Εκδήλωση πραγματοποίησαν την Κυριακή 20 Οκτώβρη 2024 οι Κομματικές Οργανώσεις Καλλιθέας του ΚΚΕ, η ΤΟ Νοτίων Συνοικιών της ΚΝΕ και η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ στο Κάστρο της οδού Μπιζανίου (οδός Μπιζανίου 10) στην Καλλιθέα.
Στη εκδήλωση παρευρέθηκαν αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ, της Κεντρικής Διοίκησης και των Παραρτημάτων της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ο δήμαρχος Καλλιθέας, Κώστας Ασκούνης με αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής, μαχητές και απόγονοι μαχητών του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, εκπρόσωποι φορέων της Καλλιθέας.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με απαγγελία ποιήματος, αφιερωμένου στη μάχη της Καλλιθέας. Στη συνέχεια, τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η Ελευθερία Πελέκη, μέλος του ΤΓ Νοτίων Συνοικιών του ΚΚΕ, αναφέροντας ότι «ο λαός της Καλλιθέας, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ της πόλης, μόνο υπερηφάνεια και τιμή μπορούμε να νιώθουμε για τη μεγάλη συμβολή εκατοντάδων Καλλιθεατών, κομμουνιστών, αγωνιστών, μαχητών του ΕΛΑΣ, στις μάχες και στα μπλόκα της Καλλιθέας, στη μεγαλειώδη και ηρωική αντίσταση του λαού μας, στο τσάκισμα των ναζί κατακτητών. Το κάστρο της Μπιζανίου δίκαια έχει μείνει στην ιστορία ως σύμβολο της αντίστασης, της πάλης του λαού μας. Και η συγκίνησή μας είναι μεγαλύτερη σήμερα, γιατί καταφέρνουμε να υλοποιήσουμε μια υπόσχεση και ένα μεγάλο χρέος που είχαμε και που για δεκαετίες διεκδικούσαμε η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και οι Οργανώσεις του ΚΚΕ. Σε λίγες ημέρες το Κάστρο θα ανοίξει τις πόρτες του στα παιδιά και τη νεολαία, στο λαό της Καλλιθέας και όλης της Αθήνας, και θα λειτουργεί με τη συνδρομή της ΚΕ του ΚΚΕ και στην ευθύνη της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, με μόνιμη έκθεση ιστορικού – αρχειακού υλικού ως ζωντανό μνημείο».
Στη συνέχεια, το λόγο πήρε η Τούλα Μητσέα, πρόεδρος της Κεντρικής Διοίκησης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, η οποία στην ομιλία της σημείωσε:
«Τιμούμε τα 80 χρόνια από την Απελευθέρωση της Αθήνας. Τιμούμε τη συμβολή του λαού της Καλλιθέας στη νίκη, εδώ στο εμβληματικό σημείο της Καλλιθέας, στο ηρωικό «Κάστρο» του Μπιζανίου.
Με την Απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά κορυφώθηκε η μακρά και ηρωική πορεία της ΕΑΜικής Αντίστασης, με οργανωτή, καθοδηγητή και αιμοδότη το ΚΚΕ.
Από τις αρχές του 1944 ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά βρίσκεται συνεχώς σε συναγερμό, με επικεφαλής τον ΕΛΑΣ. Αντιστέκεται με το όπλο στο χέρι, δίνοντας σκληρές μάχες ενάντια στην εγκληματική δράση των ναζί κατακτητών. Δεκάδες συνοικίες γίνονται τόποι μαρτυρίου, σύμβολα θυσίας και αγώνα, ανάμεσά τους και η Καλλιθέα.
Το ΕΑΜ, με το σύνθημα του ΚΚΕ «Όλοι επί ποδός πολέμου», έδινε αποφασιστικά χτυπήματα στα γερμανοφασιστικά στρατεύματα.
Οι κατοχικές δυνάμεις και τα ντόπια όργανά τους, τα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας, σκορπούν τον τρόμο και το θάνατο για να κάμψουν την ΕΑΜική Αντίσταση και το ηθικό του λαού, ενώ η χιτλερική μηχανή βρισκόταν σε υποχώρηση, μετά από τις μεγαλειώδεις νίκες του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού και την επέλασή του για την απελευθέρωση της ΕΣΣΔ και της Ευρώπης.
Οι ναζί χτυπούσαν με μεγαλύτερη βαρβαρότητα το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, το ΚΚΕ, ώστε να μην επικρατήσουν μετά την Απελευθέρωση. Την ίδια επιδίωξη είχαν και οι Άγγλοι σύμμαχοι της αστικής τάξης, που άφησαν ανενόχλητο το χιτλερικό στρατό ενώ αυτός αποχωρούσε.
Επιδίωξή τους ήταν η επανεγκατάσταση της αστικής εξουσίας, της ταξικής κυριαρχίας τους, με το τέλος του πολέμου, γι’ αυτό δε δίστασαν να βάψουν τα χέρια τους στο αίμα του λαού της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944, να χτυπήσουν τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.
Παρά το γεγονός ότι ο ΕΛΑΣ αγωνίζονταν απέναντι σε έναν υπέρτερα εξοπλισμένο εχθρό, κατόρθωσε να σώσει υποδομές και εγκαταστάσεις, που απειλούσαν να ισοπεδώσουν οι κατοχικές δυνάμεις κατά την αποχώρησή τους. Κατόρθωσε να αποτρέψει την επιστράτευση, ώστε να μην σταλεί ούτε ένας στο ανατολικό μέτωπο.
Ήδη στην ύπαιθρο είχαν απελευθερωθεί από τον ΕΛΑΣ εκτεταμένες περιοχές, λειτουργούσε η περίφημη “Κυβέρνηση του Βουνού”. Ο ΕΛΑΣ είχε ελευθερώσει το 90% της χώρας πριν από την οριστική ήττα των χιτλερικών.
Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την Αντίσταση και έγινε ο οργανωτής, ο καθοδηγητής, η ψυχή του μεγαλειώδους αντιστασιακού αγώνα του λαού μας και της οργάνωσης μιας νέας ζωής στις απελευθερωμένες περιοχές, όταν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις αναχωρούσαν, εγκαταλείποντας το λαό στην εγκληματική δράση των φασιστών κατακτητών, και όσοι έμειναν συνεργάστηκαν με τον κατακτητή.
Το ΚΚΕ πρωταγωνίστησε στον λαϊκό μαζικό και ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, της Εργατικής Αλληλεγγύης, της ΟΠΛΑ. Με την προσφορά του αναγνωρίστηκε ως η ηγετική καθοδηγητική δύναμη, που συσπείρωσε τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας.
Από την ιστορία εκείνης της περιόδου προκύπτουν συμπεράσματα χρήσιμα σήμερα για την οργάνωση της πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος, τα εξής: Μπορεί να αλλάξει ριζικά ο συσχετισμός δύναμης, όταν ο λαός βγαίνει μπροστά οργανωμένος και αποφασισμένος. Είναι εκ διαμέτρου αντίθετα τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης. Σε καμία φάση της πάλης δεν υπάρχει εθνική ενότητα. Και εκείνη την περίοδο υπήρξαν δύο αντίθετοι κόσμοι, γι’ αυτό η σύγκρουση μεταξύ τους για το ζήτημα της εξουσίας ήταν αναπόφευκτη. Ο λαός δεν μπορεί να αναθέσει την υπεράσπιση της πατρίδας και των δικαιωμάτων του στο αστικό πολιτικό σύστημα. Μόνο ο λαός σώζει το λαό και τότε και τώρα.
Στον μεγαλειώδη αγώνα του λαού μας συνέβαλαν όλες οι συνοικίες της Αθήνας. Κάθε γειτονιά έχει γράψει τη δική της άξια θαυμασμού ιστορία. Η Καλλιθέα αποτελούσε προπύργιο της Αντίστασης. Οι μάχες του ΕΛΑΣ με τους κατακτητές ήταν καθημερινές, τα μπλόκα, οι συλλήψεις και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις.
Στο μπλόκο της οδού Δοϊράνης συνέλαβαν, βασάνισαν και εκτέλεσαν 22 άντρες. Στο μπλόκο της Αγ. Ελεούσας προχώρησαν σε συλλήψεις και εκτελέσεις. Στη συμβολή Περικλέους και Ανδρομάχης, μετά από μάχη του ΕΛΑΣ, όπου σκοτώθηκε ένας Γερμανός αξιωματικός, έγιναν συλλήψεις και εκτελέσεις 35 αγωνιστών. Στην Καλλιθέα, Σκρα 31, λειτουργούσε το μεγαλύτερο στην κατεχόμενη Ευρώπη παράνομο τυπογραφείο της ΕΑΜικής Αντίστασης. Δε θα πάψουμε να διεκδικούμε να γίνουν έργα συντήρησης του κτιρίου, ώστε να είναι επισκέψιμος ο χώρος, που φιλοξενεί ακόμα, σε υπόγεια κρύπτη, τη θρυλική ΒΙΚΤΩΡΙΑ, την εκτυπωτική μηχανή.
Η μάχη στο Κάστρο του Μπιζανίου είναι ένα ξεχωριστό ιστορικό γεγονός. Η ποιήτρια της Αντίστασης Σοφία Μαυροειδή – Παπαδάκη, κάτοικος Καλλιθέας, στην εφημερίδα της ΕΠΟΝ “Νέα Γενιά” έγραψε για το Μπιζάνι: “Και στα σκολειά θα φουρτουνιάζουν τα στήθη των παιδιών σαν αρχινά ο δάσκαλος να λέει για τη μάχη της Καλλιθέας”.
Ας θυμηθούμε το χρονικό της μάχης:
Το καλοκαίρι του 1944 Γερμανοί κατακτητές και εθνοπροδότες ρίχτηκαν με λύσσα κατά του αδάμαστου λαού της Αθήνας και του Πειραιά με στόχο την επιστράτευση. Ο λαός είναι στο πόδι, αρνείται να υποκύψει, μάχεται με διαδηλώσεις και απεργίες.
Την 23η Ιουλίου το πρωί, τμήμα της αστυνομίας πόλεων, του μηχανοκίνητου του προδότη Μπουραντά, με δυνάμεις της Χωροφυλακής και των Ταγμάτων Ασφαλείας, έκαναν επίθεση σε Νέο Κόσμο, Δάφνη και Νέα Σμύρνη για να απομακρύνουν τους ΕΛΑΣίτες. Το απόγευμα έκαναν επιδρομή στην Καλλιθέα για να διαπιστώσουν τη δύναμη του ΕΛΑΣ.
Το ίδιο βράδυ στο Βύρωνα πραγματοποιείται σύσκεψη της 1ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, εκεί έρχεται η πληροφορία ότι πρόκειται την επόμενη, στις 24 Ιουλίου, να επιτεθούν οι Γερμανοί μαζί με τους δοσίλογους.
Η απόφαση του ΕΛΑΣ είναι ξεκάθαρη: “Να δοθεί μάθημα στον εχθρό, να μην πάρει ούτε έναν στα καταναγκαστικά έργα στη Γερμανία”.
Δυνάμεις του ΕΛΑΣ παρατάσσονται από τα Παλαιά Σφαγεία έως το λόφο Σικελίας και από το Νέο Κόσμο έως το Ιωσηφώγλειο, με διαταγή να μην υποχωρούν εκτός και αν αντιμετωπίζουν άμεσο κίνδυνο κύκλωσης.
Την 24η Ιουλίου πρωί-πρωί 1.500 Γερμανοί, τσολιάδες και μπουραντάδες κυκλώνουν την Καλλιθέα. Η συνοικία ξυπνάει από ανταλλαγές πυρών. Ο ΕΛΑΣ καταφέρνει να τους συγκρατήσει στο βόρειο τμήμα της Καλλιθέας για ώρες.
Το ΕΑΜ, η ΕΠΟΝ, οι οργανώσεις του ΚΚΕ ξεσηκώνουν το λαό, τον καλούν σε συναγερμό. Σε λίγο φτάνουν ενισχύσεις από τις γύρω συνοικίες. Ο εχθρός χτυπιέται ανελέητα από γωνιά σε γωνιά. Οι τροχιοδρομικοί αποφασίζουν απεργία, που επεκτείνεται, τα καταστήματα κλείνουν, τα τραμ σταματούν.
Τα χωνιά καλούν όλους τους άντρες από 15 έως 60 χρονών να βρίσκονται πάντα πίσω από τις γραμμές του ΕΛΑΣ, γιατί κινδυνεύουν να τους πιάσουν και να τους στείλουν στα κάτεργα της Γερμανίας.
Ο Καλλιθεάτικος λαός αγωνίζεται στο πλάι του ΕΛΑΣ, βοηθάει με όλους τους τρόπους. Δίνονται σκληρές μάχες και οι ομάδες του ΕΛΑΣ σταδιακά υποχωρούν.
Η ομάδα του Γυμνόπουλου, από 10 ΕΠΟΝίτες του λόχου Χαροκόπου του ΕΛΑΣ έμεινε στη θέση της και περικυκλώθηκε, αφού οι υπόλοιποι είχαν υποχωρήσει. Κατορθώνουν να καλυφθούν στην οδό Μπιζανίου και κλείνονται στο σπίτι με αριθμό 10, που ήταν η έδρα του φρουραρχείου.
Έξω από το σπίτι διεξάγεται σκληρή μάχη. Οι Γερμανοί με τους προδότες χρησιμοποιούν βαρύ οπλισμό και φέρνουν συνεχώς νέες ενισχύσεις. Οι ΕΛΑΣίτες μάχονται για πέντε ώρες, αποκρούοντας τις επιθέσεις.
Κρατάνε τις θέσεις τους μόνο με 3 αυτόματα, 7 ντουφέκια, 10 χειροβομβίδες και λίγα πυρομαχικά. Οι σφαίρες σιγά-σιγά τελειώνουν. Οι γερμανοτσολιάδες φωνάζουν στους ΕΛΑΣίτες να παραδοθούν και αυτοί απαντούν: Ο ΕΛΑΣ δεν παραδίνεται!
Κάποια στιγμή σηκώνεται λευκή σημαία μέσα από το σπίτι, από τους ΕΛΑΣίτες που ζητούν να φυγαδέψουν μια γυναίκα με δύο παιδιά, ενοίκους του σπιτιού. Ο μαχητής του ΕΛΑΣ που τους συνοδεύει πέφτει από σφαίρα των Γερμανών. Ο ένας μετά τον άλλο, οι πολιορκούμενοι πέφτουν νεκροί.
Κάποια στιγμή ακούγονται οι τελευταίοι πυροβολισμοί. Οι πέντε τελευταίοι ήρωες είχαν κρατήσει για τον εαυτό τους τις τελευταίες σφαίρες για να μην πέσουν ζωντανοί στα χέρια του εχθρού.
Σκληρές μάχες συνεχίζονται μέχρι το απόγευμα στις προσφυγικές γειτονιές, ο εχθρός δέχεται πυρά από κάθε γωνιά. Ο ΕΛΑΣ τρέπει σε φυγή τους επιδρομείς ντροπιασμένους, με 100 νεκρούς και τραυματίες, ματαιώνοντας τα σχέδια επιστράτευσης. Ούτε ένας δε στάλθηκε στα γερμανικά εργοστάσια, ούτε ένας στο Ανατολικό Μέτωπο κατά της ΕΣΣΔ, χάρη στον θρυλικό λαϊκό στρατό, τον ΕΛΑΣ.
Ο ΕΛΑΣ εκείνη την ημέρα έχασε, εκτός από τους 10 ήρωες του Μπιζανίου, τον φρούραρχο Χάρη Ταυρόπουλο και τον Γραμματέα της ΚΟ Καλλιθέας Μίλτο Κασωτάκη, ανάπηρο του αλβανικού μετώπου.
Μόλις νύχτωσε το σπίτι-κάστρο έγινε τόπος λαϊκού προσκυνήματος. Οι ΕΛΑΣίτες γράφουν στους τοίχους : «Κάστρο δεν ήταν μα άντεξε σαν κάστρο» και σκαλίζουν τα ονόματα των ηρώων.
Την επόμενη μέρα χιλιάδες λαού πήραν μέρος στην κηδεία των ηρώων. Σχηματίστηκε πομπή που έφτανε τις 10 χιλιάδες κόσμου που έψαλε το πένθιμο εμβατήριο.
Το σπίτι αυτό την περίοδο της Αντίστασης ήταν φρουραρχείο του ΕΛΑΣ, και από τη μεταπολίτευση έως τις αρχές του 1990 στέγαζε τα γραφεία του Παραρτήματος Καλλιθέας.
Σήμερα, ως μνημείο, ανακαινισμένο πια, μετά από διεκδίκηση χρόνων, περνάει η διαχείρισή του στην ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως είναι το πρέπον. Είναι ένα εμβληματικό μνημείο, που θα μείνει ανοιχτό για το λαό και θα αξιοποιείται για την υπεράσπιση και διάδοση της αληθινής Ιστορίας του λαϊκού κινήματος, κατά τη μεγάλη δεκαετία του 1940.
Στις 12 Οκτώβρη του ’44, ημέρα Πέμπτη και ώρα 9 π.μ., μαχητές του ΕΛΑΣ κατεβάζουν το μισητό αγκυλωτό σταυρό από την Ακρόπολη. Ο λαός ξεχύνεται στους δρόμους σε μια απέραντη διαδήλωση, που τη σκεπάζει μια φωνή “ΕΑΜ! ΕΑΜ!”. Ο μπαρουτοκαπνισμένος λαός, με ένα τριήμερο πανηγύρι χαράς, γιορτάζει την Απελευθέρωση, που δεν πρόλαβε να χαρεί περισσότερο. Ακολούθησαν οι 33 ηρωικές μέρες του Δεκέμβρη του αδούλωτου λαού της Αθήνας και στη συνέχεια ο ταξικός ένδοξος αγώνας του ΔΣΕ.
Το φθινόπωρο του 1944 είχαν δημιουργηθεί συνθήκες στις οποίες έπρεπε οι αγωνιζόμενες εργατικές δυνάμεις, με τους συμμάχους τους, να θέσουν ζήτημα κατάκτησης της εξουσίας. Όμως το ΚΚΕ δεν είχε διαμορφωμένη επαναστατική στρατηγική που θα οδηγούσε στην επίλυση του ζητήματος της εξουσίας. Έτσι, δεν αξιοποίησε τον απελευθερωτικό αγώνα, ώστε να μετεξελιχθεί σε πάλη για την εργατική εξουσία.
Η αντίσταση και η απελευθέρωση από την τριπλή φασιστική κατοχή ήταν έργο του ΕΑΜικού λαϊκού κινήματος, από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα στην Ευρώπη, με σημαντική συμβολή στην Αντιφασιστική Νίκη. Ήταν έργο της πρωτοπόρας δράσης των κομμουνιστών.
Η Νίκη ήταν αποτέλεσμα της τεράστιας προσφοράς της ΕΣΣΔ, που καθόρισε την εξέλιξη του Β’ ΠΠ, καθώς και των αντιστασιακών κινημάτων της Ευρώπης, με επικεφαλής τα Κομμουνιστικά Κόμματα. Ο Κόκκινος Στρατός προελαύνοντας απελευθέρωσε την ΕΣΣΔ και την Ευρώπη μέχρι το Βερολίνο, όπου ύψωσε την Κόκκινη Σημαία στο Ράιχσταγκ.
Υποκλινόμαστε με σεβασμό στους νεκρούς αγωνιστές της ΕΑΜικής Αντίστασης, τους μαχητές του ΔΣΕ, που στάθηκαν αλύγιστοι, πάλεψαν με απαράμιλλο ηρωισμό και έδωσαν τη ζωή τους για ένα καλύτερο μέλλον, για την ευημερία του λαού χωρίς τους δυνάστες εκμεταλλευτές, ντόπιους και ξένους.
Τιμούμε τους αγωνιστές, τους μαχητές του μεγαλειώδους έπους της Αντίστασης και του ΔΣΕ. Τότε, τα πιο διαλεχτά παιδιά του λαού μας, όπως ήταν οι ήρωες του Μπιζανίου, με αυτά τα υψηλά ιδανικά, με πίστη στο δίκιο του λαού, έγιναν μπροστάρηδες της μαζικής λαϊκής οργάνωσης και ακολούθησαν το δρόμο της προσφοράς.
Τιμούμε τους άμαχους άντρες και γυναίκες, που στήριζαν με κάθε τρόπο τους μαχητές και ήταν έτοιμοι να αναπληρώσουν τους νεκρούς, στις συνοικίες της Καλλιθέας, της Αθήνας, όλης της χώρας.
Παλεύουμε για την υπεράσπιση της ιστορικής αλήθειας, τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, ενάντια σε κάθε επιχείρηση παραχάραξης, αναθεώρησης της Ιστορίας του Β’ ΠΠ.
Πορευόμαστε με τα διδάγματα της πάλης εκείνης της περιόδου, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του ρεύματος ριζοσπαστισμού, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές του αστικού πολιτικού συστήματος, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Αγωνιζόμαστε για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή, που κλιμακώνεται επικίνδυνα και έρχεται όλο και πιο κοντά η γενίκευσή του.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, που δολοφονεί το εγκληματικό χέρι του Ισραήλ, με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Απαιτούμε να κλείσουν οι ΝΑΤΟικές βάσεις, να επιστρέψουν οι στρατιωτικές δυνάμεις που δρουν εκτός συνόρων. Παλεύουμε για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Οι ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ είναι εγκληματικές, γιατί σέρνει το λαό μας στο σφαγείο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μετατρέποντάς τον σε θύτη άλλων λαών και θύμα αντιποίνων. Αντίστοιχες ευθύνες έχουν και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που στηρίζουν την εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Ο πόλεμος, η βία των όπλων κατά των λαών, είναι γέννημα του καπιταλισμού, που τον επιλέγει όταν δεν αντέχουν πια οι εύθραυστες συμφωνίες για να διευθετήσουν τη μοιρασιά του πλούτου και των δρόμων μεταφοράς του, τα αντιτιθέμενα μονοπωλιακά συμφέροντα και τα γεωπολιτικά στηρίγματά τους.
Σήμερα, που μυρίζει μπαρούτι παντού, που οι πολεμικές προετοιμασίες των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων κλιμακώνονται, είναι επιτακτική ανάγκη η οργάνωση της λαϊκής πάλης να πάρει ακόμα πιο μαζικά χαρακτηριστικά, με σταθερή αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, για ριζικές αλλαγές και ανατροπές στο συσχετισμό δυνάμεων υπέρ του λαού. Να ενισχυθεί η συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Δηλώνουμε υπερήφανοι για τα στρατευμένα παιδιά μας που εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα καταδίκης της εμπλοκής στο ιμπεριαλιστικό μακελειό.
Η Ιστορία της μεγάλης δεκαετίας του 1940 μάς δείχνει το δρόμο: Όταν ο λαός το αποφασίσει, μπορεί να τα βάλει και με τον πιο ισχυρό αντίπαλο και να νικήσει. Μπορεί να πάρει τη ζωή του στα δικά του χέρια για ένα μέλλον απαλλαγμένο από την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την προσφυγιά, τους πολέμους. Για ένα μέλλον σοσιαλιστικό. Η Ιστορία δεν τελείωσε, οι λαοί αφυπνίζονται, οι λαοί έχουν τη δύναμη να γυρίζουν πάντοτε τη ρόδα της ιστορίας μπροστά.
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές της ΕΑΜικής λαϊκής Αντίστασης, στους μαχητές του ΔΣΕ. Τιμή και δόξα στους ήρωες ΕΛΑΣίτες του Κάστρου του Μπιζανίου».
Ακολούθησε η ομιλία του Μανώλη Ραπανάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: «Ογδόντα χρόνια πριν, σε αυτό εδώ το σπίτι, που σε λίγο καιρό θα λειτουργεί η μόνιμη έκθεση, γράφτηκε μια ακόμη ηρωική σελίδα στην ιστορία του εργατικού – λαϊκού κινήματος. Ο απαράμιλλος ηρωισμός, η αυτοθυσία των μαχητών του ΕΛΑΣ, που υπερασπίστηκαν μέχρι τελευταίου το “Κάστρο” της Οδού Μπιζανίου, είναι ένα ακόμη παράδειγμα των ανεξάντλητων δυνάμεων που έχει ο αποφασισμένος και οργανωμένος λαός να φέρει τα πάνω κάτω, να σηκώσει ανάστημα απέναντι σε δυνάμεις που φαίνονται πανίσχυρες και ανίκητες, να ακυρώνει τους δολοφονικούς σχεδιασμούς τους, να νικάει.
Σήμερα, τα διδάγματα και συμπεράσματα από τη δράση του Κόμματος και του λαϊκού κινήματος τότε, είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Γιατί σήμερα, 80 χρόνια μετά το επαναστατικό απελευθερωτικό 1944, τα σύννεφα του νέου ιμπεριαλιστικού πολέμου έχουν πυκνώσει για τα καλά πάνω από τους λαούς και πάνω από τη δική μας χώρα που εμπλέκεται άμεσα σε αυτόν. Τα σύννεφα πυκνώνουν, γιατί είναι ακόμα εδώ οι ίδιες αιτίες που οδήγησαν τους λαούς στο σφαγείο του Β’ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πόλεμου. Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις ο λαός έχει επιλογή! Όπως τη δεκαετία του 1940 είχε επιλογή να πάρει “μόνος του τη λευτεριά, με τραγούδια, όπλα και σπαθιά”. Και το έκανε.
Γι’ αυτό σήμερα κάθε εργάτης, βιοπαλαιστής αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, κάθε νέος και κάθε γυναίκα, εργαζόμενη ή άλλη προερχόμενη από τις εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, πρέπει να απαιτήσει τώρα την απομάκρυνση όλων των αμερικανοΝΑΤΟϊκών βάσεων, την επιστροφή της φρεγάτας από την Ερυθρά Θάλασσα, την απεμπλοκή της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τις πολεμικές τους συγκρούσεις.
Να εκφραστεί η αλληλεγγύη στο λαό της Παλαιστίνης που παλεύει για το αυτονόητο δικαίωμα να ζήσει στη δική του πατρίδα, την οποία του στερούν. Για αυτό, μόνο ελπίδα μάς γεμίζει η μαχητική παρέμβαση των λιμενεργατών του Πειραιά, που εμπόδισαν με την κινητοποίησή τους το φόρτωμα οπλισμού που προοριζόταν για το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, που μακελεύει το λαό της Παλαιστίνης. Και για τον ίδιο λόγο είναι ελπιδοφόρες οι πολυάριθμες αντιδράσεις, τόσο αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και στρατευμένων νέων, παιδιών του λαού.
Η ιστορία του ιμπεριαλιστικού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ιστορία της τριπλής φασιστικής κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης και απελευθέρωσης, ένα πράγμα διδάσκουν: ότι κανένας λαός δεν μπορεί να στηρίζει την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας του στην αστική τάξη και τα κόμματά της. Επιβεβαιώθηκε ότι άλλη είναι η πατρίδα των καπιταλιστών και άλλη η πατρίδα των εργατών».
Ο Μ. Ραπανάκης έκλεισε την ομιλία του αναφέροντας: «Εμπνεόμαστε από τις ηρωικές στιγμές του εργατικού – λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και από την πάλη των λαών όλου του κόσμου, συνεχίζουμε στο δρόμο της πάλης για τη λευτεριά και το δίκιο της εργατικής – λαϊκής πλειοψηφίας. Είμαστε περήφανοι για τα πάνω από 100 χρόνια Ιστορίας του Κόμματός μας, για τα παλικάρια της οδού Μπιζανίου, που έδωσαν τη ζωή τους στην πάλη για ένα καλύτερο μέλλον!».
Αμέσως μετά ακολούθησε το προσκλητήριο νεκρών και κατατέθηκαν στεφάνια:
Εκ μέρους της ΤΕ Νοτίων Συνοικιών του ΚΚΕ από τη γραμματέα της ΤΟ, Μάγδα Χαλτσοτάκη.
Εκ μέρους του ΤΣ Νοτίων Συνοικιών της ΚΝΕ, από τη γραμματέα της ΤΟ, Δέσποινα Ρουμανέα.
Εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, από την πρόεδρο της Κεντρικής Διοίκησης, Τούλα Μητσέα.
Εκ μέρους της Αδελφότητας Τριπολιτών Πόντου, από τη γενική γραμματέα, Ολυμπία Ψωμιάδου.
Λουλούδια επίσης κατέθεσαν:
Ο δήμαρχος Καλλιθέας, Κώστας Ασκούνης.
Εκ μέρους του Καλλιτεχνικού Οργανισμού Ποντίων Αθήνας, η πρόεδρος του συλλόγου, Ρούλα Ελευθεριάδου.
Ακολούθησε σύντομο μουσικό δρώμενο με αντάρτικα τραγούδια.