Πλήθος κόσμου έδωσε το παρών στην εκδήλωση που διοργάνωσε η ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ το απόγευμα της Παρασκευής, με τίτλο «Γόδας, Αναματερός, Μουράτης, Μπούκοβι… Αναμέτρηση σε φόντο κόκκινο».
Μέσα από την εκδήλωση αναδείχθηκαν ηρωικές μορφές του Ολυμπιακού που συνέδεσαν τη ζωή τους πέρα από τη δράση τους στα γήπεδα με τους αγώνες του λαού για ένα καλύτερο μέλλον σε φόντο κόκκινο.
Στη γεμάτη πλατεία του Δημοτικού Θεάτρου, ρίγη συγκίνησης σκόρπισε βίντεο με αναφορές στην ίδρυση της ομάδας του Ολυμπιακού και τη σύνδεσή της με τα εργατικά λαϊκά στρώματα και παρουσιάστηκαν σημαντικές στιγμές από την ζωή και δράση των τιμώμενων προσώπων της εκδήλωσης.
Στην εκδήλωση μίλησαν ο Νίκος Αμπατιέλος, γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ, ο Σπύρος Αλεξίου, εκπαιδευτικός, συγγραφέας του βιβλίου «Ένας θρύλος με πολλά πρόσωπα», ο Χρήστος Γόδας, σκηνοθέτης, ανιψιός του εκτελεσμένου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Ν. Γόδα, ο Γιώργος Πομάσκι, ομοσπονδιακός προπονητής στίβου ενώ τη συζήτηση συντόνισαν οι δημοσιογράφοι Μιχάλης Λεάνης και Μπάμπης Χριστόγλου.
Μεταξύ άλλων στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, η Διαμάντω Μανωλάκου, βουλευτής Β Πειραιά του Κόμματος, άνθρωποι του αθλητισμού, δημοσιογράφοι και αθλητικογράφοι.
Μετά το πέρας της εκδήλωσης ο Χρήστος Γόδας και η Βασιλική Γόδα, ανίψια του εκτελεσμένου ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Νίκου Γόδα προσέφεραν στο ΚΚΕ φωτογραφία του ίδιου από όταν ήταν 22 χρόνων.
Η ομιλία του Ν. Αμπατιέλου
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
φίλες και φίλοι,
Εκ μέρους της Τ.Ε. Πειραιά του ΚΚΕ σας καλωσορίζω στην σημερινή μας εκδήλωση.
Εδώ στο κέντρο του Πειραιά, λίγα στενά πιο πάνω από την ταβέρνα του Μοίρα, όπου πριν από 100 χρόνια και κάποιους λίγους μήνες ιδρύθηκε ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς.
Πολλές οι εκδηλώσεις που έχουν ήδη γίνει με αφορμή τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού.
Πολλές γιορτές με αφορμή και τις φετινές σημαντικές αθλητικές επιτυχίες που συνδέονται με πολλούς τρόπους με αυτή την επέτειο.
Θεωρήσαμε αναγκαίο να προχωρήσουμε σε αυτή την εκδήλωση γιατί δυστυχώς πλευρές αυτής της 100χρονης πορείας δεν λέγονται, δεν τιμούνται, δεν έχουν το βάρος που τους αρμόζει.
Γόδας – Αναματερός – Μουράτης – Μπούκοβι…
Για τους παλιούς σημαίνουν πολλά… νεότεροι ενδεχόμενα και να μην έχουν ακούσει τίποτα…
Βασικές ιστορικές πλευρές αναπτύχθηκαν στο βίντεο ενώ θα εμπλουτιστούν και άλλες από τις παρεμβάσεις των ομιλητών που θα ακολουθήσουν, τους οποίους ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή τους στην σημερινή μας εκδήλωση…
Αναμέτρηση σε φόντο κόκκινο!
Για το κόκκινο του Ολυμπιακού η ιστορική έρευνα αναφέρει ότι είναι τα χρώματα ομάδας της Αγγλίας που υποστήριζε ένας εκ των ιδρυτών, ο Γιάννης Ανδριανόπουλος που σπούδαζε στο Κέιμπριτζ.
Το κόκκινο φόντο είναι όμως μόνο αυτό;
Ήταν αναπόφευκτο ένα αθλητικό σωματείο του Πειραιά των αρχών του 20ου αιώνα, της εργατούπολης και του λιμανιού, της προσφυγιάς της Δραπετσώνας και της Κοκκινιάς, των σημαντικών ταξικών αγώνων, της ματωμένης απεργίας στο Πασαλιμάνι το καλοκαίρι του 1923 που το μνημείο που υπάρχει ,κατά καιρούς “ενώνεται” με τους πανηγυρισμούςτων φίλων του Ολυμπιακού, ακόμη και αν λίγοι μπορεί να γνωρίζουν τι συμβολίζει…
Ήταν αναπόφευκτο η ομάδα που θα κατακτούσε τις καρδιές όλων αυτών να έχει και τη σφραγίδα τους!
Γι’ αυτό και η ιστορία της έχει χαραχτεί με τα πρόσωπα ανθρώπων που δεν ξεχώρισαν μόνο για τις αθλητικές τους επιδόσεις, αλλά και για τη θέση που πήραν στον αγώνα της εποχής τους.
Το έντονο εργατικό στοιχείο του Πειραιά καθόρισε από πολύ νωρίς αυτή την αναμέτρηση που κρατά μέχρι και σήμερα συνολικά στην καπιταλιστική κοινωνία.
Πόσο μάλλον σε μία εποχή που η εργατική τάξη αποκτούσε άλλη δυναμική στη σκιά του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και της πρώτης νικηφόρας σοσιαλιστικής επανάστασης στην Ρωσία το 1917 που φώτισε τη δράση και την σκέψη εκατομμυρίων επαναστατών ανά τον κόσμο.
Εδώ άλλωστε πραγματοποιήθηκε και το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΕΚΕ τον Νοέμβρη του 1918, που μετέπειτα μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Φίλες και φίλοι,
Για να φτάσουμε στον ηρωισμό του Γόδα, την ανιδιοτέλεια του Αναματερού, τη λεβεντιά του Μουράτη στα χρόνια της όξυνσης της ταξικής πάλης τη δεκαετία του ‘40 υπάρχει κάτι που το προετοιμάζει…
Η επιλογή της σημερινής μας εκδήλωσης φανερώνει και μια σχετικά άγνωστη πτυχή για την πάνω από 100χρονια ιστορία του κόμματός μας.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το ΚΚΕ συνέδεσε την δράση του με την ανάπτυξη του μαζικού αθλητισμού στην Ελλάδα και ιδιαίτερα με το πιο λαοφιλές άθλημα, το ποδόσφαιρο.
Από τα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του και όλη την περίοδο του μεσοπολέμου.
Στη βαθιά παρανομία, ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους και της καπιταλιστικής εργοδοσίας, το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου και γενικότερα τις διώξεις, τις δολοφονικές επιθέσεις, τη φυλάκιση και τον εκτοπισμό.
Το ΚΚΕ και η νεολαία του τότε, η ΟΚΝΕ, ανέπτυξαν πρωτοπόρα δράση στο μέτωπο του Αθλητισμού, οργανώνοντας την διεκδίκηση, αλλά και την δραστηριότητα αυτήν καθ’ αυτή, την ψυχαγωγία του λαού που έπαιζε βασικό ρόλο στην ψυχική και ηθική ανάταση, με ιδιαίτερη φροντίδα αλλά και δημιουργικότητα.
Παράλληλα αποτέλεσε την οργανωτική ραχοκοκαλιά για την συγκρότηση μαζικών, αθλητικών σωματείων που προσέλκυαν νέο κόσμο και τον έφερναν σε επαφή με τις θέσεις και την ιδεολογία του Κόμματος σε δύσκολες συνθήκες παρανομίας.
Σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την προσπάθεια έπαιξαν οι πρόσφυγες ,που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση και την οργάνωση των εργαζομένων στα αθλητικά σωματεία.
Μέσα απ’ αυτή την δραστηριότητα ξεπήδησαν παίκτες- ταλέντα όπως ο Νίκος Γόδας που έπαιζε στον Κεραμεικό Καμινίων, σωματείο του ομώνυμου εργοστασίου που εργάζονταν. Παίκτες με ιδιαίτερα χαρίσματα ,μπαλαδοροι που έδωσαν παλικαρίσια την μάχη στον αθλητισμό και στη ζωή.
Ήταν τέκνα μιας αθλητικής κίνησης που αναπτύχθηκε μέσα από το εργατικό κίνημα με πρώτη την ίδρυση των συλλόγων στις φτωχές γειτονιές, στα εργοστάσια, στα λιμάνια.
Την περίοδο της κατοχής ξεκινά μια νέα φάση άνθησης του εργατικού αθλητισμού. Με πρωτοβουλία του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, ξεκινά η δημιουργία αθλητικών συλλόγων στις γειτονιές. Είναι η συνέχεια της παράδοσης των εργατικών συλλόγων της πριν τον Μεταξά περιόδου, αλλά σε πολύ ευρύτερη κλίμακα…
Να ποια είναι η περιβόητη ομάδα της ΕΠΟΝ Πειραιά που μεγαλούργησε ο Μουράτης….
Η ενασχόληση με τον αθλητισμό λειτούργησε ευεργετικά κ ετσι στοιχεία όπως η πειθαρχία, η συγκέντρωση, η αυτοπεποίθηση, η ηρεμία, η αφοβία μπολιάστηκαν με τη φλόγα της επαναστατικής πολιτικής και ταυτόχρονα με την πρακτική επίμονη δουλειά έγιναν ένα ανίκητο μείγμα.
Μείγμα που μπορεί διαχρονικά να σφυρηλατήσει αγωνιστές βγαλμένους μέσα από το καμίνι της πάλης, δοκιμασμένους, έμπειρους, που δεν ταλαντεύονται εύκολα, πρωτοπόρους, ικανούς να πρωταγωνιστήσουν σε κάθε αγώνα να εμπνεύσουν και να ηγηθούν μιας ομάδας μέσα και έξω απ το γήπεδο.
Προφανώς οι παραπάνω πρωτοβουλίες του ΚΚΕ στο πεδίο του αθλητισμού, δεν ήταν δυνατόν να μείνουν χωρίς αντίδραση από το κράτος.
Δεν θα μπορούσε τέτοια επίδραση στο φίλαθλο κοινό, στην εργατική τάξη να μην απασχολεί τις διοικήσεις (δηλαδή εφοπλιστές κυρίως αλλά και βιομήχανους), το ίδιο το αστικό κράτος σε όλες τους τις παραλλαγές…
Και έχουν τα “δίκια” τους από τη σκοπιά τους.
Πώς να χωνέψουν ότι η μαζική λαϊκή δραστηριότητα που δενεται με το ποδόσφαιρο θα συνδεόταν με μηνύματα αντίστασης, κοινωνικής απελευθέρωσης, πάλης για ριζικές αλλαγές.
-Τι είχε να πει ο βιομήχανος πρόεδρος του Ολυμπιακού Μανούσκος στην γενική κατακραυγή πριν την εκτέλεση του μεγάλου ταλέντου στην εποχή του Ν.Γόδα; “Όπως έστρωσε ας κοιμηθεί…”
– Πώς αντιμετώπισαν τον εμβληματικό αρχηγό του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ελλάδας οι διοικήσεις, οι παράγοντες της εποχής; Επιδίωξαν να του κόψουν την μπάλα…
– Ποια η “μοίρα” του πρωτοποριακού – όχι μόνο για Ελληνικά δεδομένα – προπονητή Μάρτον Μπούκοβι από τη Χούντα; Ο φάκελός του να γράφει “ανεπιθύμητος” και τελικά να τον σπρώξουν εκτός ομάδας με όλους τους τους δυνατούς και αδύνατους τρόπους, καθώς δεν τόλμησαν να το κάνουν ευθέως…
Στα παραδείγματα διώξεων δεν πρέπει να ξεχνάμε και αθλητές άλλων ομάδων όπως ο διεθνής παίχτης του ΠΑΟ Άγγελος Μεσάρης, μέλος της ΟΚΝΕ, που παρότι ήταν παίκτης θαύμα για την εποχή του, διαγράφηκε το 1932 δια πάντως από τον σύλλογο λόγω της δράσης του.
Και είναι και αυτοί λόγοι που οι απόγονοι των Κασιδιαρέων που κατέδωσαν τον Γόδα, αυτοί που δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα, το εργατόπαιδο του Κερατσινιου, οι σημερινοί φασίστες δεν πρέπει να έχουν τόπο να σταθούν πουθενά, σε καμιά πόλη, σε καμιά ομάδα.
Και αυτό θα το φροντίσει το ίδιο το εργατικό – λαϊκό κίνημα όσες φορές χρειαστεί μέχρι να τσακιστεί το σύστημα που γεννά το φασισμό, μέχρι να κοπούν τα χέρια, τα οικονομικά συμφέροντα που τους ταΐζουν.
Φίλες και φίλοι,
Από τη δεκαετία του ‘80 και μετά πολλά αλλάζουν…
Η λαίλαπα της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού με πρώτο το ποδόσφαιρο, αλλάζει τις μεθόδους αλλά όχι τη στόχευση.
Πέρα από τις συνέπειες στον αθλητισμό ως δικαίωμα και ανάγκη για τη νεολαία και το λαό, οι μεγάλες πλέον ομάδες, έτσι και ο Ολυμπιακός, είναι πια “μαγαζιά γωνία” – βιτρίνες επιχειρηματικών συμφερόντων, προκάλυμα για σκάνδαλα με εμβληματική την περίοδο Κοσκωτά, με διαμόρφωση στρατών υπεράσπισης τέτοιων συμφερόντων.
Το είδαμε και πρόσφατα, με τα γεγονότα στον τελικό του πρωταθλήματος μπάσκετ. Τραμπουκισμοί, παρασκηνιακά παιχνίδια, την κυβέρνηση να παριστάνει τον παιδονόμο σε μεγαλοεπιχειρηματίες που λυμαίνονται τον χώρο του αθλητισμού, η αστυνομία να εξαντλεί την “τρυφερότητά” της σε μεγαλοϊδιοκτήτες ΚΑΕ.
Αυτό που αποδεικνύουν και αυτά τα γεγονότα είναι ότι τη βία και την τοξικότητα δεν τις γεννά ο ίδιος ο αθλητισμός.
Ούτε αποτελούν γενικά και αόριστα ένα “κοινωνικό σύμπτωμα”.
Είναι το αποτέλεσμα των ανταγωνισμών των καπιταλιστών-ιδιοκτητών, της διαπλοκής τους με το κράτος και τους μηχανισμούς του και της προώθησης των σχεδιασμών τους, που τις περισσότερες φορές δεν έχουν καμία σχέση με το άθλημα.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, φτάσαμε να βλέπουμε και την «Αμερικανική Γωνιά» μέσα στο γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης».
Ναι, καλά ακούσατε.
Μετά την αποτυχημένη απόπειρα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πειραιά που ο λαός της πόλης της γύρισε την πλάτη, έστησαν μία δεύτερη «γωνιά» μέσα στο γήπεδο του Ολυμπιακού. Με τις ευλογίες της ΠΑΕ, της δημοτικής αρχής και της πρεσβείας των ΗΠΑ, προσπαθούν με άθλιο τρόπο να αξιοποιήσουν αυτή τη φορά τη λαοφιλία της ομάδας του Ολυμπιακού.
Προσπαθούν να μετατρέψουν έναν αθλητικό χώρο σε εργαλείο της λεγόμενης «δημόσιας διπλωματίας» των ΗΠΑ. Τις “κοινές αρχές και κοινές αξίες” που ανέφερε στην εκδήλωση των εγκαινίων ο πρέσβης των ΗΠΑ θα τις βρει με τους Έλληνες εφοπλιστές που βλέπουν στους πολέμους και στην εμπλοκή της χώρας επενδυτικές ευκαιρίες.
Θα έχουν μήπως μέσα στην «Αμερικανική Γωνιά» αναφορές στους απεργιακούς αγώνες στις ΗΠΑ; Στις φοιτητικές κινητοποιήσεις για την Παλαιστίνη; Θα πουν τίποτα για τα εγκλήματα στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη, στον Λίβανο;
Γιατί τόση πρεμούρα για τον Πειραιά;
Γιατί τους χαλάει τη σούπα ότι αναπτύσσονται σημαντικές κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους στο λιμάνι και σε όλη την πόλη.
Ότι επιφυλάσσουν στα πολεμικά πλοία των ΝΑΤΟικών φονιάδων “αγωνιστική υποδοχή”, ότι πλοία με πολεμικά φορτία για τις εμπόλεμες περιοχές είτε δεν δένουν στο λιμάνι, είτε δεν φορτώνουν κάτω από τις κινητοποιήσεις και την αγωνιστική στάση λιμενεργατών, όπως έγινε με το μπλοκάρισμα κοντέινερ με 22 τόνους σφαίρες που είχε προορισμό το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, με στόχο τα κορμιά των Παλαιστινίων.
Αυτό δεν θα αλλάξει. Θα δυναμώσει κι άλλο!
Στις κρίσιμες στιγμές που ζούμε.
Τώρα! Που η Γκουέρνικα του 21ου αιώνα βρίσκεται στη Γάζα. Στη σφαγή που ήδη στιγματίζει τον αιώνα μας. Στο πλευρό του μαχητή – λαού της παλαιστίνης. Έτσι ξανά και ξανά θα διαδηλώσουμε, και την Κυριακή στο συλαλλητήριο των εργατικών σωματείων και των μαζικών φορέων από την Πανόρμου στην Ισραηλινή Πρεσβεία.
Τώρα! Που τραβιέται ο σύρτης της κόλασης στη Μέση Ανατολή που μετά την Παλαιστίνη, τον Λίβανο, την Συρία, την Υεμένη, το κράτος του Ισραήλ κλιμαώνει με επίθεση στο Ιράν, με τη στρατιωτική, πολιτική και οικονομική στήριξη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που είναι συνένοχοι και συνυπεύθυνοι.
Τώρα! Με αγώνα ενάντια στην εμπλοκή της χώρας που σπρώχνει η ελληνική κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα του ΕυρωΝατοϊκού τόξου στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου που είναι σε εξέλιξη….
Και που στο εσωτερικό, αυτοί που παράγουν τα πάντα με το μυαλό και τα χέρια τους, οι εργαζόμενοι, βλέπουν για άλλη μία φορά τον μύθο ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι «ανάπτυξης για όλους» να καταρρέει με πάταγο.
Τα κέρδη των μονοπωλίων να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και οι εργαζόμενοι, αντί για δικαιώματα, έχουν δουλειά και ζωή λάστιχο, 13ωρα, ανεργία, ακρίβεια, νοίκια στο “θεό”.
Οι μύθοι καταρρέουν. Αλλά μαζί τους, φωτίζονται οι μεγάλες αλήθειες:
Ότι μόνο ο λαός σώζει το λαό στο δρόμο της ανατροπής της σημερινής βαρβαρότητας.
Δίνουν δύναμη οι αγώνες των εργαζομένων μέσα από τα ταξικά συνδικάτα, με αποκούμπι το ΕΚΠ να καταφέρνουν να αποσπούν κατακτήσεις, ΣΣΕ όπως πρόσφατα οι εργάτες της ΚΟΣΚΟ με τις απεργίες τους και τη συσπείρωσή τους.
Η σημερινή μας εκδήλωση έχει στόχο να φωτίσει την πλευρά της ιστορίας του Ολυμπιακού που σκόπιμα αποσιωπάται. Είναι και πολλά ακόμη που δεν θα τα προλάβουμε, την ιστορία του Γιούτσου, που έφυγε από τη ζωή πέρσι.
Δεν ξεχνάμε φυσικά τους παίκτες που πέρασαν από τα ξερονήσια για τις ιδέες τους: τον Δαρίβα, τον Παπάζογλου, τον Μπέση, τον Διονύση Γεωργάτο και άλλους. Ποδοσφαιριστές και αγωνιστές, που τολμούσαν να ονειρεύονται μια άλλη κοινωνία.
Και θεωρούμε ότι ως Κόμμα έχουμε συμβάλλει να μην σβήσει η μνήμη, να είναι μαζικά γνωστή πια και στη νεολαία η ιστορία του Ν. Γόδα… και έτσι θα συνεχίσουμε…
Θέλουμε να ανακοινώσουμε από αυτό το βήμα την τοποθέτηση τιμητικής πλακέτας τον επόμενο Νοέμβρη, όταν θα συμπληρώνονται 77χρόνια από την εκτέλεση του Ν.Γόδα έξω από το σπίτι που έζησε στην Κοκκινιά…
Όχι γιατί θα κριθεί με αυτόν τον τρόπο ποια ομάδα είναι πιο ξεχωριστή σε μια αντιπαράθεση αγωνιστικών αποτελεσμάτων σε συνδυασμό με τη στάση εμβληματικών παικτών, προσωπικοτήτων που έγραψαν ιστορία.
Αλλά γιατί αυτή η ταξική αναμέτρηση που αναδεικνύεται σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής, και στην ιστορία του Ολυμπιακού, θα έχει στο τέλος νικητή…
Και αν ήταν ιδιαίτερα συμβολική η κίνηση να αφήσουν στο μνήμα του Γόδα το χαρτάκι “Νικόλα το σήκωσαμε”, αμέσως μετά την κατάκτηση του Κόνφερενς Λίγκ…
Η υπόσχεση να δικαιωθεί η θυσία του όπως και πολλών χιλιάδων ακόμη, δίνει ώθηση στον αγώνα για να χτίσουμε μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς πολέμους, ξεριζωμό, φτώχεια, τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Στο άνοιγμα της εκδήλωσης ο ένας εκ των συντονιστών, αθλητικογράφος Μιχάλης Λεάνης στον αρχικό του χαιρετισμό χαρακτήρισε ιδιαίτερα σημαντική την πρωτοβουλία της ΤΕ Πειραιά αφού όπως εξήγησε με αφορμή τα 100 χρόνια του Ολυμπιακού αναδεικνύονται σπουδαίες μορφές του συλλόγου που μέχρι σήμερα η ιστορία δεν τις έχει αναδείξει στο βαθμό που θα έπρεπε για πολλούς λόγους. Πρόσωπα που όπως συμπλήρωσε πέραν της ζωής τους ως παίκτες στα γήπεδα είχαν δράση και έξω από αυτά υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά τους. Τόνισε πως σημαντικές εκδηλώσεις μνήμης σαν αυτή θα πρέπει να αποτελούν σημείο αναφοράς για όσους σήμερα συνεχίζονται να αγωνίζονται και τους ίδιους σκοπούς και για ένα καλύτερο αύριο.
Από την πλευρά του ο έτερος συντονιστής επίσης δημοσιογράφος Μπάμπης Χριστόγλου στον χαιρετισμό του στάθηκε αρχικά στη σύνδεση του Ολυμπιακού με τον κόσμο της εργατικής τάξης. Όπως είπε χαρακτηριστικά «αυτοί αποτελούν την ιστορία του συλλόγου και αυτοί είναι που σήμερα συνεχίζουν να γράφουν ιστορία». Εστιάζοντας στα τιμώμενα πρόσωπα της εκδήλωσης έθιξε το καθεστώς λήθης που επιβλήθηκε προκειμένου κάποια στοιχεία που αφορούν τα πιστεύω και την δράση τους εκτός γηπέδων να μην βγουν στο προσκήνιο. Όπως είπε χαρακτηριστικά πέρασαν χρόνια προκειμένου απο πλευράς επίσημου Ολυμπιακού να ψελλιστεί το όνομα του Νίκου Γόδα ενώ υποχρεωτικά λόγω συγκεκριμένων καταστάσεων γινόταν οι αναφορές σε Μουράτη και Μπούκουβι. Συμπλήρωσε πως πέραν των συγκεκριμένων ανθρώπων που τιμά η εκδήλωση της ΤΕ Πειραιά υπάρχουν ακόμα αρκετά πρόσωπα τόσο στον Ολυμπιακό όσο και σε άλλες ομάδες που συνδύασαν το ποδόσφαιρο με την πολιτική δράση για ένα καλύτερο μέλλον και ακόμα και σήμερα παραμένουν σκόπιμα στην ιστορική αφάνεια.
Ο Σπύρος Αλεξίου ξεκίνησε την τοποθέτησή του εστιάζοντας σε συγκεκριμένα σημερινά δεδομένα που αποδεικνύουν ξεκάθαρα τη φύση της εμπορευματοποίησης στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον αθλητισμό. Ωστόσο όπως επισήμανε ό,τι και να κάνουν για τα κέρδη, εκείνο που παραμένει αναλλοίωτο στο πέρασμα των χρόνων είναι ότι ειδικά το ποδόσφαιρο γεννήθηκε με την βιομηχανική επανάσταση και συνδέθηκε άμεσα από καταβολής του με την εργατική τάξη και την ανάπτυξή της. Μιλώντας για την εμφάνιση του αθλήματος στην Ελλάδα έκανε ειδική αναφορά στην ιστορία της πόλης του Πειραιά και τον κόσμο του και πως αυτά συνδέθηκαν άμεσα με την ιστορία του Ολυμπιακού από την ίδρυση του συλλόγου και στην μετέπειτα πορεία του. Στάθηκε επίσης σε σημαντικές στιγμές της ιστορίας του συλλόγου που συνδέθηκαν με αντίστοιχες της πάλης του λαού όπως η περίοδος της αντίστασης στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο, στην κορύφωση της ταξικής πάλης που ακολούθησε αλλά και στα μετέπειτα χρόνια των δεκαετιών του 50 και του 60. Όπως είπε καταλήγοντας «αυτές οι στιγμές και οι άνθρωποι που σύνδεσαν το όνομά τους με αυτές αποτελούν την πραγματική ιστορία του συλλόγου τονίζοντας χαρακτηριστικά πως “αυτός είναι ο δικός μας Ολυμπιακός”».
Με αρκετά σημεία να χαρακτηρίζονται από συναισθηματική φόρτιση μίλησε από την πλευρά του, ο Χρήστος Γόδας. Μάλιστα ιδιαίτερο στιγμιότυπο αυτής αποτέλεσε η παρουσίαση στους παραβρισκόμενους του τότε φύλλου της Κυβερνήσεως στην οποία αναφέρονταν τα ονόματα αυτών που εκτελέστηκαν στις φυλακές του Λαζαρέτου στην Κέρκυρα ως “ποινικοί” ανάμεσα στα οποία βρισκόταν και αυτό του σπουδαίου παίκτη και αγωνιστή θείου του. Παράλληλα στάθηκε ειδικά στις πρακτικές του αστικού κράτους που όχι μόνο με τα “έκτακτα στρατοδικεία” της εποχής οδήγησε στον θάνατο χιλιάδες αγωνιστές αλλά συνεχίζει μέχρι σήμερα διαστρεβλώνοντας την αλήθεια να δυσφημίζει την προσωπικότητα τους και τον αγώνα που έδωσαν.
Ειδικότερα αναφερόμενος στους φιλάθλους του Ολυμπιακού όπως είπε αποτελεί ένα κράμα της εργατικής τάξης απο πειραιώτες, εργάτες, συντρόφους που “λιώσανε” στην αγάπη τους για την ομάδα και τελικά έφτιαξαν τον κόσμο του Ολυμπιακού.
Στη δική του παρέμβαση ο Γιώργος Πομάσκι προπονητής των επιτυχιών του ελληνικού στίβου και του δις χρυσού ολυμπιονίκη του μήκους Μ.Τεντόγλου προτίμησε όπως είπε να μιλήσει για την παρουσία στην Ελλάδα και το ευρύτερο έργο του συναδέλφου Ούγγρου προπονητή Μάρτιν Μπούκοβι, χαρακτηρίζοντάς τον ως ένα καταξιωμένο άνθρωπο του αθλητισμού προερχόμενο και γαλουχημένου από τα ιδανικά της σοσιαλιστικής Ουγγαρίας η οποία πρόσφερε τα δικά της επιτεύγματα στον αθλητισμό. Στάθηκε στις καινοτομίες που εφάρμοσε ο Μπούκοβι σε θέματα προπονητικής αλλά και στον ψυχολογικό τομέα των παικτών αναπτύσσοντας ιδανικές σχέσεις με τους παίκτες. Στοιχεία που έφεραν και τις επιτυχίες της ομάδας κατά την παρουσία του και που όπως αποδείχθηκε άσκησαν αρκετή πίεση στο αστικό κράτος που δεν ήθελε ένας εκπρόσωπος του σοσιαλισμού να έχει τόση έντονη παρουσία και επιτυχίες με αποτέλεσμα ο Μπούκοβι να στοχοποιηθεί να κυνηγηθεί και τελικά να εκδιωχθεί από την Ελλάδα.