Τα 80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών τίμησε στο Φυτώριο Σερβίων η Κομματική Οργάνωση Σερβίων του ΚΚΕ και το παράρτημα της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ Κοζάνης.
«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αποτίοντας φόρο τιμής στην ανυπολόγιστη προσφορά των εκατομμυρίων αγωνιστών και αγωνιστριών, ανταρτών και ανταρτισσών, των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού, που δεν λύγισαν στα πέτρινα χρόνια του ναζισμού – φασισμού, του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που έδωσαν τη μάχη με το όπλο στο χέρι», ανέφερε η Τίνα Κουζιάκη, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
«Τιμάμε τα θύματα της ναζιστικής φασιστικής θηριωδίας, όσους άφησαν την τελευταία τους πνοή στους τόπους ολοκαυτώματος και μαζικών εκτελέσεων, όπως και εδώ στα Σέρβια, όπου οι Ιταλοί φασίστες του Μουσολίνι, περνώντας από την περιοχή, λυσσασμένοι από την αντίσταση που βρήκαν στο δρόμο τους για να προσεγγίσουν τα Γρεβενά, ρίχτηκαν με μανία να καταστρέψουν την πόλη, λεηλατώντας και καίγοντας σπίτια. Αποτέλεσμα δεκαέξι θύματα την ημέρα του ολοκαυτώματος των Σερβίων, πρόσθεσε.
Στη συνέχεια παρέθεσε στοιχεία για την ξεχωριστή συμβολή που είχε η ευρύτερη περιοχή των Σερβίων, σημειώνοντας: «Από 3.000 – 4.000 κατοίκους οι 180 εντάχθηκαν στον ΕΛΑΣ και πολλοί στον εφεδρικό ΕΛΑΣ. Πάνω από εκατό πέσαν στις μάχες, εκτελέστηκαν στα στρατόπεδα ή πέσαν από το δολοφονικό χέρι των συνεργατών των κατακτητών και των μηχανισμών της αστικής τάξης.
Το ΚΚΕ, είχε βάλει τις βάσεις για αυτή την εποποιία, συγκροτώντας Κομματική Οργάνωση από πολύ νωρίς, από το 1928-1935 και στην περιοχή των Σερβίων με δεκάδες μέλη με ηρωική και ακούραστη δράση, όπως ο Αίβατζίδης Γεώργιος, ο Χαραλαμπίδης Θεόφιλος, ο Στάθης Ιωάννης, Αθανασιάδης Ηλίας, Ασλανίδης Πέτρος, Καλπαϊδης Στυλιανός, Ευθυμιάδης Ευθύμιος, Ιακωβίδης Κων., Ιγνατίδης Ηρακλή, και άλλους κομμουνιστές που ξεχώρισαν από την πρωτοπόρα στάση τους, δρώντας μέσα στους εργάτες, θέτοντας τα θεμέλια για τη συγκρότηση και οργάνωση του εργατικού κινήματος της περιοχής, με καθημερινούς αγώνες για την επιβίωση, για την καλυτέρευση των όρων ζωής.
Ξεχωριστό χώρο στη μνήμη των εργαζομένων της περιοχής έχει ο ματωμένος Μάρτης του 1936 όταν οι εργάτες γης του κρατικού δενδροκομικού σταθμού Σερβίων ξεσηκώνονται και απαιτούν οχτάωρο, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, παύση της τρομοκρατίας. Η διοίκηση δεσμεύεται ότι θα ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των εργατών προκειμένου να παύσουν τις κινητοποιήσεις τους, όμως αθετεί τις υποσχέσεις. Οι εργάτες εξαγριώνονται και οργανώνουν πορεία προς την Κοζάνη, την οποία υποδέχτηκε στρατός και πολυβόλα. Η ασφάλεια Κοζάνης εκτοπίζει τους πρωτεργάτες κομμουνιστές Γιάννη Στάθη, Αθανάσιο Θεοδωρίδη και την επιτροπή απεργών εργατών. Τους επόμενους μήνες συνεχίζεται η εκτόπιση πρωτοπόρων εργατών, η οποία κλιμακώνεται μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα του Μάη του 36 στη Θεσσαλονίκη, όπου συμμετείχαν και Σερβιώτες (…).
Είμαστε περήφανοι για τους ήρωες που έβγαλε το Κόμμα μας, όπως τα 200 παλικάρια που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή την πρωτομαγιά του 44, ανάμεσα τους 5 συντοπίτες μας, ο Νικόλαος Πλακοπίτης, ο Γιάννης Στάθης, Ο Αιβατζίδης Γιώργος, ο Βασίλης Παπαβασιλείου και ο Δημήτρης Δημητριάδης, που μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα στάθηκαν με το κεφάλι ψηλά, κάνοντας πράξη τα λόγια του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη: “Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν. Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε (…) και όταν μας σκοτώνουν, νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ”. Γιατί το παράδειγμα τους συνεχίζει να εμπνέει γενιές και γενιές νέων, πλάθει νέες γενιές κομμουνιστών και κομμουνιστριών, που προσπαθούν να βαδίσουν στα χνάρια αυτών των ανθρώπων που αποτελούν αιώνιο σύμβολο της πάλης για ελευθερία και για άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».
Στο τέλος της εκδήλωσης ακολούθησε κατάθεση στεφανιού από τον γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Κοζάνης του ΚΚΕ, Γιάννη Κανάτσιο.
