Αγωνιστικό χαιρετισμό στους βιοπαλαιστές αγρότες που δίνουν αγώνα για την επιβίωση τους, αλλά και σε όλους όσοι βρίσκονται στο δρόμο του αγώνα, έστειλαν χιλιάδες εργαζόμενοι και λαού από τον ιστορικό Γοργοπόταμο.
Χιλιάδες κόσμου, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, απόγονοι αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ από όλη τη χώρα, αλλά και φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος αντάμωσαν και φέτος στην καρδιά της «ανταρτομάνας Ρούμελης», στον ιστορικό Γοργοπόταμο και στην εκδήλωση που διοργάνωσαν η ΚΟ Ανατολικής Στερεάς – Εύβοιας του ΚΚΕ και η ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, το πρωί της Κυριακής 30 Νοέμβρη, με ομιλητή τον Παναγιώτη Πολίτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, τιμώντας την επέτειο των 83 χρόνων από την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.
Με την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών να πυκνώνει επικίνδυνα τα σύννεφα ενός νέου γενικευμένου πολέμου, μέσα από την εκδήλωση, αναδείχθηκαν για μια ακόμη φορά τα πολύτιμα συμπεράσματα και διδάγματα της του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και συνολικά της περιόδου 1941 – 49. Οι συμμετέχοντες εμπνεύστηκαν από τους ηρωικούς αγώνες του λαού, όπως ο αγώνας του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΕ, κατά των φασιστών και ναζί κατακτητών, αλλά και την ταξική εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, διατρανώνοντας παράλληλα την αποφασιστικότητα τους να συνεχίσουν στο δρόμο του αγώνα για να ανατραπεί το σύστημα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Στέφανος Λουκάς, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και η Ανδριάνα Μπαφούτσου, γραμματέας της ΤΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ.
Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό από την Τούλα Μητσέα, πρόεδρο της κεντρικής διοίκησης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, η οποία αναφέρθηκε στο ιστορικό της ανατίναξης της γέφυρας από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ με καπετάνιο τον Άρη Βελουχιώτη, με τη συμβολή δυνάμεων του ΕΔΕΣ και Βρετανών σαμποτέρ, καθώς και στην προσπάθεια παραχάραξης της ιστορίας.
«Η επιχείρηση της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοπόταμου φούντωσε τη φλόγα της Αντίστασης στον κατακτητή, δυνάμωσε τις αγωνιστικές λαϊκές διαθέσεις. Ο λαός μας πύκνωσε τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και έγραψε την αθάνατη εποποιία του απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στον φασίστα κατακτητή, για την απελευθέρωση της Πατρίδας. Ήταν μια λαϊκό – επαναστατική πράξη με μεγάλη αξία για τον αγώνα του λαού μας κατά της τριπλής Κατοχής.
Μπροστάρηδες σ΄αυτό τον μεγαλειώδη αγώνα, χωρίς να λογαριάζουν θυσίες, ήταν οι κομμουνιστές. Το ΚΚΕ σήκωσε το λάβαρο της λευτεριάς από την πρώτη στιγμή, ήταν ο οργανωτής και καθοδηγητής του αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που συσπείρωσε τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία», σημείωσε η Τούλα Μητσέα και τόνισε:
«Και σήμερα οι ανταγωνισμοί για τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα οδηγούν σε μεγάλη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, σε νέες πολεμικές συγκρούσεις, σε τεράστιο κίνδυνο για γενικευμένη πολεμική σύρραξη. Κλιμακώνεται η αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, από τη μια ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ – από την άλλη Ρωσία, Κίνα στο έδαφος της Ουκρανίας, ενώ στο έδαφος της Μ. Ανατολής συνεχίζει το κράτος – δολοφόνος, με τη στήριξη των ευρωατλαντικών δυνάμεων, να δολοφονεί, να εκτοπίζει από τη γη του τον Παλαιστινιακό λαό. Επίκεντρο των πολεμικών συγκρούσεων είναι η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα».
Ακολούθησε χαιρετισμός από τον Θανάση Τόκα, γραμματέα του ΤΣ της ΚΝΕ Φθιώτιδας, ο οποίος σημείωσε μεταξύ άλλων ότι η ΚΝΕ συμμετέχει με περηφάνια και σεβασμό στην εκδήλωση, διδάσκεται και συνεχίζει τον αγώνα. Στάθηκε επίσης στις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και την απαίτηση να σταματήσει η εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στους αγώνες των φοιτητών ενάντια στις διαγραφές, αλλά και την πολιτική εμπορευματοποίησης της Παιδείας.
«Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού»
«”Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα στέλνει περήφανο χαιρετισμό, μιας ανάστασης νέας χτυπάει η καμπάνα, μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό…”. 83 χρόνια πριν, έτσι τραγουδήθηκε και έτσι πέρασε στην ιστορία του αντιστασιακού κινήματος της χώρας μας η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου», ανέφερε ο Παναγιώτης Πολίτης, ξεκινώντας την ομιλία του.
Σημείωσε ότι η ανατίναξη της γέφυρας Γοργοποτάμου είναι «μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις δολιοφθοράς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Βασικό συντελεστή της αποτέλεσαν οι αντάρτικες ομάδες του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον πρωτοκαπετάνιο Άρη Βελουχιώτη», ενώ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις προσπάθειες παραχάραξης της ιστορίας.
«Ο ΕΛΑΣ υπήρξε λαϊκός, απελευθερωτικός στρατός. Τα μονοπάτια αυτά τα έχει περπατήσει ο Άρης, ο Διαμαντής, ο Κωστούλας, ο Μπελλής, ο Χαρίλαος, ο Παπαγεωργίου, η Θύελλα και η Ντάνου, όπως και χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες των ΕΑΜικών αντιστασιακών οργανώσεων και του ΔΣΕ! Ο Γοργοπόταμος δεν μπορεί να χωρέσει στα καλούπια της αστικής ιστοριογραφίας ότι τάχα “ήταν προϊόν της απαραίτητης εθνικής ενότητας” (…).
Η φλόγα της ανατίναξης φώτισε το δρόμο για να εκφραστεί το αντιστασιακό πνεύμα του λαού μας, που πύκνωσε τις γραμμές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, δικαιώνοντας στην πράξη την απόφαση του ΚΚΕ που από τις πρώτες κιόλας μέρες της ναζιστικής κατοχής, με τρομερά αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, έθεσε το ζήτημα της οργανωμένης αντιστασιακής δράσης», είπε ο Παναγιώτης Πολίτης και πρόσθεσε:
«Αυτό είναι το ΚΚΕ! Κόμμα που δεν συμβιβάζεται στους αρνητικούς συσχετισμούς, που δεν τα παρατάει στα δύσκολα.
Οι συσχετισμοί αλλάζουν, ανατρέπονται. Όταν μια χούφτα εξόριστοι κομμουνιστές ανασυγκροτούσαν τον καθοδηγητικό μηχανισμό του Κόμματος και έθεταν τη γραμμή της αντίστασης στη γερμανική κατοχή, καθόλου δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι ήταν λίγοι.
Με αυτό το πνεύμα μπήκε στον πόλεμο το Κόμμα μας και πλαίσια του ΕΑΜ, εκτός από τον θρυλικό ΕΛΑΣ, συγκροτήθηκε το ΕΛΑΝ, η ΕΠΟΝ, η Εθνική Αλληλεγγύη, η ΟΠΛΑ.
Η αστική τάξη δεν χώνεψε ποτέ ότι δεν ξεμπέρδεψε με το ΚΚΕ, παρ’ όλο που τελικά ο λαός μας μετά την απελευθέρωση δεν γεύτηκε το έπαθλο των θυσιών και των αγώνων του σε μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας, σαν αποτέλεσμα των στρατηγικών ανεπαρκειών στις επεξεργασίες του Κόμματος να συνδυάσει σωστά την εθνικοαπελευθερωτική πάλη με το ζήτημα της εξουσίας. Μπορεί να πέρασε από φωτιά και σίδερο χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες και άλλους αγωνιστές, εκείνο που κάθε φορά κατάφερνε ήταν να γράφονται νέες ηρωικές σελίδες στην πολύχρονη ιστορία του Κόμματός μας και του εργατικού – λαϊκού κινήματος, να αναδεικνύονται νέες μορφές αγώνα, άντρες και γυναίκες που η ζωή και η στάση τους μας εμπνέει και σήμερα πολύμορφα.
Ο Δεκέμβρης του ’44 στις γειτονιές της Αθήνας, η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ, τα βαριά χρόνια της παρανομίας και της πολιτικής προσφυγιάς, είναι το λίπασμα που φούντωσε τις ρίζες του ΚΚΕ μέσα στο λαό μας.
Ρίζες που φτάνουν στο σήμερα, που άντεξαν στους κλονισμούς των αντεπαναστατικών ανατροπών και στεριώνουν και βαθαίνουν στο έδαφος της καθημερινής πάλης του Κόμματος να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της ταξικής αναμέτρησης με το κεφάλαιο και την εξουσία του».
«Τα πάντα προσαρμόζονται στα πλαίσια της πολεμικής οικονομίας»
Συνεχίζοντας, ο Παναγιώτης Πολίτης, αναφέρθηκε στις σημερινές συνθήκες, στα δεδομένα και στους κινδύνους που διαμορφώνουν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και συγκρούσεις, αλλά και στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, τονίζοντας:
«Σε λιγότερο από 2 μήνες το Κόμμα μας θα πραγματοποιήσει το 22ο Συνέδριο του. Μέσα από τις θέσεις της ΚΕ, ο κάθε κομμουνιστής και κομμουνίστρια απευθυνόμαστε από καρδιάς, κοιτάζοντας κατάματα τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, την νεολαία και τις γυναίκες, όλους αυτούς που μας ενώνουν τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες αγωνίες, που καθημερινά ανταμώνουμε στην δουλειά, στο νοσοκομείο, στα σχολεία και τις δραστηριότητες των παιδιών μας, στον αγώνα για καλύτερη ζωή.
Τους καλούμε να συμπορευτούμε με ταξική ενότητα και όραμα την ανατροπή αυτού του βάρβαρου σάπιου συστήματος. Συμπόρευση συντροφική, με όραμα την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής εξουσίας που θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα υποτάξει την παραγωγή των προϊόντων που με τον μόχθο μας παράγονται στην κάλυψη των αναγκών του εργαζόμενου λαού, θα υπηρετεί την ειρήνη και τις αμοιβαίες αλληλέγγυες σχέσεις με τους λαούς όλου του κόσμου.
Οι προβλέψεις των προηγούμενων συνεδρίων του Κόμματος επιβεβαιώνονται. Οι ανταγωνισμοί και οι αντιθέσεις μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών και στο εσωτερικό της κάθε αστικής τάξης οξύνονται. Οι πολεμικές εστίες επεκτείνονται. Κρατικοί προϋπολογισμοί, κατασταλτικοί νόμοι, εργατική νομοθεσία, κοινωνικές παροχές υγείας – παιδείας, μισθοί, συντάξεις, αγροτικές επιδοτήσεις, κοινωνικά επιδόματα, τα πάντα προσαρμόζονται στα πλαίσια της πολεμικής οικονομίας.
Είμαστε μέσα στον πόλεμο και μας οδηγούν στο γενικευμένο μακελειό. Η χώρα μας όσο αναβαθμίζεται καπιταλιστικά ως κόμβος ενέργειας και μεταφοράς εμπορευμάτων, ως στρατηγικός σύμμαχος κλπ., γίνεται κέντρο ανταγωνισμών, μαγνήτης αντιποίνων και εχθροπραξιών.
Τα επιχειρήματα που λένε ότι “από αυτή την αναβάθμιση θα κερδίσει ο λαός με θέσεις εργασίας, φθηνή ενέργεια, στρατιωτική ασφάλεια” κλπ” είναι “φύκια με μεταξωτές κορδέλες”».
Φέρνοντας ως παράδειγμα τις δηλώσεις της Ζαχάροβα ότι «η Ελλάδα ακολουθεί μια προκλητική, συγκρουσιακή πολιτική έναντι της Ρωσίας και προβαίνει σε ειλικρινά εχθρικές ενέργειες», του Δένδια για την «κουλτούρα φερέτρων» και άλλων στελεχών των καπιταλιστικών χωρών που έχουν μπει στην καθημερινότητα, υπογράμμισε πως «δεν είναι λόγια του αέρα, συνοδεύονται με δισεκατομμύρια ευρώ, οικονομικές, γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές συμφωνίες, συρράξεις, συγκρούσεις και πολεμικές εμπλοκές.
Η θύελλα της προετοιμασίας του γενικευμένου πολέμου έρχεται και όσο γίνεται ορατή είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο να γεννιέται το αίσθημα του φόβου.
Μαζί με τον φόβο γεννιέται η ουτοπία της προσδοκίας ότι μπορεί να υπάρξει πολιτική διαχείρισης που θα εγγυηθεί ειρήνη ή ελεγχόμενη εμπλοκή.
Πάνω σε αυτή την ουτοπία βρίσκουν έδαφος οι καπιταλιστές και σπρώχνουν “νέους και παλιούς Μεσσίες” επιδιώκοντας να οικοδομήσουν την “εθνική ενότητα”, η οποία τελικό αποτέλεσμα έχει την ενσωμάτωση των λαϊκών στρωμάτων στα πολεμικά σχέδια της αστικής τάξης και τον λογαριασμό που λέει εμείς θα μετράμε φέρετρα με σημαίες και αυτοί κατακτήσεις και κέρδη.
Άλλωστε η “εθνική ενότητα και η εθνική ομοψυχία” επαναλαμβάνονται σε κάθε κρίσιμη φάση που οι εξελίξεις απαιτούν να εξασφαλιστεί η σταθερότητα και η μακροημέρευση του συστήματος, δεν αφορούν μόνο σε πολεμικές συνθήκες.
Με “εθνική ενότητα, για την αναβάθμιση και την σωτηρία της χώρας” ψήφισαν, στήριξαν και προώθησαν όλες τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα μνημόνια, προώθησαν τα Νατοϊκά σχέδια.
Μέσα από αυτή την “εθνική ενότητα” οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες πλουτίζουν, ενώ ο λαός πτωχεύει κάθε φορά και περισσότερο».
«Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού»
Καταλήγοντας ο Παναγιώτης Πολίτης, αναφέρθηκε στα θετικά και αισιόδοξα μηνύματα από τους αγώνες των εργαζομένων, των βιοπαλαιστών αγροτών, των φοιτητών και του λαού, τονίζοντας:
«Ο καπιταλισμός έφαγε τα ψωμιά του. Αντιλαϊκά μέτρα, σκάνδαλα, διαφθορά, εξαθλίωση και τώρα ξαναβαδίζει για τον 3ο γενικευμένο πόλεμο.
Τίποτα δεν του σταματά αυτή την νομοτελειακή του πορεία. Είναι δεδομένο ότι αντικειμενικά θα δημιουργηθούν επαναστατικές συνθήκες και για αυτό προετοιμαζόμαστε από σήμερα, σε μη επαναστατικές συνθήκες για να είναι έτοιμος ο λαός μας να κάνει την σοσιαλιστική επανάσταση μόλις οι συνθήκες δημιουργηθούν.
Από αυτή την σκοπιά εμπνεόμαστε από την ένοπλη πάλη της δεκαετίας του ’40. Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου αποδεικνύει ότι όταν ο λαός είναι αποφασισμένος να αλλάξει τον κόσμο, έχει την ικανότητα να οργανωθεί, να εξοπλιστεί, να συγκρουστεί και να δημιουργήσει πλήγμα σε πολεμικές μηχανές όπως ήταν αυτή της ναζιστικής Γερμανίας.
Σε αυτή την βάση μπαίνουμε μπροστά στις καθημερινές ταξικές αναμετρήσεις σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς, ανεβάζουμε την ταξική ενότητα, την αλληλεγγύη, ανοίγουμε την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, το πρόγραμμα και τις επεξεργασίες μας για την νέα σοσιαλιστική κοινωνία.
Στις συνθήκες αρνητικού συσχετισμού που είναι το κίνημα σήμερα, έχουν μεγάλη αξία οι αγώνες όπως των απολυμένων της ΛΑΡΚΟ που δείχνουν την αντοχή και την προσαρμογή σε κάθε φάση.
Των λιμενεργατών του Πειραιά που δείχνουν την δυναμική που έχει η εργατική τάξη να εμποδίσει πολεμικά σχέδια.
Οι αγώνες σε δεκάδες χώρους δουλειάς για να υπογραφούν ΣΣΕ με αυξήσεις και δικαιώματα, που δείχνουν ότι σε όλες τις συνθήκες υπάρχουν οι δυνατότητες για ανάσες ανακούφισης.
Παράλληλα, οι μεγάλες ιστορικές κινητοποιήσεις των Τεμπών έδειξαν ότι το θηρίο που λέγεται λαός, μπορεί να κάθεται σιωπηλό για μεγάλο χρονικό διάστημα και ένα τραγικό γεγονός, όπως ήταν το έγκλημα στα Τέμπη να το βγάλει δρόμο και να ενωθεί με το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.
Σήμερα οι αγρότες μας βγήκαν στα μπλόκα για την επιβίωση τους, για να μην μαραζώσει παραπέρα η ύπαιθρος, για να έχουμε ποιοτικά και φθηνά προϊόντα. Έχουμε χρέος να τους στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Να θέσουμε σε κάθε σύλλογο που είμαστε μέλη, την έκφραση αλληλεγγύης στον αγώνα τους. Να τους επισκεφτούμε, να έχουμε τα αντανακλαστικά μας σε εγρήγορση και να απαντήσουμε σαν μια γροθιά αν επιχειρήσουν να τους καταστείλουν. Η αλληλεγγύη που θα εκφραστεί θα είναι και η απάντηση στην λάσπη που είναι δεδομένο ότι θα επιχειρήσουν να ρίξουν οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Τις επόμενες ημέρες κλιμακώνουν τον αγώνα τους οι ένστολοι απέναντι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης.
Εργατικά κέντρα, σωματεία, σύλλογοι των χωριών και των πόλεων μαζί με τους υγειονομικούς οργανώνουν την απάντηση στο νέο υγειονομικό χάρτη και την παραπέρα υποβάθμιση της υγείας που τον ακολουθεί.
Μαθητές, φοιτητές, σπουδαστές και γονείς ετοιμάζονται για κινητοποιήσεις ενάντια στο νόμο για τους μαθητές.
Οι οικοδόμοι ζητούν τα υπέρ αγνώστων ένσημα τους με κλαδική 24ωρη απεργία.
Είναι οι δεκάδες οι κινητοποιήσεις σε κλάδους και χώρους δουλειάς για καλύτερους όρους εργασίας και αμοιβές.
Η θέση του ΚΚΕ είναι μέσα σε αυτούς τους αγώνες, καρδιά, οργανωτής και απλώς στρατιώτης στα συμφέροντα των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Αυτό που χρειάζεται ο λαός είναι ένα πολύ πιο ισχυρό ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά ΚΚΕ παντού, ικανό να τον στηρίζει μπροστά σε όλα τα ενδεχόμενα των εξελίξεων.
Που θα είναι μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα του λαού μας.
Θα μελετά την πείρα για να γίνεται πιο ικανό στη δράση, για να εκφράσει τις αγωνίες και να μπορεί να υποστηρίζει τις δίκαιες διεκδικήσεις του λαού μας.
Θα πρωτοστατεί να αποκαλύπτονται μέσα στη εργατική τάξη και το λαό όλα τα ψέματα με τα οποία προσπαθούν να τον κρατούν καθηλωμένο και φοβισμένο για όλα αυτά που συμβαίνουν.
Θα αξιοποιεί κάθε πρόσφορο μέσο για να αναδεικνύονται οι αγωνιστικές παραδόσεις και η ιστορία του εργατικού κινήματος και του Κόμματος από την μία άκρη της χώρας ως την άλλη.
Είμαστε σήμερα εδώ, στον Γοργοπόταμο, όχι από τυπική υποχρέωση, αλλά γιατί …είναι πολλοί οι νεκροί μας και:
“Κάτω απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους, κρατάνε της καμπάνας το σχοινί, προσμένουν την ώρα, προσμένουν να σημάνουν την Ανάσταση”.
Στην άλλη άκρη του σκοινιού βρίσκονται τα μέλη, οι φίλοι του ΚΚΕ, τα νιάτα της ΚΝΕ, αποφασισμένοι να σφίξουν το χέρι σε όποιον σηκώνεται.
Για το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό, για τον Σοσιαλισμό!
Ζήτω η αντιστασιακή δράση του λαού μας. Ζήτω το Κόμμα μας.
Ζήτω το 22ο Συνέδριο του ΚΚΕ Συνεχίζουμε στο δρόμο των ανταρτών του ΕΛΑΣ και των μαχητών του ΔΣΕ. Θα βγούμε νικητές!».
Η εκδήλωση όπως ανέφερε στην ομιλία της η Φιλιώ Σαραντίδου, πρόεδρος του Παραρτήματος Σερρών της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, «πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο δύσκολη για τον λαό μας αλλά και για τους γειτονικούς λαούς που υποφέρουν από την φρίκη των πολέμων που μόνο ο καπιταλισμός ξέρει να γεννά. Οι συμφωνίες που με καταιγιστικούς ρυθμούς υπογράφει η κυβέρνηση με τις ΗΠΑ για την μετατροπή της χώρας σε ενεργειακό κόμβο κόντρα στη Ρωσία, οι αντιδράσεις από το αντίπαλο στρατόπεδο Κίνας-Ρωσίας για αυτές εμπλέκουν ακόμα περισσότερο το κουβάρι εμπλοκής της χώρας μας βάζοντας την στο στόχαστρο, στην κυριολεξία και όχι μεταφορικά.Σε αυτές τις σύνθετες συνθήκες δεν κρίνεται το πώς θα βάλει πλάτη ο λαός για καλύτερα τάχα ανταλλάγματα από τις πολεμικές συμφωνίες, όπως λένε τα άλλα κόμματα, αλλά πώς η οργάνωση του αγώνα θα αξιοποιήσει τις όποιες δυνατότητες για να περάσει η εργατική τάξη με τον λαό στην αντεπίθεση. Πώς οι εργαζόμενοι θα δώσουν μάχη με κριτήριο το να μεγαλώσουν τα ρήγματα και οι δυσκολίες του συστήματος, να ορθώσουν εμπόδια στην επιχείρηση ενσωμάτωσης και στην τρομοκρατία του κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων». Εκδηλώσεις όπως αυτή που πραγματοποιούμε σήμερα, τόνισε η Φιλιώ Σαραντίδου, «διδάσκουν και πρέπει να τις έχουμε φάρο και οδηγό για τους αγώνες του σήμερα. Στις αρχές ενός αντίστοιχου καπιταλιστικού πολέμου που γέννησε τον φασισμό και σκόρπισε εκατόμβες νεκρών σε όλο τον κόσμο γράφτηκε η ηρωική, πρωτοποριακή δράση του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης , του λεγόμενου Μακεδονικού Γραφείου.
Μέσα σε λίγο καιρό κατάφεραν οργανώσεις όπως αυτή των Σερρών να αναπτύξει έντονη δράση και με προκηρύξεις που συχνά κυκλοφορούσε, προσπαθούσε να τονώσει το ηθικό του λαού, καλώντας ταυτόχρονα σε αντίσταση κατά των Βουλγάρων. Παράλληλα ενεργοποιήθηκε και το μυστικό τυπογραφείο στο υπόγειο των αδερφών Κουτουρούση στην Μυρίνη Σερρών, στο οποίο άρχισε να εκτυπώνεται η εφημερίδα Λευτεριά που ήταν δισέλιδη και κυκλοφορούσε χέρι με χέρι σε όλη την περιοχή.
Την Κυριακή 9 Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε εκδήλωση, στην πλατεία Μνημείου Πεσόντων των Γόννων, προς τιμή των θυμάτων της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Στην εκδήλωση έγινε ομιλία από τον Πρόεδρο του παραρτήματος Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, ανάγνωση των ονομάτων των θυμάτων από τους Τάκη Δημερά και Τάκη Κυρίτση, κατάθεση στεφανιών από το Παράρτημα Λάρισας της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ, την ΚΟΒ του ΚΚΕ Γόννων, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Γόννων και από τους συγγενείς των θυμάτων και τέλος κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή. Παραβρέθηκαν η Μαρία Κωστή επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Τεμπών, ο Βασίλης Καραβιδές πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γόννων, η Μαρία Κωστούλα από την Τ.Ε.Υπαίθρου Λάρισας του ΚΚΕ και συγγενείς θυμάτων.
Όταν νικήθηκαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί φασίστες- καταχτητές, η ντόπια αντίδραση έπεσε μαζί με τους νέους Αγγλοαμερικάνους καταχτητές, επάνω στο λαό, για να του κλέψει την λευτεριά και τη δυνατότητα να ορίζει αυτός τις τύχες του, πάλι οι Γοννιώτες μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού, μπήκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια Ελλάδα λεύτερη, δημοκρατική και σοσιαλιστική, θυσιάζοντας πολλοί και τη ζωή τους, υπερασπιζόμενοι τους συγχωριανούς τους από τις επιθέσεις των μοναρχοφασιστών και των εγκληματικών συμμοριών όπως των Σουρλάδων, που σκότωναν, βίαζαν, κατέστρεφαν, δίνοντας τους ένα γερό μάθημα, στη μάχη του σχολείου στα 1946.Οι εκδηλώσεις μας αναδεικνύουν τις ηρωικές σελίδες της Ιστορίας που έχει γράψει ο λαός μας.”
Αναφερόμενος στα διδάγματα των ηρωικών αγώνων της Εθνικής Αντίστασης, είπε: “Η ΕΑΜική κληρονομιά, παραμένει και σήμερα πηγή έμπνευσης και δύναμης στους αγώνες του λαού μας για τα άμεσα και επείγοντα προβλήματα. Σ΄’ έναν κόσμο που βράζει και φλέγεται, που ορθώνονται νέα αδιέξοδα στη ζωή μας, στη ζωή των εργαζομένων, της νεολαίας, του λαού, της συντριπτικής πλειοψηφίας, δεν τους κάνουμε τη χάρη να καταπίνουμε αμάσητα τα παραμύθια τους, δεν τους κάνουμε τη χάρη να σκύψουμε το κεφάλι, να αποδεχτούμε τη βαρβαρότητα της κανονικότητάς τους σαν το μέλλον μας.
Για τον ίδιο σκοπό συγκροτήθηκε το προηγούμενο διάστημα Επιτροπή στήριξης. Αντιπροσωπεία της επιτροπής αποτελούμενη από τους Βασίλη Αναγωνστόπουλο, πρώην νομάρχη Καρδίτσας, Έκτορα Γάζο, δημοτικό σύμβουλο Καρδίτσας με την «Λαϊκή Συσπείρωση», Γιώργο Κουσιάντζα, απόγονο της Βαγγελίτσας Κουσιάντζα, Αποστολή Σαμπαλιώτη, δικηγόρο, Σωτήρη Στουρνάρα, πρόεδρο παραρτήματος Καρδίτσας της ΠΕΑΕΑ -ΔΣΕ, Βασίλη Τσαντίλα, πρώην δήμαρχο Ιτάμου και πρόεδρο της Ένωσης Αγραφιώτικων χωριών, Αστέρη Χαλάτση, μέλος του ΤΓ Καρδίτσας του ΚΚΕ, Θωμά Χάρμπα, καλλιτέχνη θεάτρου σκιών προχώρησε σε συνάντηση με τον δήμαρχο Καρδίτσας, Βασίλη Τσιάκο, μεταφέροντας του την απαίτηση για άμεση υλοποίηση της απόφασης για παραχώρηση χώρου και ανέγερση του μνημείου.
και νέα, εργάτη και εργάτρια, να συστρατευτεί.
Την Τρίτη 28 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκε πορεία από τα γραφεία του Παραρτήματος Ηλιούπολης της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ προς το Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, όπου έγινε κατάθεση στεφάνων.Στην ομιλία του ο πρόεδρος του παραρτήματος, Ηρακλής Κωνσταντινίδης τόνισε ότι «οι αγωνιστές, οι φίλοι, οι απόγονοι, οι πολιτικοί πρόσφυγες, παλεύουμε να μείνουν ζωντανά τα διδάγματα της ιστορίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Να πάρουν οι λαοί τη ζωή τους στα χέρια τους, οργανώνοντας μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, προσφυγιά και πόλεμο».
