Με θλίψη και σεβασμό, αλλά και την υπόσχεση για συνέχιση του αγώνα για το δίκιο του λαού με ακόμη πιο δυνατό ΚΚΕ, συγγενείς, συναγωνιστές και φίλοι αποχαιρέτησαν την Πέμπτη 6 Ιούνη 2024 την αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, Κατίνα Μανιτάρα-Ζωργιού, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών.
Στο τελευταίο «αντίο» στη συναγωνίστρια Κατίνα Μανιτάρα παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Θέμης Γκιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, τα μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ Γιώργος Παναγής, Βασίλης Δημόπουλος και Μανώλης Ραπανάκης, πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΝΕ με επικεφαλής τον Αντώνη Κωσταδήμα, μέλος του Γραφείου του ΚΣ, αντιπροσωπεία της ΤΕ Αν. Συνοικιών της ΚΟ Αττικής, με επικεφαλής τον γραμματέα της Αλέξανδρο Μπουγά, ο Ηλίας Σταμέλος, δήμαρχος Καισαριανής, η Στέλλα Βαλαβάνη, υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ του «Σπιτιού του Αγωνιστή», καθώς επίσης σύσσωμο το ΔΣ, με επικεφαλής τον πρόεδρο Στέλιο Λάμπρου, εργαζόμενοι και φιλοξενούμενοι αγωνιστές στο «Σπίτι του Αγωνιστή» όπου η συναγωνίστρια Κατίνα διέμενε τα τελευταία χρόνια. Παραβρέθηκε επίσης αντιπροσωπεία της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, με επικεφαλής την πρόεδρο Τούλα Μητσέα, καθώς και της Ένωσης Φίλων Μνήμης Διαμαντή, με επικεφαλής τον πρόεδρο Αλέκο Γώγο.
Σε όλη τη διάρκεια της τελετής της πολιτικής κηδείας που έγινε στο Νεκροταφείο του Βύρωνα, το φέρετρο με τη σορό της ήταν σκεπασμένο με τη σημαία του τιμημένου ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε πιστή και υπηρέτησε αταλάντευτα. Εκεί και η σημαία της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ για να θυμίζει τους ηρωικούς αγώνες που έδωσε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της.
Δίπλα της, σε θέσεις τιμητικής φρουράς, στάθηκαν τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ο δήμαρχος Καισαριανής, συναγωνιστές και συγγενείς, αποχαιρετώντας την με τον σεβασμό που η ίδια κέρδισε με τους αγώνες και τη στάση ζωής της.
Στους αγώνες της για το δίκιο του λαού, αλλά και στην ανθρώπινη πλευρά της Κατίνας Μανιτάρα αναφέρθηκαν αποχαιρετώντας την μέσα σε κλίμα συγκίνησης και θλίψης συγγενικά της πρόσωπα, η Τούλα Μητσέα, εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ -ΔΣΕ, ο Στέλιος Λάμπρου από το «Σπίτι του Αγωνιστή».
Εκ μέρους του ΚΚΕ την συναγωνίστρια Κατίνα Μανιτάρα αποχαιρέτησε ο Βαγγέλης Γείτονας, μέλος του ΤΓ Αν. Συνοικιών, ο οποίος ανέφερε:
«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας αποχαιρετά σήμερα με μεγάλη λύπη και συγκίνηση την αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης και μαχήτρια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Κατίνα Μανιτάρα, που έφυγε την Τρίτη από τη ζωή. Αποχαιρετάμε την αγωνίστρια, την ακούραστη και πάντα αισιόδοξη, που βάδισε έναν δρόμο δύσβατο και έφυγε από τη ζωή με το κεφάλι ψηλά γνωρίζοντας ότι έκανε το καθήκον της κι ας έλεγε η ίδια πως “δεν έκανα τίποτα σπουδαίο, απλώς βρέθηκα κοντά στο εργατικό – λαϊκό κίνημα”.
Η Κατίνα γεννήθηκε στις 14 Μάρτη του 1932 στο Μαλανδρίνο της Φωκίδας και ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Παναγιώτη και της Σοφίας, μιας φτωχής εργατοαγροτικής οικογένειας, που κυριολεκτικά “βγήκε ολόκληρη στο βουνό”. Ο πατέρας της το 1943 εντάχθηκε στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, μετά τη Βάρκιζα κακοποιήθηκε βάναυσα, ενώ στη συνέχεια έδρασε στην περιοχή της Ρούμελης με τον ΔΣΕ, μια δράση που το αστικό κράτος συνέχισε να την τιμωρεί με εξορίες και φυλακές.
Η μητέρα της Σοφία προσέφερε στην Επιμελητεία του Αντάρτη στο χωριό Αθανάσιος Διάκος, ενώ και η ίδια φυλακίστηκε και εξορίστηκε στο Τρίκερι και τη Μακρόνησο.
Η τριπλή φασιστική – ναζιστική κατοχή την βρήκε μαθήτρια του Δημοτικού. Μικρό παιδί, στα 14 της χρόνια υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του βασανισμού του πατέρα της από παρακρατικούς και τον επόμενο χρόνο ξυλοκοπήθηκε και η ίδια άγρια για να μαρτυρήσει την τοποθεσία του πατέρα της.
Η Κατίνα οργανώθηκε στα Αετόπουλα το 1942 και έδρασε στις περιοχές της Φωκίδας. Με την καθοδήγηση του πατέρα της περνούσε από τα μπλόκα των Ιταλών μεταφέροντας τρόφιμα, αλλά και πληροφορίες στους τους αντάρτες κρυμμένα σε κοφίνια με κοπριά για το αμπέλι, φορτωμένα σε ζώο. Το 1947 πέρασε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, στα ρουμελιώτικα τμήματα, τα οποία αποτελούνταν κατά περίπου 40% από γυναίκες μαχήτριες και στη συνέχεια υπάχθηκε στη 2η Μεραρχία του Κλιμακίου Γενικού Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδας. Αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών του Κλιμακίου (Γενικό Αρχηγείο Νοτίου Ελλάδας) και αναδείχθηκε σε ανθυπολοχαγό του ΔΣΕ.
Συμμετείχε σε πλήθος μαχών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στη Μάχη της Άμφισσας, το 1947, με τον θρυλικό καπετάν Διαμαντή, στη Ναυπακτία, όπου τραυματίστηκε στο κεφάλι από θραύσμα σφαίρας, το οποίο “κουβάλησε σε όλη της τη ζωή”, ως παράσημο, όπως έλεγε, αλλά και στη Μάχη της Καρδίτσας το 1948, όπου τραυματίστηκε για δεύτερη φορά από θραύσμα όλμου στο πόδι. Πήρε μέρος στην κατάληψη του Καρπενησίου, την ανατίναξη της γέφυρας Κοράκου στον Αχελώο, καθώς και στην κατάληψη του Λιδωρικίου. Συμμετείχε σε όλες τις μάχες του αγώνα του ΔΣΕ έως το 1949, όταν με τις όσες δυνάμεις είχαν απομείνει στη 2η Μεραρχία συγκρούστηκαν με ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού στη Φθιώτιδα, όπου σκοτώθηκε ο καπετάν Διαμαντής.
Το 1949 πιάστηκε, μεταφέρθηκε στη Λαμία, όπου βασανίστηκε για να “υπογράψει δήλωση”. Καταδικάστηκε ως ανήλικη σε 3,5 χρόνια φυλακή και κρατήθηκε στις Φυλακές Λαμίας, στο Μεταγωγών Αθήνας, στις Φυλακές Αβέρωφ και τέλος στις Φυλακές Ανηλίκων Καλλιθέας, έως την αποφυλάκισή της το 1953. Ακολούθησαν όλες οι βιοποριστικές ταλαιπωρίες της φτώχειας και της αναδουλειάς με τις οποίες αντιμετώπισε το αστικό κράτος τους αγωνιστές της Αντίστασης και του ΔΣΕ, βγαίνοντας και πάλι αλύγιστη.
Η Κατίνα Μανιτάρα έζησε μια ζωή δοσμένη στους αγώνες για τα ιδανικά του ΚΚΕ. Δίνοντας το “παρών”, με υπερηφάνεια αλλά και με σεμνότητα, στις κινητοποιήσεις και τις εκδηλώσεις του εργατικού κινήματος, του κινήματος των συνταξιούχων και ιδιαιτέρως στις προσπάθειες για την ανάδειξη της ιστορίας των μεγάλων λαϊκών αγώνων. Ήταν εκεί στις διαδηλώσεις των συνταξιούχων με τη μαγκούρα της, αλλά πάντα με καμάρι και άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα. Ακόμα και όταν η “πρώτη φορά αριστερά” κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2016 έπνιξε στα χημικά τη διαδήλωση των συνταξιούχων η Κατίνα μαζί με και άλλους συνταξιούχους στάθηκε μπροστά στα ΜΑΤ, αψηφώντας την τρομοκρατία. Την είχε άλλωστε αντιμετωπίσει πολλές φορές στη ζωή της.
Υπήρξε δραστήριο μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, στο Παράρτημα του Βύρωνα, στου οποίου το Διοικητικό Συμβούλιο υπήρξε για πολλά χρόνια μέλος, ενώ μέλος ήταν και στην Ένωση Φίλων Μνήμης Καπετάν Διαμαντή. Ακόμα και όταν η υγεία της επιβαρύνθηκε και μετά από χειρουργικές επεμβάσεις, όσο της επέτρεπαν οι δυνάμεις της η Κατίνα ήταν πάντα εκεί για το Κόμμα, για τους νεότερους συντρόφους, για τα νια βλαστάρια, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας, τα φλογερά νιάτα, που είναι η ζωή, η χαρά και η ελπίδα του μέλλοντος όπως έλεγε. Ήταν εκεί για τους μαθητές της πόλης, για να τους μιλήσει και να τους καλέσει στις εκδηλώσεις για το μπλόκο του Βύρωνα. Πάντα μπροστά στις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Στον Γοργοπόταμο, στις εκδηλώσεις για τον Καπετάν Διαμαντή, που διαρκώς έλεγε πόσο σημαντικό είναι να πηγαίνουν τα μέλη της ΚΝΕ, ακόμα και στο 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ μόλις πριν από 5 χρόνια, όντας πια 87 χρονών.
Η Κατίνα έλεγε: “Όταν συναντιόμαστε οι συναγωνιστές που ζήσαμε στα ίδια γεγονότα, αναρωτιόμαστε… ήμασταν εμείς και αντέξαμε; Μήπως ήταν κάποιοι άλλοι και όχι εμείς”. Η ιστορία όμως έχει γραφτεί και έχει γραφτεί με ποτάμια αίματος και έχει επιβεβαιώσει πως ναι, ήταν αυτοί όλοι που με τη βαθιά τους πίστη στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και τις αξίες του, όλοι αυτοί που όπως έγραφε ο ποιητής της Ρωμιοσύνης “δίπλα στα μάτια τους έχουν ένα δεντράκι καλοσύνη, ανάμεσα στα φρύδια τους ένα γεράκι δύναμη κι ένα μουλάρι από θυμό μες την καρδιά τους που δε σηκώνει τ’ άδικο”. Είναι αυτοί που πέρασαν μέσα από τη φωτιά και το σίδερο και βάδισαν ως το τέλος της ζωής τους πιστοί στις πανανθρώπινες αξίες του ΚΚΕ και δεν “γοητεύθηκαν” από τα σαλόνια της αστικής τάξης.
Πιστή λοιπόν στο ΚΚΕ μέχρι το τέλος η Κατίνα, έγραφε σε χαιρετιστήριο μήνυμά της προς το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ. “Οι άνθρωποι, μας τα αφαιρούν όλα, η ζωή μας τα χρωστάει και χρωστάει πάρα πολλά… εσείς κρατάτε τον κόσμο στα δύο σας χέρια και όλοι μαζί είστε οι νέοι κυρίαρχοι της Γης. Ο λαός μας όσο έχει δίπλα του και κοντά του το ΚΚΕ, θα συνεχίζει να αγωνίζεται για πάντα.
Ζήτω το τιμημένο ηρωικό και ακούραστο Κόμμα μας”.
Αγαπημένη μας Κατίνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σε αποχαιρετά. Σε αποχαιρετάμε όλοι εμείς με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουμε αντλώντας διδάγματα από τους αγώνες, που και ως μέλος της δρακογενιάς της Αντίστασης και του ΔΣΕ δώσατε. Αυτή θα είναι και η καλύτερη τιμή στη μνήμη σου. Φεύγεις γεμάτη και περήφανη. Καλό ταξίδι».
