Μέλη και φίλοι του ΚΚΕ στο 7ο Διαμέρισμα της Αθήνας τίμησαν την ΕΠΟΝίτισσα Παναγιώτα Σταθοπούλου, τη Δευτέρα 22 Ιούλη 2024, μέρα που πριν από 81 χρόνια έχασε ηρωικά τη ζωή της στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο που έγινε στην Αθήνα ενάντια στην επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Γκύζη, στο σημείο όπου είναι τοποθετημένη η αναμνηστική πλάκα με το όνομά της, στο δασάκι απέναντι από το σπίτι όπου έμενε με την οικογένειά της (Βαλτινών και Κυπριανού).
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, παρουσιάστηκε το χρονικό της δολοφονίας της Παναγιώτας Σταθοπούλου, ενώ μεταξύ άλλων τονίστηκαν τα εξής: «Σαν σήμερα, ακριβώς πριν από 81 χρόνια, στις 22 Ιούλη 1943, η Παναγιώτα Σταθοπούλου και δεκάδες άλλοι αγωνιστές, δολοφονήθηκαν βάναυσα από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής κατά τη διάρκεια της μεγάλης διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στην επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στη Βόρεια Ελλάδα. Η θυσία τους δεν πήγε χαμένη.
Η Σταθοπούλου γεννήθηκε στις ΗΠΑ το 1926 και οι γονείς της κατάγονταν από το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας, στο οποίο και έχει στηθεί προτομή σήμερα προς τιμήν της. Στην Κατοχή επέστρεψαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στο Γκύζη. Συγκεκριμένα, το σπίτι της Παναγιώτας ήταν απέναντι απ’ το σημείο που βρίσκεται σήμερα το μνημείο. Στις συνθήκες της Κατοχής βρέθηκε να σπουδάζει και ταυτόχρονα να εργάζεται. Γρήγορα εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΠΟΝ και διακρίθηκε για το θάρρος και τη μαχητικότητα της.
Την παραμονή του μεγάλου συλλαλητηρίου, ΕΠΟΝίτες, ανάμεσα τους και η Παναγιώτα Σταθοπούλου, είχαν βγει στις γειτονιές των Εξαρχείων και του Γκύζη για να προπαγανδίσουν το συλλαλητήριο.
Στο συλλαλητήριο, τα γερμανικά τανκς επιχείρησαν να διαλύσουν τις φάλαγγες των διαδηλωτών. Οι αφηγήσεις για την αυτοθυσία των ΕΠΟΝιτών που μπήκαν μπροστά στα τανκς για να τα εμποδίσουν, είναι συγκλονιστικές. Η Σταθοπούλου και μία ακόμα ΕΠΟΝίτισσα, η Κούλα Λίλλη, συνθλίβονται κάτω από τις ερπύστριές τους. Ο απολογισμός του συλλαλητηρίου είναι 30 νεκροί, 200 τραυματίες και πάνω από 500 συλληφθέντες. Η ανακοινωθείσα φασιστική βουλγαρική επέκταση, όμως, δεν πέρασε. Την ίδια μέρα μιλούσαν σε όλη την Αθήνα για τη μικρή ΕΠΟΝίτισσα που σταμάτησε το τανκ με το σώμα της.
Αυτή η ηρωική πράξη, όπως και χιλιάδες άλλες την ίδια περίοδο, επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών, μας εμπνέουν και θα συνεχίσουν να εμπνέουν τις νεότερες γενιές στον αγώνα για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, για μία κοινωνία χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους. Η καλύτερη τιμή στους αγώνες του λαού και στις θυσίες ηρώων όπως η Σταθοπούλου είναι η συνέχιση του αγώνα για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και το ΚΚΕ, και τώρα όπως και τότε, πρωτοστατεί και δίνει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση της πάλης για αυτό το σκοπό».
Αμέσως μετά κατατέθηκαν στεφάνια στη μνήμη της από την ΤΟ Α΄ Αθήνας του ΚΚΕ, από την ΤΟ Α΄ Αθήνας της ΚΝΕ και από το Παράρτημα 7ου Διαμερίσματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.