνεται ο συσχετισμός δύναμης εντός τους.
Για να καλλιεργούνται αντισώματα στη σαπίλα, τον ανορθολογισμό, τον σκοταδισμό που μοιράζει απλόχερα το σύστημα με ιδιαίτερη στόχευση στη νεολαία. Να κερδίζουν έδαφος οι αξίες της αλληλεγγύης, της συλλογικότητας, της αγωνιστικής στάσης ζωής. Να συνειδητοποιείται όλο και πιο πλατιά ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος που έχουμε απέναντί μας: το σημερινό σάπιο και διεφθαρμένο κράτος, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, η καπιταλιστική εργοδοσία, με δυο λόγια το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης που μας εμποδίζει σήμερα να ζήσουμε όπως επιτρέπουν οι τεράστιες σύγχρονες επιστημονικές, τεχνολογικές, παραγωγικές δυνατότητες.
Το ΚΚΕ σήμερα είναι πολύ πιο έμπειρο, πιο ώριμο και με πολύτιμη κληρονομιά την προσφορά και τις θυσίες των προηγούμενων γενιών κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών. Είναι αποφασισμένο και μπορεί, μαζί με την εργατική τάξη και τον λαό, να το πάει μέχρι τέλους! Μέχρι την οριστική απελευθέρωση από όλα τα δεσμά! Πάμε λοιπόν μπροστά, δυνατά! Θα τα καταφέρουμε!»
Κάτω από το άγαλμα του Νικήτα Πολυκράτη, αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, και δίπλα στην προτομή του Κώστα Βουρδέρη-Καρατζά, γραμματέα της ΕΠΟΝ Αχαΐας, πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 8 Δεκέμβρη 2024 στην πλατεία Ελευθερίας της γειτονιάς των Προσφυγικών οι εκδηλώσεις για τα 81 χρόνια από το μπλόκο που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή από τα γερμανικά – ναζιστικά στρατεύματα κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους, καθώς και για τους 84 εκτελεσμένους στο κτήμα Μουρτζούχου στο Ανατολικό Διαμέρισμα της Πάτρας.
Στο κάλεσμα της Δημοτικής Αρχής Πάτρας, του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου, του Ανατολικού Διαμερίσματος και της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ το “παρών” έδωσαν εργαζόμενοι, νεολαία, λαϊκός κόσμος και φορείς, καθώς και οικογένειες απογόνων των εκτελεσμένων. Επίσης, πολυπληθείς αντιπροσωπείες των Οργανώσεων Αχαΐας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, με επικεφαλής το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του νομού Νίκο Καραθανασόπουλο.
«Σήμερα, μελετώντας την Ιστορία, εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε, για να σταθούμε όρθιοι στους σεισμούς που μέλλονται να έρθουν κάτω από το βάρος της έντασης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πιθανά μιας νέας διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης», τόνισε στην ομιλία της η Λυδία Καραθανασοπούλου, πρόεδρος του Παμμικρασιατικού Συνδέσμου, στην εκδήλωση στα Προσφυγικά, αφού νωρίτερα είχε αναφερθεί στην ιστορία, τα αίτια και τα γεγονότα πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, όπως και στα γεγονότα του μπλόκου.
Στάθηκε στην εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή, στο πλευρό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και στους ανταγωνισμούς τους με το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ, στην αποστολή ελληνικών ενόπλων δυνάμεων εκτός συνόρων και κατέληξε:
«Απέναντι σε αυτή την εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση που έχουν διαμορφώσει οι αποφάσεις της κυβέρνησης της ΝΔ, με τη συναίνεση των κομμάτων της βολικής αντιπολίτευσης, ο λαός και η νεολαία μια επιλογή έχουν! Να δυναμώσουν την πάλη τους. Για να επιστρέψουν όλα τα τμήματα των ενόπλων δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων και να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Να εκφραστεί αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης που παλεύει για το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσει στη δική του πατρίδα την οποία του στερούν. Σήμερα η καλύτερη τιμή στους νεκρούς μας, στους ήρωες, στους άθλους των εργατικών-λαϊκών μαζών τη δεκαετία του 1940, είναι να φανούμε άξιοι συνεχιστές της πάλης τους, για κοινωνική απελευθέρωση».
Χαιρετισμό απηύθυνε εκ μέρους του Παραρτήματος Πάτρας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ η Κική Λεβεντάκου. Αναφέρθηκε στον ηρωικό αγώνα του λαού της Ελλάδας με μπροστάρη και αιμοδότη το ΚΚΕ, για να απελευθερωθεί η χώρα, αλλά και στην ΕΣΣΔ που πρωταγωνίστησε για να ηττηθεί το ναζιστικό τέρας. Κατήγγειλε όλους όσοι σήμερα στηρίζουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, όπως και την ανιστόρητη θεωρία των «δύο άκρων» και κάλεσε σε πάλη για να δικαιωθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού την ηρωική δεκαετία του 1940, της συνέχειας που είχε μετά την Κατοχή με τον ηρωικό ΔΣΕ.
Στα γεγονότα των Προσφυγικών, όπως και στα 80 χρόνια απ’ την απελευθέρωση της πόλης απ’ τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, στάθηκε στην παρέμβασή του ο αντιδήμαρχος Πάτρας Αποστόλης Αγγελής και εξήγησε: «81 χρόνια μετά τη θυσία των εκτελεσμένων του Μπλόκου, το σύστημα της εκμετάλλευσης συνεχίζει να καταδυναστεύει τους λαούς, να δολοφονεί, να διαμελίζει χώρες και να διαμορφώνει στρατιές ξεριζωμένων, με τους πολέμους και τις στρατιωτικές επεμβάσεις».
Παράλληλα επεσήμανε: «Είμαστε περήφανοι για την ιστορία του λαού μας και τους αγώνες του, θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, για ένα πιο φωτεινό αύριο για εμάς και τα παιδιά μας, και αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμή για τους νεκρούς του Μπλόκου, αλλά και όλης αυτής της περιόδου».
Στο χώρο πραγματοποιήθηκε μουσικό-θεατρικό δρώμενο, προσκλητήριο νεκρών, ενός λεπτού σιγή και ανάκρουση του εθνικού ύμνου, ενώ ακολούθησε πορεία προς το κτήμα Μουρτζούχου, όπου ακούστηκαν δυνατά συνθήματα όπως «ένας αιώνας αγώνας και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» και «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ-ΟΠΛΑ-ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ», καθώς και αντάρτικα τραγούδια.
Στα διδάγματα για το λαό και από την ιστορία της Πάτρας αναφέρθηκε στην παρέμβασή της στο κτήμα Μουρτζούχου η Ρένα Σκαρλάτου, πρόεδρος του Ανατολικού Διαμερίσματος. Κάλεσε σε πάλη και απέναντι στο φασισμό, τους σύγχρονους εκφραστές του, στο σύστημα που τον γεννά.
Στο μνημείο των εκτελεσμένων των Προσφυγικών, όπως και σε αυτό στο κτήμα Μουτρζούχου, καταθέσεις στεφάνων έγιναν από τον Παμμικρασιατικό Σύνδεσμο, τη Δημοτική Αρχή, το Ανατολικό Διαμέρισμα, την ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, το Εργατικό Κέντρο, όπως επίσης από οικογένειες απογόνων, αθλητικούς ΄και άλλους φορείς.
Λουλούδια, για να τιμήσουν τις μαχήτριες και τους μαχητές του Ηρωικού Δεκέμβρη 1944, σε συμβολικά σημεία της Αθήνας και του Πειραιά, κατέθεσαν το πρωί της Κυριακής 8 Δεκέμβρη 2024 οι Οργανώσεις Αττικής του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Με συγκίνηση και περηφάνια, απέδωσαν φόρο τιμής και ανανέωσαν τον όρκο συνέχισης στον ίδιο δρόμο για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Με λιτές εκδηλώσεις και σύντομες ομιλίες, λουλούδια κατατέθηκαν στο μνημείο που έχει στήσει το ΚΚΕ για τον Δεκέμβρη στα Προσφυγικά στους Αμπελόκηπους, στο Πολυτεχνείο στην Πατησίων, στο μνημείο για το Μπλόκο του Φάρου στη Νέα Σμύρνη, στο μνημείο για το Μπλόκο τον Αύγουστο του 1944 στο Βύρωνα, καθώς και στον Τινάνειο Κήπο στον Πειραιά.
Οι ομιλητές μεταξύ άλλων στάθηκαν στη δύναμη του γίγαντα λαού, που όταν το πιστέψει μπορεί να πάει κόντρα σε θεούς και δαίμονες.
Αναδεικνύοντας πως τότε η καπιταλιστική εξουσία δεν δίστασε να μακελέψει ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης προκειμένου να επιβιώσει, τόνισαν πως σήμερα καταδικάζει τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία να ζουν μια ζωή που μοιάζει περισσότερο με επιβίωση, πολύ μακριά από τις τεράστιες σύγχρονες δυνατότητες για την κάλυψη των αναγκών τους, ενώ ετοιμάζεται να τους χρησιμοποιήσει ανά πάσα στιγμή ως κρέας στα κανόνια της, προκειμένου να αναβαθμίσει τη δική της θέση στον διεθνή ανταγωνισμό.
Επισήμαναν ότι κανένας λαός δεν μπορεί να στηρίζει την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να ικανοποιηθούν ταυτόχρονα και τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα και τα καπιταλιστικά-ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Η νίκη του ενός προϋποθέτει την ήττα του άλλου!
Υπογράμμισαν πως οι ίδιες οι αντιθέσεις, αντιφάσεις και ανταγωνισμοί, μέσα στους οποίους σπαράσσεται ο καπιταλισμός, είναι αυτές που θα διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις, όπου οι «πάνω δεν θα μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν», δηλαδή να χειραγωγούν και να ενσωματώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια και «οι κάτω δεν θα θέλουν να κυβερνηθούν όπως μέχρι σήμερα» και θα οδηγούνται έτσι σε ασυνήθιστη, μαζική, επαναστατική δράση.
Αλλά και με βάση τα διδάγματα του Δεκέμβρη, σημείωσαν την ανάγκη η κινητοποίηση των μαζών και η όξυνση της ταξικής πάλης να καθοδηγούνται από μια επαναστατική στρατηγική μιας πραγματικής πρωτοπορίας, ώστε να οδηγήσουν στην ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας.
Στο μνημείο του ΚΚΕ για τον Δεκέμβρη στα Προσφυγικά, λουλούδια κατέθεσε ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Αττικής. Ακόμη αντιπροσωπεία της ΚΝΕ και της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Μίλησε ο Γιώργος Κρητικός, μέλος της ΚΕ, που ανέφερε ανάμεσα σε άλλα:
«Σήμερα, εδώ στα Προσφυγικά, που τα σημάδια στους τοίχους των σπιτιών μαρτυρούν τις σφοδρές μάχες που δόθηκαν, όπως και σε ακόμα τέσσερις περιοχές της Αττικής, τιμάμε όλους όσοι έδωσαν τη μεγάλη μάχη που κράτησε 33 μέρες και τόσο εύγλωττα περιέγραψε η λογοτέχνις Μέλπω Αξιώτη: “Εδώ είναι η φωνή του ΕΛΑΣ! Όποιος μπορεί να βρει ένα όπλο να το πιάσει! Ο κόσμος τρέχει να βρει ένα ντουφεκάκι. Εδώ είναι η φωνή του ΕΑΜ συνεργείο για τρόφιμα: όποιος μπορεί να δώσει για τον λαό μας, να δώσει! Ο κόσμος βγάζει την ψυχή του και τη δίνει. Εδώ η ΕΠΟΝ συνεργείο του Τύπου: όποιος μπορεί να γράφει, να μοιράζει, να ‘ρθει! Ο κόσμος τρέχει από παντού να βοηθήσει”.
Στην περιοχή που βρισκόμαστε διαδραματίστηκαν σπουδαία γεγονότα στην Κατοχή. Σύμφωνα με μαρτυρίες, η ιδρυτική διακήρυξη του ΕΛΑΣ συντάχθηκε σε κάποιο σπίτι των Αμπελοκήπων, ενώ στους Αμπελόκηπους βρίσκεται και το σπίτι της ΕΠΟΝ.
Η Διακήρυξη για την ίδρυση του ΕΛΑΣ δημοσιεύτηκε στην Ελεύθερη Ελλάδα, την εφημερίδα του ΕΑΜ, στις 16 Φλεβάρη του 1942. Είχε προηγηθεί, βέβαια, σχετική προεργασία, ενώ η 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον Γενάρη του 1942 είχε επισημάνει την ανάγκη οργάνωσης του ένοπλου αγώνα. (…)
Στις Προσφυγικές Πολυκατοικίες, κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη του 1944, ταμπουρώθηκαν δυνάμεις του ΕΛΑΣ, καθώς το ύψος τους είχε σημασία για τον έλεγχο της περιοχής.
Στο σημείο που είναι σήμερα το Μέγαρο Μουσικής, η Αμερικάνικη Πρεσβεία και το Ναυτικό Νοσοκομείο, εκεί ήταν στρατώνες. Ήταν το 1ο και το 34ο Σύνταγμα Πεζικού. Όλη αυτή την περιοχή την κρατούσαν και την έλεγχαν οι Βρετανοί και οι κυβερνητικές δυνάμεις. Απ’ την άλλη πλευρά της λεωφόρου, οι συνοικίες όλες -συμπεριλαμβανομένων και των Προσφυγικών- ήταν στα χέρια του ΕΛΑΣ.
Μαζί με τους ΕΛΑΣίτες που έδωσαν τη μάχη, έμειναν 100 οικογένειες προσφύγων που αρνούνταν να φύγουν και οι περισσότεροι πήραν μέρος δίπλα στους αντάρτες».
Στο συγκρότημα της Πατησίων, λουλούδια κατέθεσαν οι Οργανώσεις Πανεπιστημίων Αθήνας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, καθώς και το Παράρτημα 5ου-6ου Διαμερίσματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, και μίλησε ο Νίκος Φάσας, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της ΠΟ Σπουδάζουσας Αττικής της ΚΝΕ, ο οποίος τόνισε, μεταξύ άλλων:
«Εδώ δόθηκε η μάχη του Πολυτεχνείου, που έχει ξεχωριστή θέση στην ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη. Παίρνουμε τη σκυτάλη, κρατάμε ψηλά τη σημαία και συνεχίζουμε. Αυτές οι μεγάλες στιγμές δε χαρίστηκαν από κανένα στο λαό μας, όπως ποτέ δεν του χαρίζεται τίποτα. Τα κέρδισε με το αίμα του, με τεράστιες θυσίες, αλλά και με τη μαχητική του εισβολή στο προσκήνιο της ιστορίας, με μπροστάρη, εμπνευστή και καθοδηγητή το ΚΚΕ. (…)
Ο ΕΛΑΣ Σπουδαστών, στην αρχή, δημιουργήθηκε από την ανάγκη της προστασίας ΕΠΟΝίτικων ομάδων όταν έγραφαν συνθήματα στους τοίχους, όταν μοίραζαν προκηρύξεις, ή όταν ξεσήκωναν το λαό με τα χωνιά τους. Ο Λόχος Σπουδαστών μετονομάστηκε σε Λόχο “Λόρδος Μπάιρον” κατά τη διάρκεια της ένοπλης ταξικής αναμέτρησης το Δεκέμβρη του ’44.
Στη Νέα Γενιά, όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ, στο φύλλο της στις 29 Δεκέμβρη του 1944, αναφέρεται χαρακτηριστικά: “Οι φοιτητές μας πάλι πρώτοι πρώτοι πολεμούν στις πρώτες γραμμές. Ένα τανκ ανατίναξαν στην οδό Μπενάκη τις πρώτες μέρες και τώρα τσακίζουν τους Εγγλέζους που τολμούν να ξεμυτίσουν πίσω από τα μεγαθήρια του Σκόμπυ στα Εξάρχεια. Πάνω στα οδοφράγματα, με το τραγούδι στο στόμα, αντικρίζουν τους σιδερόφραχτους μισθοφόρους. Κι η γειτονιά αναγαλλιάζει από τα τραγούδια τους. Κι οι δρόμοι αντιλαλούνε απ’ τα χωνιά: Σας μιλεί η ΕΠΟΝ των σπουδαστών. Ξεσηκώνουν τα νιάτα. Εμψυχώνουν, στέκουν πάντα λεβέντες.
‘Λόρδος Βύρωνας’, έτσι ονομάζεται ο καινούριος υποδειγματικός λόχος του ΕΛΑΣ Σπουδαστών. Πήρε το όνομα του μεγάλου Άγγλου ποιητή και φιλέλληνα που έδωσε και τη ζωή του ακόμα για τη λευτεριά της Ελλάδας, που τα κόκαλά του θα τρίζουν στο άκουσμα των κανονιών του Σκόμπυ.”
Ξεχωριστή θέση στην ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη έχει η μάχη του Πολυτεχνείου. Στις 5 Δεκέμβρη ο ΕΛΑΣ ελέγχει μεγάλο μέρος του κέντρου. Στο Πολυτεχνείο είχε οργανωθεί αμυντικά ο Λόχος των Φοιτητών με εντολή να επιτεθεί την επόμενη μέρα στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, που είχε έδρα κτίριο στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη. Τμήμα Εγγλέζων αλεξιπτωτιστών εισβάλλει στο χώρο και σκοτώνουν τους ΕΛΑΣίτες που ήταν εκείνη την ώρα στο προαύλιο. Την ίδια ώρα ένα τανκ γκρεμίζει τη σιδερένια πύλη και εισβάλει στο χώρο σκορπώντας το θάνατο. Εκτελούν τους πάντες, ακόμα και τους τραυματίες. Παρά το αιματοκύλισμα, οι ΕΛΑΣίτες ακροβολισμένοι στους τοίχους μπαίνανε μέσα από τα παράθυρα για να καταλάβουν τα κτίρια. Ξέσπασαν αιματηρές συγκρούσεις. Οι μαχητές σπουδαστές του ΕΛΑΣ δεν παραδόθηκαν. Οι τελευταίες μάχες δόθηκαν στην Αρχιτεκτονική στο Γκίνη. Το Πολυτεχνείο ήταν γεμάτο νεκρούς αντάρτες και τραυματίες που τους εκτελούσαν.
Να πως περιγράφει ο Φοίβος Τσέκερης, φοιτητής της Αρχιτεκτονικής και μέλος της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, τη μάχη του Πολυτεχνείου: “Ολόκληρος ο δρόμος βαλλόταν από τη Γενική Ασφάλεια που βρισκόταν στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη. Οι φοιτητές ΕΛΑΣίτες μπήκαν στο Πολυτεχνείο από τα παράθυρα της λέσχης και σκορπίσαν ώστε να καταλάβουν όλα τα κτήριά του. Στόχος τους ήταν να διαφυλαχτεί το Πολυτεχνείο από καταστροφή και λεηλασία και να καταληφθεί απ’ τον ΕΛΑΣ η Ασφάλεια. Η απόσταση που το χώριζε από την Ασφάλεια ήταν περίπου 15 μέτρα. Πιάσανε θέσεις στα παράθυρα. Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι οι ασφαλίτες ήταν σε πλεονεκτική θέση. Πρώτα- πρώτα το κτίριο της ασφάλειας ήταν τριώροφο, ενώ το δικό τους μονώροφο. Έτσι οι χειροβομβίδες τους σκάγανε στα παράθυρα που βρισκόταν η διμοιρία. Δεύτερο, διαθέταν άφθονο και βαρύτερο οπλισμό, αυτόματα, οπλοπολυβόλα που ρίχνανε ασταμάτητα, καθώς και πάσης φύσεως όπλα που τους είχαν προσφέρει οι Γερμανοί, ενώ ο λόχος μερικά αυτόματα, μερικές χειροβομβίδες και μερικά λιανοντούφεκα. Τα τανκς που είχανε περικυκλώσει το Πολυτεχνείο ρίχναν απ’ όλες τις μεριές, από τους γύρω δρόμους. Η μάχη συνεχίστηκε επί ώρες ως που με την αιφνιδιαστική επίθεση των βρετανικών στρατευμάτων όλος ο λόχος της Σπουδάζουσας υποχώρησε στην Αρχιτεκτονική. Από το κτίριο της αρχιτεκτονικής φωνάξαν ‘είμαστε φοιτητές που υπερασπιζόμαστε την Εθνική μας Ανεξαρτησία και το ίδιο το σχολείο μας’. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ που κατάφεραν να σωθούν έφυγαν προς τα Εξάρχεια”.
Παρά αυτή την προσωρινή υποχώρηση, την επόμενη μέρα επιτυγχάνεται ανακατάληψη του Πολυτεχνείου από το Λόχο, που ανασυντάσσει τις δυνάμεις του και με νέες σκληρές εφόδους ανατινάζει το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας».
Στο Μπλόκο του Φάρου μίλησε ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ λουλούδια κατέθεσαν αντιπροσωπεία του Κόμματος, της ΚΝΕ και της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Ο Μ. Ραπανάκης σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Εδώ ήταν πριν από 80 χρόνια, στις 9 Αυγούστου του 1944, που γίνεται το δεύτερο μεγαλύτερο μπλόκο από τους ναζί και τους ταγματασφαλίτες. Κύκλωσαν το Δουργούτι, το Κατσιπόδι και το Φάρο της Νέας Σμύρνης. Ο Φάρος ήταν προπύργιο του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και της Εθνικής Αλληλεγγύης.
Συγκεντρώνουν στην πλατεία 1200 άνδρες. Ακολούθησαν άγριοι βασανισμοί και εκτελέσεις, για να κάμψουν το μαχητικό ηρωικό ηθικό των αγωνιστών του λαού, για να αποσπάσουν πληροφορίες, να τρομοκρατήσουν. Ανάμεσα στους άνδρες, πολλοί ΕΛΑΣίτες. Κανένας δε μίλησε, δεν κατέδωσε. Επέλεξαν τον ηρωικό θάνατο. 114 εκτελέστηκαν επί τόπου, μεταξύ των οποίων 34 ΕΛΑΣίτες από το 1ο τάγμα του ΕΛΑΣ της Νέας Σμύρνης και το 2ο Τάγμα της Καισαριανής, που είχε υποχωρήσει μετά τις σκληρές μάχες στο Μπλόκο του Βύρωνα.
Οι ναζί και οι συνεργάτες τους αμέσως μετά έριξαν φωτιά και λεηλάτησαν την περιοχή με άξονα τα Αρμένικα. Όσοι επέζησαν μεταφέρθηκαν στο Χαϊδάρι και από εκεί στη Γερμανία. Στη διάρκεια της μεταφοράς τους, όταν περνούσαν από το ΦΙΞ, ο ΕΛΑΣ του Νέου Κόσμου και από το Κουκάκι, επιτίθεται και καταφέρνουν να ξεφύγουν 500 όμηροι. (…)
Η Νέα Σμύρνη είναι δεμένη με τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944 και τις μάχες που δόθηκαν. Στη διαδήλωση στις 4 Δεκέμβρη στο Σύνταγμα, οι δυνάμεις της Καλλιθέας βρίσκονταν στο χώρο μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και ακολουθούσε η Νέα Σμύρνη μέχρι τις Στήλες του Ολυμπίου Διός.
Το 1ο Τάγμα του ΕΛΑΣ Νέας Σμύρνης αναμετρήθηκε με τους δοσίλογους στο Μακρυγιάννη, που ενώ είχαν στριμώξει του ταγματασφαλίτες και τους Χίτες, τελικά διασώθηκαν από την επέμβαση των Άγγλων συμμάχων τους…
Οι Νεοσμυρνιώτες συμμετέχουν σε πολλές μάχες και μπλόκα στη διάρκεια του Δεκέμβρη. Πολλοί πέφτουν και άλλοι οδηγούνται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Ελ Ντάμπα στην Αίγυπτο…».
Στο Βύρωνα, κατέθεσαν λίγα λουλούδια στο μνημείο του Μπλόκου του Βύρωνα ο Αλέξανδρος Μπουγάς, Γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ, αντιπροσωπείες της ΚΝΕ και του Παρατήματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Στην ομιλία του, ο Αλ. Μπουγάς ανέδειξε πως τα συμπεράσματα της περιόδου αποτελούν πολύτιμο οδηγό για τις μάχες του σήμερα.
Στον Πειραιά, στον Τινάνειο Κήπο, λουλούδια κατέθεσαν ο Νίκος Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και τα Παραρτήματα Πειραιά της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.
Στην ομιλία του ο Ν. Αμπατιέλος τόνισε μεταξύ άλλων:
«Εδώ, στο λιμάνι του Πειραιά, στο σημείο που υπήρχε η καρφωμένη λαμαρίνα σε δέντρο από την εποχή του τρομακτικού βομβαρδισμού τόσο από τους ναζί όσο και από τους “συμμάχους” το Γενάρη του 1944 -που διεκδικούμε να επανατοποθετηθεί- και από όπου ξεκίνησε πριν από περίπου ένα χρόνο μία πλούσια ιστορική – μορφωτική δραστηριότητα του Κόμματός μας, με εκδηλώσεις και δράσεις ανάδειξης του απελευθερωτικού – επαναστατικού 1944, για τη μάχη της Κοκκινιάς, το Μπλόκο, τη Μάχη της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι, τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στα Προπύλαια στις 12/10 (…) Εδώ, σε ένα σημείο που συμβολίζει πώς για άλλη μία φορά ο πειραιώτικος λαός πλήρωσε το τίμημα των βομβαρδισμών των ηρωικών συνοικιών του από τις βρετανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια των μαχών που κράτησαν 33 μέρες. Είμαστε εδώ, για να τιμήσουμε με τη σεμνή εκδήλωσή μας όλους όσοι έδωσαν τη μεγάλη μάχη που κράτησε 33 μέρες. (…)
Και στην περιοχή του Πειραιά διαδραματίστηκαν σπουδαίες εξελίξεις αυτές τις ηρωικές μέρες μετά τα γεγονότα στο Σύνταγμα… Στις 5 Δεκέμβρη στον Πειραιά στήνονται σχεδόν 2.000 οδοφράγματα. Το λιμάνι του Πειραιά είναι πάλι στο επίκεντρο. Δύο μέρες μετά, στον Άη Γιώργη, ανατρέπεται η απόπειρα απόβασης δυνάμεων, ενώ στη Ζέα το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ καθηλώνει ινδικά αποικιακά στρατεύματα. Οι Άγγλοι αντιδρούν, βομβαρδίζοντας ξανά τον Πειραιά. Στις 10 Δεκέμβρη γίνεται κατάληψη της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, ενώ συνεχίζεται ο κανονιοβολισμός του Πειραιά και βομβαρδίζεται το Τζάνειο.
Τις επόμενες μέρες περισσότερες βρετανικές δυνάμεις αποβιβάζονται στον Πειραιά, ενισχύοντας τη γραμμή Καστέλλας – Φαλήρου. Οι κανονιοβολισμοί της πόλης από βρετανικά πλοία είναι πλέον καθημερινότητα. Η Παναθηναϊκή και η Παμπειραϊκή Λαϊκή Επιτροπή αναλαμβάνει τον επισιτισμό των νοσοκομείων μετά την παρεμπόδιση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού από τους Βρετανούς. Οι μάχες και οι συγκρούσεις συνεχίζονται σε γειτονιές του Πειραιά με σφοδρότητα, ιδιαίτερα στον Προφήτη Ηλία, λόγω του στρατηγικού – νευραλγικού σημείου του.
Ξεχωρίζουν για την επιτυχία τους, τα αποτελέσματά τους και την επίτευξη αιφνιδιασμού, δύο:
– Στις 13-14 Δεκέμβρη στο Φάληρο, που απέτρεψε την προετοιμασία του εχθρού για να κόψει την επικοινωνία του ΕΛΑΣ Πειραιά με τον ΕΛΑΣ της Αθήνας.
– Στις 18 Δεκέμβρη στην περιοχή του Άγιου Διονύση, που έγινε κατάληψη των ψυγείων του ΦΙΞ σε λιγότερο από μία ώρα, και όπου εκτός από αιχμαλώτους και οπλισμό, φυλάγονταν τα κρέατα για τη διατροφή των Άγγλων, τα οποία δόθηκαν στον πεινασμένο λαό του Πειραιά…
Στις 18 επίσης καταλαμβάνουν άνω των 2.000 Βρετανών στον Προφήτη Ηλία, ενώ από τις 22/12 ο συσχετισμός των δυνάμεων συνεχίζει να μεταβάλλεται ραγδαία σε βάρος του ΕΛΑΣ μέχρι και τις 4 Γενάρη, όπου η ΚΟΠ του ΚΚΕ και το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ αποφασίζει την εκκένωση του Πειραιά και τη σύμπτυξη δυνάμενων στον Ασπρόπυργο».