Σ. Παρίσης: «Η ταξική πάλη για την ανατροπή, για το σοσιαλισμό, θα αναδείξει νέα πρότυπα συλλογικού και ατομικού ηρωισμού»
Στην πλατεία Παντοκράτορος της Άνω Πόλης της Πάτρας, στην πόλη που έζησε και αγωνίστηκε μαζί με το λαό της ο κομμουνιστής – ήρωας Νίκος Μπελογιάννης και που σήμερα βρίσκεται το μνημείο του, οι Οργανώσεις Αχαΐας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, πραγματοποίησαν εκδήλωση-συγκέντρωση το πρωί της Κυριακής, για τη συμπλήρωση των 73 χρόνων από τη δολοφονία του από το αστικό κράτους, μαζί με τους συντρόφους του, Καλούμενο, Μπάτση, Αργυριάδη.
Στο χώρο βρέθηκαν άνθρωποι κάθε ηλικίας, ενώ μπροστά ήταν το πανό της ΚΟ Δυτικής Ελλάδας που έγραφε: «Αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας».
Το «παρών» έδωσαν ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και αντιπροσωπεία της Δημοτικής Αρχής, με επικεφαλής τον Δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.
Τη συγκέντρωση άνοιξε ο Νίκος Κουφαλάκος, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας του Μαθητικού Τομέα Πάτρας, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων ότι οι Οργανώσεις της ΚΝΕ στο νομό θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να αναδειχθούν πρώτες στην άμιλλα που κήρυξε το ΚΣ για τα περισσότερα βιογραφικά στην Οργάνωση, προς τιμήν του Νίκου Μπελογιάννη και των 73 χρόνων από τη δολοφονία του.
Δύναμη που πηγάζει από τα ίδια τα ιδανικά του ΚΚΕ
Μέσα σε συνθήματα όπως «Ούτε σε ξερονήσια ούτε σε φυλακές, ποτέ τους δεν λυγίσανε οι κομμουνιστές», καθώς και «Ενας αιώνας αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο Σωτήρης Παρίσης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Δυτικής Ελλάδας.
Στάθηκε στη ζωή του κομμουνιστή, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη και μεταξύ άλλων, ανέφερε εισαγωγικά:
«Η δύναμη, η ορμή αυτών των ηρώων, όπως και του Νίκου Μπελογιάννη πήγαζε από την αφοσίωσή τους στο δίκιο του λαού και το Κόμμα, από τη συνείδηση και τη βαθιά πίστη στο σκοπό της πάλης τους, στο ιδανικό για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Έτσι κατόρθωσαν να ξεπεράσουν τα ανθρώπινα ”μέτρα”, να σταθούν μ’ ένα χαμόγελο ακόμα και μπροστά στον ίδιο το θάνατο.
Το κόκκινο γαρύφαλλο που έπεσε απ’ τα χέρια τους παραμένει κόκκινο – κατακόκκινο στο νου και την καρδιά μας… Για να μας θυμίζει την υπέρτατη θυσία τους στον αγώνα για να κερδίσει το δίκιο του λαού».
Στάθηκε στην παρουσία του Ν. Μπελογιάννη στην Πάτρα, στις χρεώσεις που ανέλαβε, στα σπίτια που τον φιλοξένησαν, στην δράση του πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια του και στη συνέχεια, καθώς και στη σύνδεσή του με το λαό, σημειώνοντας:
«Από αυτό εδώ τον τόπο λοιπόν, από τούτη τη γειτονιά ορκιζόμαστε ότι θα συνεχίσουμε τον αγώνα με την ίδια πίστη στον επαναστατικό μας σκοπό, με την ίδια αφοσίωση και αγάπη στον λαό, με την απαίτηση από τον εαυτό μας να γίνουμε πιο ικανοί αγωνιστές, με την σιγουριά ότι συνεχίζουμε στις σημερινές συνθήκες τον αγώνα. Και θα φτάσουμε αυτόν τον αγώνα μέχρι το τέλος, μέχρι να οικοδομήσουμε τον κόσμο που ονειρεύτηκαν και πάλεψαν κι εκείνοι.
Τα όπλα και οι σφαίρες της αστικής εξουσίας μπορεί να τερμάτισαν τη ζωή του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να εκπληρώσουν τη βαθιά επιδίωξη της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού, να σβήσουν δηλαδή την εικόνα τους από τη συνείδηση του λαού, να σβήσουν το κόκκινο γαρύφαλλο του Μπελογιάννη, να ποδοπατήσουν τα ιδανικά του και να τον βγάλουν από τις καρδιές όλων ως αυτό που ήταν: στέλεχος του ΚΚΕ, αλύγιστος αγωνιστής, αφοσιωμένος ως το τέλος στις αξίες που διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του και καθοδήγησαν τον αγώνα του. Δεν τα κατάφεραν και δεν θα τα καταφέρουν γιατί σε αυτή εδώ τη χώρα υπάρχει το ΚΚΕ, υπάρχει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ και τίποτα δεν μπορεί να τα ξεριζώσει!».
Από κάθε εξέλιξη φωτίζεται το δίλημμα «τα κέρδη ή οι σύγχρονες ανάγκες»
Αναφερόμενος στις σημερινές εξελίξεις, από τους ανταγωνισμούς για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, την πολεμική προετοιμασία και τα δις ευρώ για εξοπλιστικά προγράμματα, μέχρι τα καθημερινά δεινά των εργαζομένων, του λαού, υπογράμμισε σε άλλο σημείο:
«Από κάθε εξέλιξη, λοιπόν, φωτίζεται ακόμα πιο καθαρά το δίλημμα ”τα καπιταλιστικά κέρδη ή οι σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες”. Γίνεται φανερό ότι δεν μπορούν αυτά τα δύο να συνυπάρξουν, ότι η ίδια η εξέλιξη του καπιταλισμού είναι ένα διαρκές σπιράλ υποβάθμισης της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, σε σχέση με τις δυνατότητες που προκύπτουν από την παραγωγικότητα της εργασίας.
Οι εργαζόμενοι καλούνται να φτιάξουν τα μέσα για τη μαζική καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, στο πλαίσιο ενός πιο γενικευμένου πολέμου. Θα κληθούν να δώσουν το αίμα τους για να περιφρουρήσουν τα κέρδη των μονοπωλίων της χώρας τους. Θα κληθούν να ”κόψουν” δαπάνες αναγκαίες για τη ζωή τους, στο πλαίσιο των πολεμικών προϋπολογισμών. Θα κληθούν να πληρώσουν τους ”εμπορικούς πολέμους” μεταξύ των μονοπωλίων, τη νέα κρίση που βρίσκεται μπροστά μας.
Αυτός είναι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, ολόγυμνος μπροστά μας, χωρίς κανένα μασκάρεμα. Αυτή είναι η ουσία της περιόδου που διανύουμε. Και ας πετούν ορισμένα ψίχουλα στους εργαζόμενους και το λαό μας όπως δήθεν η αύξηση του κατώτατου μισθού για να κατευνάσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια».
Να δυναμώσει παντού το Κόμμα και η ΚΝΕ
Απέναντι σε αυτή την πολιτική, στα συνολικά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων, υπογράμμισε τη σημασία που έχει να συνεχίσει ο λαός να αγωνίζεται, δίνοντας συνέχεια και με την πανελλαδική απεργία στις 9 Απρίλη, επισημαίνοντας:
«Ο δρόμος αυτός προϋποθέτει ισχυρό και μαζικό ΚΚΕ, με πολλές και ισχυρές οργανώσεις στους χώρους δουλειάς, κατ’ αρχάς στις βιομηχανίες και τα εργοστάσια, μέσα στις πόλεις που ζει και δουλεύει η εργατική τάξη. Ο δρόμος αυτός προϋποθέτει ισχυρή και μαζική ΚΝΕ μέσα σε κάθε σχολείο, σε κάθε Πανεπιστήμιο, στους χώρους κατάρτισης. Η δουλειά των κομμουνιστών σήμερα πρέπει να απευθύνεται σε όποιον αντικειμενικά έχει κοινό συμφέρον από την πάλη που διεξάγουμε, ανεξάρτητα από τις έως τώρα επιλογές του καθένα και της καθεμιάς.
Εμείς οι κομμουνιστές έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, δεν θα χαρίσουμε κανέναν, γνωρίζουμε πολύ καλά πως από τους σημερινούς “φοβισμένους”, αύριο θα προκύψουν πρωτοπόροι, άφοβοι αγωνιστές που θα δίνουν τη μάχη στο πλευρό μας.
Παράλληλα έχουμε πλήρη επίγνωση πως τα βήματα που προσδοκάμε δεν θα γίνονται πάντα όταν εμείς θέλουμε, γνωρίζουμε πως ο συσχετισμός είναι αρνητικός, το πώς επιδρά στις συνειδήσεις η ανατροπή του σοσιαλισμού, ξέρουμε τι σημαίνει το να απευθυνόμαστε σήμερα σε εργαζόμενους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν την περίοδο της αντεπανάστασης. Αυτό όμως δεν μας δημιουργεί απογοήτευση. Σε εμάς τους κομμουνιστές δημιουργεί πρόσθετα πολύ απαιτητικά καθήκοντα για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε.
Ταυτόχρονα, δηλαδή, με την οργάνωση της πάλης πρέπει να έχουμε σε πρώτο πλάνο το ανέβασμα της ιδεολογικής στάθμης του Κόμματος και της ΚΝΕ, του καθενός και της καθεμιάς από εμάς χωριστά. Το διάβασμα, η μελέτη γίνεται μέσα στη μάχη γιατί αφορά την ίδια τη μάχη. Η αυταπάρνηση και η συνεχής αδιάκοπη δράση είναι απαραίτητες, αλλά από μόνες τους δεν μπορούν να φέρουν τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε αν δεν πατάνε πάνω στη γνώση της κοσμοθεωρίας μας, της Ιστορίας μας, αν η διαπάλη που διεξάγουμε σήμερα δεν είναι εύστοχη.
Ο τρόπος που ο Μπελογιάννης, αλλά και χιλιάδες άλλοι σύντροφοι αγωνιστές συνδύασαν όλα τα παραπάνω μας διδάσκει πλούσια πείρα. Πως δηλαδή ακόμα και στις πιο δύσκολες και σκληρές συνθήκες, στη φυλακή, στην εξορία, στην παρανομία εξασφάλιζαν όχι μόνο το διάβασμα και τη μελέτη, αλλά και το γράψιμο βιβλίων, την εκμάθηση ξένων γλωσσών, την καλλιτεχνική δημιουργία και άλλα».
Σοσιαλισμός η ανάγκη του σήμερα
Κάλεσε σε συμπόρευση με τους κομμουνιστές και το ΚΚΕ, σε καθημερινό αγώνα για να αναδειχθεί η πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους, το λαό, συνολικότερα για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό, κόντρα και απέναντι στον αρνητικό συσχετισμό και εξήγησε:
«Σήμερα, στο δρόμο της κινητοποίησης του λαϊκού παράγοντα που παρεμβαίνει δυναμικά, που διαμορφώνει εξελίξεις, που πιέζει και στριμώχνει την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, μπορούν να ακολουθήσουν ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις, μπορούν να συναντηθούν με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας κόντρα στο σύστημα της εκμετάλλευσης και των πολέμων, να συναντηθούν με τις ανατρεπτικές επαναστατικές του ιδέες, με το Πρόγραμμά του.
Γιατί σήμερα είναι και σύγχρονο και ρεαλιστικό να οργανωθεί η οικονομία και η κοινωνία στη βάση της ικανοποίησης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Να ανοίξει ο δρόμος για τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο, τον σοσιαλισμό.
Το σοσιαλισμό ως την πρώτη βαθμίδα του κομμουνιστικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού όπου ισχύει ο βασικός νόμος του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής, δηλαδή σχεδιασμένη παραγωγή για τη διευρυμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών του λαού.
Σ’ αυτό το σύστημα, μέσω του Κεντρικού Σχεδιασμού της εργατικής εξουσίας τίθενται στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, δηλαδή ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε Επιστήμη, Τεχνολογία, Πολιτισμό, που διασφαλίζουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας. Εξαλείφεται η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, αυξάνεται ο ελεύθερος χρόνος, ώστε, εκτός των άλλων, ο εργαζόμενος λαός να έχει δυνατότητα να μετέχει ενεργά και να ασκεί τον εργατικό έλεγχο, να διασφαλίζεται ο χαρακτήρας της εργατικής εξουσίας».
Το κόκκινο γαρύφαλλο συνεχίζει να ανθίζει
Και συνδέοντας το τότε με το σήμερα, υπογράμμισε: «Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του στάθηκαν όρθιοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, περήφανοι γιατί είχαν κάνει το χρέος τους απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό. Ήσυχοι γιατί ήξεραν ότι το κόκκινο γαρύφαλλο της θυσίας τους θα συνεχίζει να ανθίζει μέσα στους μεγάλους αγώνες του μέλλοντος, με το ΚΚΕ μπροστά.
Και αν στις ηρωικές σελίδες της ιστορίας αυτού του λαού, αυτού του τόπου, υπάρχει γραμμένο με μεγάλα γράμματα το όνομά τους, όπως και το όνομα χιλιάδων άλλων αγωνιστών είναι γιατί όλοι τους, στις κρίσιμες στιγμές πήραν τη θέση τους στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Κι έμειναν εκεί στο πλάι της εργατικής τάξης, του λαού, σταθερά απέναντι στο κεφάλαιο, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τις κυβερνήσεις του.
Αυτή είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας. Όπως είπε και ο ίδιος στο στρατοδικείο: “Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας”.
Είμαστε σίγουροι ότι τα επόμενα χρόνια η ταξική πάλη, η πάλη για την ανατροπή, για το σοσιαλισμό, θα αναδείξει νέα πρότυπα συλλογικού και ατομικού ηρωισμού, νέους αγωνιστές, νέους λαϊκούς ηγέτες, νέους “Μπελογιάννηδες”».
Αφιέρωμα και κόκκινα γαρύφαλλα
Ακολούθησε μουσικό αφιέρωμα από το συγκρότημα μελών των οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που συγκίνησε.
Στο μνημείο του Ν. Μπελογιάννη, κατατέθηκαν κόκκινα γαρύφαλλα εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ από τον Σωτήρη Παρίση, από τις Οργανώσεις Αχαΐας του Κόμματος από τον Κώστα Μουγκογιάννη, γραμματέα της ΤΕ Αχαΐας, από τις Οργανώσεις της ΚΝΕ από τον Γιάννη Δήμτσα, γραμματέα της ΤΟ Αχαΐας και από το παράρτημα Πάτρας της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ από την γραμματέας του Κική Λεβεντάκου. Κόκκινα γαρύφαλλα κατατέθηκαν και από απλό κόσμο και νεολαία, που συμμετείχε στη συγκέντρωση.