Γέμισε από κόσμο ο χώρος μπροστά από το μνημείο πεσόντων για τη Μάχη του εργοστάσιου της «Ηλεκτρικής» στο Κερατσίνι κατά την εκδήλωση τιμής και μνήμης του Παραρτήματος Κερατσινίου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και των ΚΟ Κερατσινίου-Δραπετσώνας του ΚΚΕ, 80 χρόνια ακριβώς από τις 13 Οκτώβρη του 1944, όταν ο ΕΛΑΣ εμπόδισε τους Γερμανούς να βυθίσουν στο σκοτάδι την Αθήνα και τον Πειραιά.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών έδωσαν το παρών στην εκδήλωση για να τιμήσουν τους μαχητές που με το ντουφέκι τους έτρεψαν τους ναζί κατακτητές σε φυγή και που με αυτό έδωσαν μάχη μέχρι και την τελευταία στιγμή, ακόμη και μια μέρα μετά την απελευθέρωση, που οι Γερμανοί στο φευγιό τους επιδίωξαν να πλήξουν βασικές υποδομές του τόπου.
«Λαέ θυμήσου, το χώμα που πατάς, λευτέρωσαν με αγώνα ΕΑΜ-ΕΠΟΝ-ΕΛΑΣ» έγραφε ένα από τα πανό.
Επίσης, μέλη της ΚΝΕ κρατούσαν πανό που έγραφε «οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά», καταγγέλλοντας και με αυτό τον τρόπο τις εκδικητικές τιμωρίες νέων στρατευμένων που εκδήλωσαν την εναντίωση τους στην εμπλοκή της χώρας στο μακελειό στη Μέση Ανατολή και στα δολοφονικά σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Νίκος Αμπατιέλος και η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτές του Κόμματος Α’ και Β’ Πειραιά αντίστοιχα, ο Στέλιος Μπενετάτος, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με τη Λαϊκή Συσπείρωση και ο Γιώργος Καλαμαράς, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Επίσης, ο Χρήστος Βρεττάκος, Δήμαρχος Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Την εκδήλωση άνοιξε ο Μάκης Άσπρογερακας, πρόεδρος του Παραρτήματος Κερατσινίου-Δραπετσώνας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ο οποίος αναφέρθηκε στο χρονικό της Μάχης.
Στεφάνια κατέθεσαν εκ μέρους του Παραρτήματος Κερατσινίου-Δραπετσώνας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ο πρόεδρός του Μάκης Ασπρογέρακας, εκ μέρους της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ ο Νίκος Αμπατιέλος, εκ μέρους του ΤΣ Πειραιά της ΚΝΕ ο Κώστας Ραπανάκης, εκ μέρους της ΤΕ Ενεργείας-Νερού του ΚΚΕ ο Θάνος Χασιώτης και εκ μέρους του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας ο Δήμαρχος Χρήστος Βρεττάκος.
Επίσης στεφάνια κατέθεσαν μια σειρά σωματεία και φορείς: το Κλαδικό Σωματείο Εργαζόμενων στην Ενέργεια, το Σωματείο Συνταξιούχων ΠΑ.Σ.Α.Σ. / ΔΕΗ, η Ένωση Ποντίων Κερατσινίου-Δραπετσώνας, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Χαραυγής, ο Γυναικείος Σύλλογος Κερατσινίου-Δραπετσώνας «Στοργή του Παιδιού» (μέλος της ΟΓΕ), ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δραπετσώνας «Τερψηχώρος», και η Ένωση Συλλόγων Γονέων Κερατσινίου-Δραπετσώνας.
Ακολούθησε προσκλητήριο για τους 11 μαχητές που έπεσαν στη Μάχη και ενός λεπτού σιγή.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Πέτρος Μαρκομιχάλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος για την ηρωική μάχη σημείωσε:
«Το πρωί της 13ης Οκτώβρη 1944 ο λαός της πρωτεύουσας συνέχιζε το πανηγύρι για την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Όμως, την ίδια ώρα στον Πειραιά ο ΕΛΑΣ έδινε μάχες για τη σωτηρία των λιμενικών εγκαταστάσεων, της Ηλεκτρικής Εταιρίας (ΠΑΟΥΕΡ) και όλων των εργοστασίων. Αν καταστρεφόταν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής, το μόνο που παρήγαγε ηλεκτρική ενέργεια, η Αθήνα και ο Πειραιάς για πολλούς μήνες θα βυθίζονταν στο σκοτάδι. Για μεγάλο διάστημα δε θα δούλευαν τα εργοστάσια και θα υπολειτουργούσε το λιμάνι, ενώ δε θα λειτουργούσαν ο Ηλεκτρικός Σιδηρόδρομος, ούτε και τα τραμ που εκτελούσαν τη γραμμή Αθήνας – Πειραιά.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, οι Γερμανοί είχαν εγκαταστήσει φρουρές και επιπλέον τα είχαν παγιδεύσει με εκρηκτικές ύλες καθώς και τα κυριότερα κτίρια του Πειραιά με τρόπο ώστε με το πάτημα ενός κουμπιού να ανατινάζονταν όλα, με ανυπολόγιστες ζημιές και θύματα. Τα καλώδια ξεκινούσαν από ένα οχυρό των κατακτητών στην οδό Οδυσσέως. Όμως ειδικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατάφεραν να αποκόψουν τα καλώδια στην οδό 2ας Μεραρχίας και σε άλλα σημεία.
Ο ΕΛΑΣ Πειραιά απαρτιζόταν από το 6ο Σύνταγμα, που είχε τέσσερα τάγματα. Καπετάνιος ήταν ο Νίκανδρος Κεπέσης και στρατιωτικός διοικητής ο ταγματάρχης Σωτ. Κυβέλος. Την υπεράσπιση του εργοστασίου ανέλαβε το πρώτο τάγμα του Πειραιά με τους τέσσερις λόχους του. Στις 12 Οκτώβρη του 1944 ολόκληρο το τάγμα είναι επιφυλακή. Οι τέσσερις λόχοι έχουν πάρει θέσεις μάχης γύρω και μέσα στο εργοστάσιο. Τα χαράματα στις 13 του Οκτώβρη οι Γερμανοί ανατίναξαν τις εγκαταστάσεις της ΣΕΛΛ και πήραν το δρόμο για το ηλεκτρικό εργοστάσιο. Μόλις έφτασαν κοντά, κατέβηκαν από τα φορτηγά και πλησίασαν το μαντρότοιχο και την είσοδο του εργοστασίου. Εκείνη τη στιγμή δέχτηκαν πυρά μέσα από το εργοστάσιο και στη συνέχεια από τα γύρω σημεία. Η μάχη ήταν σκληρή και κράτησε περίπου δυόμισι ώρες. Η έκβασή της ήταν νικηφόρα για τα τμήματα του ΕΛΑΣ. Ο φόρος αίματος των συντρόφων ήταν βαρύς. Έντεκα παλικάρια του ΕΛΑΣ άφησαν την τελευταία τους πνοή στη μάχη. Οι Γερμανοί έχασαν εννιά στρατιώτες και άλλοι 45 παραδόθηκαν.
Οι 11 ΕΛΑΣίτες που έχασαν τη ζωή τους στη μάχη ήταν οι: Ν. Γεωργιάδης, Γ. Γκιόρδας, Ι. Ηλιόπουλος, Δ. Καλαποθάκος, Δ. Κούνουπας, Π. Κοσμίδης, Δ. Μαργαρώνης, Π. Μαυρομάτης, Γ. Μεγκίσογλου, Π. Συρίγος και Α. Ταροσιάδης.
Τιμή και δόξα στους ήρωες της μάχης της Ηλεκτρικής.
Τιμή και δόξα στους ήρωες που βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα του ΚΚΕ, γιατί τέτοιο είναι το Κόμμα μας, γεννάει και θα συνεχίζει να γεννάει ηρωικές μορφές, που στις πιο κρίσιμες ώρες δεν διστάζουν να δώσουν ακόμα και τη ζωή τους».
Ευρύτερα για την περίοδο της απελευθέρωσης αλλά και γενικότερα για τη δεκαετία του ’40, τόνισε πως μπορεί να μας δώσει πολύ κρίσιμα συμπεράσματα για το σήμερα αλλά και για το αύριο και στάθηκε αναλυτικά μεταξύ άλλων στο ότι τίποτα δε μένει στάσιμο, κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος όταν ο λαός είναι αποφασισμένος και οργανωμένος με πρωτοπορία του το ΚΚΕ.
«Από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή η κλιμάκωση του πολέμου είναι γεγονός και στα σκαριά είναι και η παραπέρα γενίκευσή του με την άμεση εμπλοκή και του Ιράν, ως αναμενόμενη εξέλιξη μετά τις επιθέσεις του Ισραήλ» επισήμανε για τις τελευταίες εξελίξεις και συμπλήρωσε ανάμεσα σε άλλα:
«Η συζήτηση για χρήση πυρηνικών όπλων είναι πλέον και αυτή στο τραπέζι, σκορπώντας την ανησυχία στους λαούς της περιοχής. Η οικονομία της Ευρώπης μετατρέπεται πλέον σε πολεμική οικονομία, βρίσκοντας εκεί διέξοδο και κεφάλαια για να επενδυθούν, ενώ τα προεόρτια νέας καπιταλιστικής κρίσης είναι φανερά, ιδιαίτερα στη Γερμανία. Είναι φανερό δηλαδή ότι έχουμε περάσει σε νέα φάση και γι’ αυτό σημαίνουμε συναγερμό. (…)
Ένα χρόνο τώρα συντελείται μια πραγματική γενοκτονία, αυτή του λαού του Παλαιστίνης από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, το οποίο με τη στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ βάζουν μπουρλότο στη Μέση Ανατολή, την Ερυθρά Θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο, για να προωθήσουν τα σχέδιά τους σε μια περιοχή με τεράστια αποθέματα φυσικού πλούτου και από την οποία περνούν οι σημαντικότεροι δρόμοι μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας.
Τώρα καταρρέουν και όλα τα προσχήματα που αξιοποιούσαν οι υπερασπιστές του Ισραήλ. Πού είναι όσοι απαιτούσαν καταδίκες της Χαμάς από όποιον καταδίκαζε τη γενοκτονία στη Γάζα, τώρα που η σφαγή έχει επεκταθεί στη Δυτική Όχθη, εκεί όπου δεν υπάρχει Χαμάς. Τώρα που έχει ανάψει η φωτιά του πολέμου στον Λίβανο και αλλού. Που το Ισραήλ σκοτώνει, χρησιμοποιώντας ασύμμετρες απειλές και πρακτικές δολοφονίας αμάχων, όπως τώρα στον Λίβανο.
Όλοι αυτοί που σκίζανε τα ιμάτια τους για το “δικαίωμα του Ισραήλ να αμύνεται”, που με κυνισμό δήλωσε και ο πρωθυπουργός στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ ακόμα και τώρα ξενδιάντροπα μετά από πάνω από 40.000 νεκρούς στην Παλαιστίνη και ήδη 1.000 στο Λίβανο.
Όλοι αυτοί είναι που εφαρμόζουν, ψηφίζουν με νόμους, στηρίζουν αυτή την πολιτική, που αιματοκυλάει τους λαούς, ξεριζώνει ανθρώπους, γεμίζει τις θάλασσες μας νέκρα παιδιά. Είναι η κυβέρνηση της ΝΔ με την πολύτιμη στήριξη της συστημικής συμπολίτευσης, τάχα αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων μιας χρήσης, που μπλέκουν τη χώρα με τα μπούνια σε αυτούς του πολέμους, έχουν ΟΛΟΙ τους ψηφίσει δεκάδες στρατιωτικές συμφωνίες και με το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ και βεβαίως τις ΗΠΑ, μετατρέποντας τη σε θύτη στο μακελειό των λαών αλλά και σε στόχο αντιποίνων».
«Μπροστά στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, οι λαοί δεν μπορούν να μένουν άπραγοι και να περιμένουν το μοιραίο. Έχουν την ευθύνη και τη δυνατότητα να παρέμβουν», υπογράμμισε ο ομιλητής και κάλεσε:
«Κανείς να μην τσιμπήσει στον εφησυχασμό που καλλιεργεί η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα κόμματα για το “απάνεμο λιμάνι της Ευρωατλαντικής συμμαχίας και της ΕΕ”, εντός του οποίου προετοιμάζονται απαράδεκτοι συμβιβασμοί στα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό με βάση τον “οδικό χάρτη” στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.
Να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και να γίνει πεποίθηση η ανάγκη σύγκρουσης με την εξουσία του κεφαλαίου, την ανατροπή του σάπιου συστήματος, που γεννά πολέμους και ανταγωνισμούς.
Να απαιτήσει μαχητικά σήμερα να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που έχει μετατρέψει τη χώρα μας σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο.
Να σταματήσει τώρα η εμπλοκή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα και να γυρίσουν πίσω όλα τα ελληνικά πλοία και στρατεύματα. Δεν έχουν καμία δουλειά έξω από τα σύνορα της χώρας!
Να σταματήσουν τώρα οι διώξεις των φαντάρων που διαμαρτύρονται για την εμπλοκή της χώρας στο πολεμικό μακελειό».
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Πέτρος Μαρκομιχάλης, αναφερόμενος στο μαχητικό κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης του ΚΚΕ, ανέφερε:
«Η ελπίδα βρίσκεται στην ενίσχυση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, των κατευθύνσεων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ίδιου του στόχου της καπιταλιστικής κερδοφορίας, των αντιλαϊκών νόμων, συνολικά αυτού του εχθρικού, σάπιου και διεφθαρμένου κράτους του κεφαλαίου. Βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ σε όλες τις μάχες που έχουμε μπροστά μας. Στην προετοιμασία για την μεγάλη απεργία στις 20 Νοέμβρη, αλλά και τις κλαδικές απεργίες που θα προηγηθούν.
Για παράδειγμα, στις 22-23/10 απεργούν οι ναυτεργάτες, ενώ στις 23/10 μπαίνουν σε απεργία οι λιμενεργάτες και οι μεταλλεργάτες, με αποτέλεσμα την Τετάρτη 23/10 να νεκρώσει το λιμάνι απ’ άκρη σε άκρη. Σε απεργίες προχωράνε ακόμη αυτές τις μέρες οι διανομείς, οι εκπαιδευτικοί, οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία, τον επισιτισμό και τουρισμό, οι υγειονομικοί αλλά και άλλοι κλάδοι. Πανεργατικός απεργιακός ξεσηκωμός δηλαδή για δουλειά με δικαιώματα, ΣΣΕ με αυξήσεις, αλλά και για να απεμπλακεί η Ελλάδα από τον πόλεμο, όπως πολύ σωστά αποτυπώνεται στο σύνθημα κάτω από το οποίο γίνονται οι απεργίες “ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΥΓΕΙΑ – ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ’ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ”.
Το ΚΚΕ παλεύει για μια νέα σοσιαλιστική Ελλάδα, που θα διαμορφώνει τις σχέσεις της στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο, την Ευρώπη με κριτήριο το αμοιβαίο όφελος των λαών, την αλληλεγγύη, και όχι τους ανταγωνισμούς, τις σφαίρες επιρροής, το “διαίρει και βασίλευε” των καπιταλιστών, των κρατών και των συμμαχιών τους. Ο αρνητικός συσχετισμός μπορεί και πρέπει να αλλάξει. Τα πράγματα δε μένουν στατικά, οι λαοί αφυπνίζονται, μπορούν να δείξουν τη δύναμή τους.
Μόνο έτσι θα μπορούμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι τον 21ο αιώνα με βάση τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, τα οποία θα διατίθενται και θα αναπτύσσονται με βάση της λαϊκές ανάγκες και όχι την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Το ΚΚΕ έχει μελετήσει καλά την ιστορία του, έχει βγάλει συμπεράσματα και έχει συναίσθηση της αποστολής του. Μαζί με το λαό, και θέλει και μπορεί να το πάει “μέχρι τέλους”: μέχρι την επαναστατική ανατροπή του εκμεταλλευτικού, καπιταλιστικού συστήματος, την εγκαθίδρυση μιας πραγματικής εργατικής – λαϊκής εξουσίας και διακυβέρνησης, που θα ηγηθεί στην οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας στην Ελλάδα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού».
Η εκδήλωση έκλεισε με αφιέρωμα στο ρεμπέτικο της Κατοχής και της Αντίστασης, με τους Άρη Παπαϊωαννίδη, Ρουμπίνη Καρέλη, Σταύρο Ασημενίδη, Σοφιάνα Κωστάκη και Παναγιώτη Χριστοδουλάκη.